Alþýðublaðið - 24.12.1960, Side 29

vera ein með Maríu og þegar
hún sagði. dag einn, að hún
sæi varla Sam lengur, lang-
aði mig mest til að sökkva
í jörðu niður.
Hvorki mér eða Sam líkuðu
hávaðasamir veitingastaðir,
þar sem danshljómsveitir létu
móðinn blása, þar sem verðið
var svimhátt og frægir lista-
menn tróðu upp, og því skil
ég. ekki enn hvers vegna við
fórum einmitt á ,,Bajas“
þetta laugardagskvöld. Þar
skemmti þá frönsk söngkona
sem allir töluðu um, og Sam
hafði stungið upp á, að við
færum og hlustuðum á hana.
— „Hefurðu komið hingað
áður?“ spurði hann. Eg hristi
höfuðið.
— „Áður var ég hér af og
til með Maríu,“ sagði hann.
„Hér var píanóleikari, sem
hún var svo hrifin af.“
— ,,Það er skemmtilegt
hér,“ sagði ég og horfði í
kringum mig.
— „Komdu, við skulum
dansa,“ sagði Sam skyndi-
lega. „Eg hef aldrei dansað
við þig fyrr.“ Ekki er hægt að
segja að hann hafi verið neinn
listadansari, en hann var
hæfilega hár fyrir mig og
dansaði hægt og örugglega,
svo að mér líkaði vel að dansa
við hann. Hami lagði kinn
sína við enni mitt og ég lok-
aði augunum og óskaði að allt.
gæti verið jafneinfalt og in-
dælt sem þetta. Þegar syrp-
unni lauk, sá ég að fieiri voru
komnir. Við settumst og
hvorugt okkar sagði eitt eða
neitt.
— „Sam,“ sagði ég skyndi-
lega. „Eg vil segja Maríu af
okkur.“ Sam kinkaði kolli
hægt. ,,Mér finnst ljótt að fara
bak við hana á þennan hátt.
Eg ætla að leggja spilin á
borðið og vona það bezta,“
sagði ég.
— Það þykir mér vænt um,
Lisa,“ sagði hann og lagði
hönd sína á mína.
— „Heldurðu að hún muni
ekki vilja vera vinkona min
áfram?“ spurði ég. „Eg vil
ekki missa vináttu hennar.“
,,Eg held, að þú gerir of
mikið úr þessu, Lísa,“ sagði
Sam. „María er mjög skyn-
söm stúlka og þar að auki þyk
ir henni mjög vænt um þig.
Heldurðu virkilega að hún
muni leggja hatur á þig fyrir
þetta?“
— „O, það hefur þá gerzt
fyrr,“ sagði ég. „Tryggð er 6-
frávíkjanleg krafa milli \ún-
kvenna, a.m.k. milli raun-
verulegra vinkvenna. Hugs-
aðu þér bara að ég skuli eiga
eftir að standa frammi fyrir
Maríu og segja henni, að ég
sé fús til að gera allt það
sem í mínu valdi stendur fyr-
ir hana nema sleppa þeim
manni, sem ég er hrifin af.“
—■ „Lísa, það er dálítið
sem ég verð að segja þér.“
— „Hvað er það,“ spurði
ég og vissi hvað hann vildi
segja. Eg byrjaði að skjálfa.
— „Eg elska þig.“ Hann
ætlaði að segja eitthvað
meira. en svo lokaði hann
munninum og horfði á mig.
—• „Eg elska þig líka,“
sagði ég.
— „Giftumst og eignumst
eigið heimili,“ sagði hann.
— „Þegar þú vilt,“ sagði
ég hrærð.
Við sátum og störðum hvort
á annað, rétt eins og við
tryðum hvorki augum okkar
eða eyrum.
—• „Heyrðu,“ sagði hann.
„Við skulum fá okkur kampa
vín. Það verður að halda upp
á þetta.“ Hann snéri sér við
til að kalla þjóninn og horfði
þá beint í augu Maríu sem
rétt í þessu gekk fram hjá
borðinu með þrem öðrum. —
Andlit hennar stirðnaði og
varð hvítt og hún leit star-
andi augum frá Sam til mín.
Sam stóð upp.
„María, viltu ekki setjast?“
María kynnti alla viðstadda
hljómlausri röddu.
— „Þökk fyrir,“ sagði hún
síðan. „En það get ég ekki.
Við höfum þegar pantað
borð.“ Hún horfði ekki á mig,
og mér fannst ég vera orðin
ísklumpur hið innra. Sam
borgaði reikninginn og við
röltum af stað heim, döpur
og niðurbeygð. Hann tók um
axlir mér og snéri sér að mér
er við stóðum við dyrnar
heima.
— „Leiðinlegt,“ sagði hann.
„Þú hefðir sagt henni þetta í
fyrramálið.“
— „Það verður annað upp
á teningnum nú,“ sagði ég
lágt og snéri andlitinu burt.
— „Eg hefði ekki átt að
hætta á að fara á „Bajas“.“
sagði haim. „María hefur allt
af verið hrifin af staðnum.“
„Nei,“ sagði ég biturlega.
„I framtíðinni skulum við
halda okkur að smástöðum,
þar sem ekki er hætta á að
við rekumst á kunnuga.*4
—• ,Júsa,“ sagði hann.
„Hvers vegna segir þú annað
eins pg þetta? Hvenær eigum
við að gifta okkur?“
— „Við skulum ekki tala
um það nú.“ Hann kyssti mig
og ég fór inn. Lengst af næt-
ur lá ég vakandi og hugsaði
um hvað ég ætti að segja
Maríu, hvernig ég ætti að orða
það og um morguninn var ég
dauðþreytt og hefði viljað
gefa allt í heiminum fyrir að
fyrirhugað samtal væri að
baki. Eg gekk inn á skrif-
stofuna hennar án þess að
fara úr kápunni. María bauð
góðan dag, án þess að brosa.
Eg settist á venjulegan stað —
en mér leið illa.
— „Maríabyrjaði ég. „Eg
hefði átt að vera búin að segja
þér allt um þetta.“
— „Já, hvers vegna varstu
ekki búin að því?“
„Eg var hrædd. Við höfðum
ákveðið að hittast ekki, svo
að ekkert var frá að segja.
En svo vorum við alltaf að
hittast og svo--------jæja,
ég þorði ekki að segja það.
Framhald á bls, 47
>
S
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
FRÁ finnland
BlaSapappír
Bóka- og skrifpappír
Umbúóapappír
Smjörpapptr
Saiernapappír
Pappírspokar
Pappi iil iinaSar
ÁRNASON & CO.
Hafnarstræti 5 - Sími 2-22-14
s
\
s
s
s
s
s
s
>
s
s
V
I
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
Jólabók Alþýðublaðsins 1960
Í9