Alþýðublaðið - 24.12.1960, Side 11

væri. Hó gaf greið svör: Ég
er Hó Fun frá Flugfélagi
Kína. Ég flýg Douglasvél. Ég
hef mikið af hvítum konum
!• um borð. Ég er benzínlítill.
í»ið látið sjúkrabíla og
f- slökkviyagna vera til taks, og
1; látið mig hafa nóg pláss. Ég
r'; get ekki tekið hringflug; kem
■; beint inn. ■ ■ - '
! Turninn svaraði, að næsta
i; hálftímann ættu fimmtán
flugvélar að lenda og hann
kæmist ekki að fyrr en seinna.
Hó kallaði þá á eina konuna
og sagði henni að koma vitinu
fyrir þá. Hún þreif tölunginn.
Rödd hennar var hás af æs-
ing: Ég heiti Norah Marshall,
sagði hún. Ég er ensk. Ég er
um borð í Douglasvél sem
lagði af stað með yfir sjötíu
konur og börn frá Míitkína-
vellinum í Burma síðdegis í
dag. Við erum að verða benzín-
laus og við erum að tapa flug-
hæð. Við komum inn til lend-
ingar. Flugstjórinn er Hó Fun
frá Flugfélagi Kína. Undirbú-
ið allt til lendingar á stund-
inni svo við getum komið beint
inn. Látið okkur hafa nóg
pláss og nóg ljós. Við höfum
engin lendingarljós og vélin er
hálfónýt. Hún er öll bætt og
stöguð. Rumar konurnar eru
fárveikar. Hafið sjúkravagn-
ana við hendina.
í heyrnartækjunum heyrði
hún einhvem segja: Jesús
Kristur, full vél af konum frá
Burma. Hvar komum við þeim
fyrir? Hreinsið loftið. í guð-
anna bænum rekið allar and-
skotans vélar í burtu. Síðan
varð þögn. Norah Marshall
rétti Hó Fun heyrnartækin.
Hann brosti. „Þú ýttir við
þeim.“ „Ég ýtti við þeim,“
sagði Norah Marshall með tár-
in í augunum. í þessu sá Hó
borgarljósin, eina ósundur-
greinda heild og Hó lækkaði
flugið enn. Hann sendi Mar-
shall aftur í til að biðja kon-
urnar að halda sér vel. Þær
höfðu meiðst og kastazt til í
flugtakinu. Hann vildi ekki að
það endurtæki sig. Vélin var
nú aðeins nokkur fet frá jörðu
og þegar fyrstu ljós lending-
arbrautarinnar runnu hjá,
snertu hjólin jörð. Hún hopp-
aði einu sinni, en rann síðan
mjúklega eftir brautinni, unz
Hó steig á hemlana og stöðv-
aði hana með rykk. Sjúkra-
vagnar og brunabílar runnu
ýlfrandi upp ao vélinni um
leið og hún stanzaði. Konu-
urnar voru allar komnar í
sjúkrahús eftir hálftíma. Eng-
in þeirra reyndist alvarlega
veik
Þegar konumar ætluðu að
finna Hó Fun til að þakka
honum fyrir, var liann hvergi
einhverjir yfirmenn úr her
Sjang Kai Sheks hefðu tekið
hann með sér og hjá þeim sæti
hann nú í veizlu.
En skömmu fyrir dögun var
litli Kínverjinn kominn aftur
til flugturnsins. Hann var
brösaridi út að eyrum og sagð-
ist vilja fljúga aftur til
Burma. En þeir í turninum
höfðu enga flugvél handa hon-
um. Einu vélamar á vellinum
þennan morgun, voru til hern-
aðarþarfa, nema hvað gamli
Douglas-rokkurinn var þarna.
„Ég fer í Dakota,“ sagði Hó.
„Þið látið gera við vængina
og svo fer ég.“
Einhver yfirmaður tilkynnti
honum snúðugt, að það tæki
vikur að gera við vélina.
Hó kvaðst ráða yfir þessari
vél, enda hefði hann hirt hana,
þar sem hún hafði legið ónot-
hæf og yfirgefin og hann sagð-
ist fara þegar honum sýndist.
„Ég flaug hiúgað.frá Míit-
kína.. Ég flýg aftur til -Míit-
kina og sæki fleira fólk og til
andskotans ;með ■ ykkúr, já.“
Vélin hafði verið; fyílt '-af
benzíni án þess flugumsjónin
hefði hugmynd um. Þeir
horfðu á Hó Fun ganga að
vélinni, og vissu að hann kæm-
ist ekki langt á henni benzín-
lausri. Þeir voru ekki eins
vissir um þetta atriði, þegar
þeir sáu hreyflana fara í gang,
og Hó -aka vélinni á næstu
flugbraut. Himininn var heið-
skýr og Hó Fun krafðist flug-
taksleyfis. Einhver í flugturn-
inum gaf honum leyfið. Vélin
jók hraðann smám saman.
Hún var næstum komin á loft,
þegar mikil sprenging kvað
við. Hægra hjólið hafði
sprungið og vélin snúizt með
þeim afleiðingum, að væng-
bfoddur snerti jörð og vélin
fór á hvolf. Eldur gaus upp og
þegar, slökkviliðið kom á vett-
vang var það-of.-seint. Vélin
váy órðiji að líkfararbájí mesta
flugmanns, sem Kína hefur
npkkrri sinrii álið-.
’ Það serri fanrist af líkams-
leifum Hó Fun var jarðsett
daginn eítir. Allar konurnarr
nema sjö sem voru of veikar
til að fylgja honum, gengu á
eítir kist.u hans. í ræðu sinni
bað presturinn Hó Fun afsök-
unar á þeim vandkvæðum að
harin skyldi stýra jarðarför
svo mikils manns.
Aðrir ílugmenn héldu áfram
björgunarstarfi Hó Fun. En
enginn komst í spor litla Kín-
verjans frá Flugfélagi Kína,
er flaug nær ónýtri Douglas-
vél sem hann hafði ekki haft
stjórn á áður, eftir að hún
hafði verið vafin lökum yfir
götin, og siðan hlaðin langt úr
hófi, og meir en þekkst hefúf‘
fyrr eðá síðar.
REYKVÍSKUR tögfræð-
inguri, sem finnlst iejins Og
fleirum gott að fá sér í staup
inu, vérður stundum fyrir því
óláni að drekka frá sér ráð og
rænu,
Konan hans kvað taka
þessu með rósemi.
Einu sinni eru gerðir út
tveir lögfræðingar til lög-
tveir lögregluþjónar til lög
bréf frá yfirvöldunum.
Þeir hringja dyrabjöllunni
og konan kemur til dyra.
Þeir spyrja hvort lögfræð
ingurinn, sem þeir nafn-
greina, eigi heima hérna.
Já, ansar konan. Gjörið s\t>
vel og berið hann inn.
TAHDUR
léttir og flýtir uppþvottinum og skilar leir og borðbúnaði
fitulausum.
TÁNDUR
þvær nælon og önnur gerviefni — ull og öll viðkvæm efni
sérlega vel.
TáHÐUR
er tilvalið til gólfþvotta og hreingerninga og fer vel með
málnirigu, lakk og aðra viðkvæma hluti.
T A N D U R gerir fandur hreint.
-■-■t nmmn •• ---------------—--------------- •
Jólabók AlþýSublaðsins 1960 —