Dagur - 24.12.1945, Blaðsíða 9

Við Eyjafjörð.
Fjörðurinn langi teygði sig eins og svartblá rönd milli snjóhvitra hlíðanna. — —
Leyli mitt til þess að teikna og mála
var kornið frá ameríska hernum, og
hafði Jones herdeildarforingi undir-
ritað það. Ég þurfti aldrei að eiga í
neinum útistöðum í sambandi við það.
Herlögreglan rétt aðeins leit á það, og
síðan sá hún um, að ég fengi að vinna
störf ntín í friði. Ég hitti íslenzku lög-
regluna, og hún var kurteis, og einn
eftirlitsmann stjórnarvaldanna. Þeir
ollu mér engum óþægindum, en stund-
um varð forvitni og áhugi íslendinga
mér til trafala. Ég kemst út úr jafn-
vægi, þegar einhver horfir fast á mig,
rétt þegar ég ætia að fara að setja fyrstu
strikin á auða pappírsörkina. Þegar
verkið er vel á veg komið, gerir það
ekkert til, en í upjjhafiþarínastmaður
óskiptrar atliygli, og ekkert má dreifa
huganum. Ég hastaði stundum á Jrá,
stundum skildu Jreir ]>að og fóru. En
mikill rrtunnr er á gagnslausri forvitni
og raunverulegum áhuga. Nokkru
seinna, um kaldan morgun, sat tólf ára
gamall drengur á steinvegg skammt
frá mér og horfði á mig mála í nær
því klukkutíma. Hann talaði aldrei
við mig, og ég ekki við hann.
En þessir dagar, sem ég er nú að tala
— — Drengir, 10 ára og eldri, virtust hafa nóg
að gera við höfnina og annars staðar. beir fá
hátt kaup, en er ekki kennt að spara. — — —
um, voru um hásumarið, þegar mollu-
legast er.
Bjarmi hádegissólarinnar, þrengslin
á götunum, Jrar sem steinsteypu- og
bárujárnshús byrgðu alla útsýn, og
rykmökkurinn á vegunum — sem varð
að svörtu hraundufti milli tannanna á
manni og fyllti öll skilningarvit — allt
J^etta drap löngunina til Jress að mála.
Síðari hluta dagsins lifnaði hún aftur.
A vesturströndinni eru kvöldin yfir-
náttúrlega löng. — Gullinn bjarmi
kvöldsólarinnar dvelur á fjöllum og
klettum svo lengi, að rnaður fer loks
að ímynda sér, að útsýnin sé hug-
myndaórar. Klukkan var orðinn ell-
efu áður en sólin hvarf í djúpið, en
hún dvelur Jrar ekki lengi.
Á lieitasta tíma sumarsins fór fram
lyrsta cricket-kepjrnin, sem háð hefir
verið á Islandi. Leikið var á ónotuðu,
ógrónu svæði á milli kirkjugarðsins
og flugvallarins. \hð Jretta tækifæri var
íslenzki sumarhiminninn ósegjanlega
fagur: endalaus röð af sporöskjulöguð-
um, hvítum skýjahnoðrum, — hver
þeirra Jkí sérstakur og greinilegur, —
brúaði himinhvolfið frá norðri til suð-
urs, og liver röðin af annarri hlið við
JÖLABLAÐ DAGS 7