Alþýðublaðið - 24.12.1960, Side 7

Með húsið á hæhimim
HÉR cr farartæki, senr enn trefur ekki sézt á rslenzkurn þjóí'—
vegum. Þeíta „farandhús“, ef það er rétta orðið, er enskt.
í>að er f’slétt, svo að minnstu bílar geta dregið það. Það er
tæo tólf fet á lengd og í því eru meSal annars þrjú rúm,
skápar, gascldavél og vaskur.
millibili til þess að þau féllu
ekki í gleymsku.
Menn hafa líka hugsað sér
að gangan sé eldri en heil-
agvir Ronan, að uppruni henn
ar sé í heiðni, þegar frjó-
semigoð voru borin út á
akrana til þess að blessa upp
skeruna. Enginn veit um
þetta með vissu og má hver
trúa því sem hann vill.
Og nú erum við komin að
kirkjunni. Fánamir og kross-
arnir eru bomir inn í hlið
arkapellu fteilags Ronans. En
mennimir, sem hera he’gi-
dómaskrín hans, nema staðar
við kirkjudyrnar og lyfta
því upp með bsinum hand-
Ieggjunum, svo að allir geti
genpið undir það, snert það
og hlotið blessun þess
f kirkjunni hefst ný guðs-
þjónusta, en margir fara inn
í hliðarkapelluna, þar sem
dýrlingurinn hvílir í granít-
skrúða sínum, með mítur og
bagal, sem hann hefur rekið
í gegnum ófreskju. Nokkrar
konur tendra kerta’jós hon-
um til dýrðar, síðán ganga
þær þrjá hringi kringum gröf
hans og kyssa steinhöndina
með biskupshringnum, sem
satt að segia er ekki í sam-
ræmi við heimsfyrirlitningu
hans og einsetumannslíf. Ein
konan staðnæmist andartak,
krýnur síðan niður undir
steininn, sem er borinn uppi
af f jómm englum. Hinar kon
umar fvlgia fordæmi henn-
ar. Síðan risa þær á fætur og
ganga brott ljómandi af fögn
uði.
,/Vitið þér- af hverju þær
gera þetta eða er það bara
vani?“ snvr ég viðstadda.
„Það á að gera það,“ segir
einn.
„Það er gott við gigt“ —
svarar annar.
Við borðum pönnukökur
saman, ég oe konurnar, sem
krjúpa undir legsteininn,
næfurþunnar pönnukökur,
bakaðar af æfðum baksturs-
konum í litlum veitingastað,
s°m búinn er fagurlega út-
skornum bretönskum hús-
gögnum. Við borðum pönnu-
kökur og drekkum eplavín frá
Foisnant. og erum á einu
máh um það, að sMks sé ekki
vanþörf, eftir að 'hafa gengið
í skrúðgöngu tólf kílómetra
leið.
En „patronar“ dýrlingann?
í laufskýlunum standa úti
myrkrinu og hringja bjöllun'
sínum, því að börn þeirra em-
farin að sofa. Þeir verða a?
vera þarna alla vikuna o"
vaka vfir dýrlingum sínum
færa þeim ný b'óm, leggia
hreinan dúk á borðið og telja
skildingana. sem fólk kastar
á diskinn. Því að hátíðin var-
ir alla vikuna: það er skrúð-
ganga fvrir hina dánu, messa
fvrir Algier, •skvúðs'ano,a fv'--
ir bömin og önnur tólf k<ló-
metra ganga næsta sunnudag.
Þeir verða að vera frá
vinnu alla vikuna og afsa^a
sér launum sinum. trésmiðir
og landbúnaðarverkamenn,
mfvirkiav og iámsmiðir. —
flestir með mörg börn á fram
fo’ri ocr fótækir að anki Þc,ir
afsala sér launum sínum til
b°=t; að safna fé til sóknar-
kirkiu sinnar. til bess að hægt
að halda ben"i sómasam-
lega við. Á hverri hátíð
p“gna nviar fi ölsVyldur bessu
hlutverki. Og bað er víst, að
enginn skerst úr leik.
„Það er mikill heiður,“
segja allir. „Það er mikill
heiður, og við trúum því, að
það verði fjölskyldunni okk-
ar til blessunar á komandi
tímum.“
Og maðurinn, sem ktendur
vörð við gröf heilags-.Ronansr
bætir við: »;
„Nú hef ég heila viku til
að biðja hann um að vernda
fjölskyldu mína.
Stærsfi og
fullkomnasti
gólfteppavef-
sfóll landsins
ÁLAFOSS FRAMLEIÐSLA
WILTON GÓLFTEPPI
'CQr)o0,0
lCD&o'-cJ"°
CDD006,
0
★
AðaKútsala
í TEPPI h.f
Austurstræti 22
Sími 14190.
úr íslemkri uil. Hikii lifaurval,
falleguslu mynsfrin.
Frsenleifi í þremur breicta* él cm.r
78 cm. og 565 cm.
■
Jólabók Alþýðablaðsi»s 1960 —