Dagblaðið Vísir - DV - 06.09.1994, Blaðsíða 12

12
ÞRIÐJUDAGUR 6. SEPTEMBER 1994
Spumingin
Ætlar þú á gæsaskyttirí?
Jónas Erlendsson: Ég veit það ekki.
Kristófer D. Pétursson: Nei, ég er á
móti öllum dýraveiðum.
Árni Páll Hansson: Nei, það ætla ég
ekki að gera.
• Einar Aðalsteinsson: Nei.
Jóhann Magnússon: Já.
Ingunn Jónsdóttir: Nei.
Lesendur
Umræðan um Evrópusambandið:
Kosningamál
eða kæf ubelgur?
Þorsteinn Einarsson skrifar:
Það er eðlilegt að menn verði
hvumsa þegar þeir lesa blöðin þessa
dagana um mismunandi álit stjóm-
arflokkanna á því hvemig eigi að
snúa sig út úr vaxandi erfiðleikum
sem eru nú að gera vart við sig í efna-
hagslífinu. - Og það þrátt fyrir verð-
bólgu sem mælst hefur um missera-
skeið í kringum töluna 1.
Ekki skal gert lítiö úr þeim vanda
sem framundan er í sjávarútvegi og
flestum greinum þjóðlífsins. En sá
vandi verður allra síst leystur með
því að lýsa frati á umræðu um Evr-
ópusambandið og auðvitað heldur
ekki með því að fullyrða að okkar
vandi sé fyrir bí með aðild okkar að
sambandinu.
En það er sannarlega tími til kom-
inn að „tala við umheiminn" eins og
einhver orðaði það nýlega. Málið er
það, (og því verðum við að kyngja),
að við Islendingar erum hjálparvana
án þess að eiga að st.erkan og góðan
bakhjarl í formi þjóðar eða ríkja-
heildar sem við getum sótt styrk til
og a.m.k. rætt vanda sem upp kemur
svo iðulega hjá okkur vegna óstöð-
ugrar verðmætasköpunar úr sjávar-
afla. - Hingað til hafa Bandaríkin
verið þetta utanaðkomandi afl sem
veitt hefur stuðning, bæði beinan og
óbeinan, jafnvel mælt meö lánveit-
ingum á alþjóðamarkaði eða stutt
þær. Og ekki skööuðu tengslin við
Bandaríkin sem fólust í vamarsamn-
ingi auk aöildarinnar að NATO.
Nú hafa menn þóst sjá bhkur á lofti
hvað snertir stuðninginn að vestan.
Og þá er spurt í austur og vestur.
Aðallega þó í austur þar sem menn
Sterkur og góður bakhjarl. - „Hingað til hafa Bandaríkin verið þetta utanað-
komandi afl,“ segir m.a. í bréfinu.
vænta verulegrar samstöðu Evrópu-
ríkja með stækkun Evrópusam-
bandsins. Auðvitað verður þetta mál
málanna á komandi vikum og mán-
uðum, og í raun allt þar til við höfum
fest okkur í sessi í samfloti með hin-
um sterku, hvort sem þaö verður
áfram með Bandaríkin að bakhjarh
eða í Evrópusambandinu. En hvor-
um megin eru þeir sterku?
Ég hef þá trú að helsta umræðuefn-
ið og þá um leið kosningamáliö hér,
verði bundið umræðunni um aðild
okkar að ESB annars vegar, og hins
vegar möguleikanum á að ganga enn
til samstarfs við Bandaríkin. Og eng-
inn getur skipað okkur að binda
bagga okkar sömu hnútum og þeir í
Evrópu hyggjast gera. - Umræðan
um Evrópusambandið mun þó halda
áfram en ekki verða skorin niður við
trog til aö fylla einn kæfubelg í eitt
skipti fyrir öll.
Hvalfi arðargöngin:
Hverra er hagurinn?
Einar Vilhjálmsson skrifar:
Upphaf umræðunnar um göng
undir Hvalfjörö má rekja til þess að
Norðmenn voru verkefnalausir fyrir
mannafla sinn og tækjabúnað til
jarögangagerðar. - Lokið var við
gerð þeirra jarðganga sem fyrirhug-
uö voru í Noregi. Til þess að nýta
betur fjárfestingu í tækjum og þjálf-
un starfsmanna leituðu Norsarar
verkefna erlendis.
Augu þeirra beindust að íslandi
sem oft hefur orðið þeim fengsælt til
fjáröflunar á sviði ráðgjafar og verk-
tækni! Göng undir Hvalíjörð, er gæfu
borgenginu ótalda milljarða, urðu
fyrir valinu. Ávallt er auðvelt aö
finna hjálparmenn hérlendis eins og
dæmin sanna, t.d. í fiskeldismálum,
minkaeldi, skipasmíðum og verslun.
Þrátt fyrir fjársvelti til vegagerðar
sjá menn engan annmarka á því að
kasta milljörðum króna í áhættu-
verkefni á borð við jarðgöng undir
Hvalfiörð. - Þegar er búið að kosta
til drjúgum fiárhæðum vegna könn-
unar verksins. Einhverjir hafa þar
fengið vel fyrir snúð sinn og snældu.
Eðlilegra hefði verið að halda
áfram jarðgangagerö á Vestfiörðum
og svo á Austfiörðum, þar sem hægt
er aö rjúfa vetrareinangrun á milli
byggöa með innlendu vinnuafli og
tækjabúnaði sem Vegagerðin eða ís-
lenskir verktakar ættu.
Þjálfun og menntun íslenskra
tæknimanna við jarðgangagerð get-
ur ef til vill síðar leitt til þess að tal-
ið verði æskilegt að þeir bori göng
undir Hvalfiörð.
Vandrædi í verktakaiðnaði
Hörður skrifar:
Eins og venja er á þessum árstíma
taka verktakafyrirtæki, einkum í
byggingariðnaði, ákvörðun um nið-
urskurð á mannafla. Þetta er orðin
regla, nema alveg sérstaklega standi
á og ný stórverkefni séu í augsýn.
Þótt jarðgangagerö sé á teikniborð-
inu er ekkert öruggt enn með þær
framkvæmdir og því er útlitið ekki
mjög bjart í byggingariðnaði í ár
fremur en á umhðnum árum á þess-
um tíma.
Eitt stórfyrirtækið í greininni, ís-
tak hf., hefur sagt upp 35 manns
vegna verkefnaskorts. Og síðar, ef
ekki rætist úr með verkefni, koma
fiöldauppsagnir til framkvæmda. -
Allt er þetta merki um að veruleg
DV áskilur sér rétt
til að stytta
aðsend lesendabréf.
Innanhússviðhald að vetrinum á
sérstökum kjörum?
vandræði séu að skapast í verktaka
iðnaði og sjaldan hefur útlitið verið
jafn dökkt vegna óvissu víða í þjóðfé-
laginu, t.d. vegna fiskveiðideilna við
Norðmenn og komandi kjarasamn-
inga.
En er hægt að komast hjá þessum
samdrætti í verktakaiðnaði? Eru
ekki nóg verkefni á lausu? Frá mínu
sjónarhorni er einmitt svo. Húseig-
endur eru ahan ársins hring að huga
að húsum sínum og sumarið endist
engan veginn til þeirra verka. Auk
þess sem að sumri th er erfitt að fá
menn til verka og ahs ekki góða fag-
menn. Þeir eru hins vegar mun dýr-
ari en þeir sem auglýst hafa á al-
mennum markaði hingað th.
Hvers vegna vhja iðnaðarmenn
ekki sinna t.d. viðhaldi innanhúss
að vetrinum gegn eitthvað lægri
taxta en þeir fá í uppgripunum hjá
verktökunum á sumrin? - Eða verk-
takafyrirtækin tækju upp svona
þjónustu yfir veturinn með mönnum
sem annars yrði að segja upp?
Talsetjum
sjónvarps-
kvikmyndir
Fanney hringdi:
Ég vh hvetja íslensku sjón-
varpsstöðvarnar th að kanna
þann möguleika til fuhs að tal-
sefia ahar erlendar sjónvarps-
myndir. Það er ekki það sama
fyrir fulloröíð fólk og þá sem eru
t.d. sjónskertir, að heyra textann
eða að reyna að lesa hann af
skjánum. Talaö er inn á allt er-
lent efni í flestum löndum Evrópu
og er Þýskaland besta dæmið um
það hve þetta hefur tekist vel.
Æth þetta sé nokkuð dýrara en
textaþýðing? Auk þess sem vinna
skapaöist fyrir marga leikara eða
aðra með góða framsögn.
Litlaverðbólgan:
Hvarerhún?
Eysteinn skrifar:
Lengi vel hefur verðbólgan hér
á landi verið með því ahra
minnsta sem þekkist í allri Vest-
ur-Evrópu. Nú er gert ráð fyrir
að hún verði aðeins rúmt 1%
samkvæmt nýjustu spá Seðla-
bankans. Þetta eru góð tíðindi svo
langt sem þau ná. En þau ná ekki
langt, því miður. Þrátt fyrir litla
verðbólgu í nokkur ár er ekkert
sem bendir til þess aö hún hafi
mikh áhrif almennt í þjóðlífinu.
Vextir eru hærri hér en nokkurs
staðar og verötaxtar hækka frá
mánuði th mánaðar, á innlendu
sem innfluttu. Hvar gætir litlu
verðbólgunnar eiginlega?
Smugusjómenn
ogtollffrelsið
Sigriður Ólafsdóttir skrifar:
Þeir ætla ekki að gera það enda-
sleppt, sjómennirnir okkar, þess-
ar elskur. Þeir fá skattaafslátt
umfram aðra launamenn og laun
sem hver ráðherra gæti verið
hreykinn af. Nú vilja þeir líka fá
tohinn sinn (vín, tóbak og sæl-
gæti) eftir að hafa veitt í Smug-
unni. Og í vændum eru viðræður
við þá um frekari kjarabætur.
Það var von að formaður Sjó-
mannafélags Reykjavíkur byrsti
sig við umsjónarmenn morgun-
þáttar rásar 2 í sl. viku er þeir
dirfðust aö minnast á laun sjó-
manna. Enda báðu umsjónar-
mennimir auðmjúklega afsökun-
ar. Styggjum ekki sjómennina.
Þeir færa okkur fisk að landi og
afla gjaldeyris, þessar elskur.
Hræddurvið
jarðgöngin
Ó.S.F. hringdi:
Ég var að lesa frétt í DV um að
stórt bergstykki hefði hrunið á
gólf Ólafsfiarðarganga. Þetta hef-
ur nú gerst líka í Strákagöngum
en þau til Ólafsfiarðar eru þó
nýrri. Þetta óttast ég mjög í Hval-
fiarðargöngum. íslenskt berg er
afar gljúpt í sér og hvergi treyst-
andi. Það væri ekkilítih hnekkur
fyrir Hvalfiarðargöng ef svona
gerðist þar. Og þessa má ávallt
vænta hér hjá okkur vegna ein-
muna linra bergtegunda.
Skellti hurðá
ffréttakonuna
Kristjón Kristjánsson skrifar:
Mér fannst það ekki góð latína
hjá blessuöum prestinum á Nes-
inu, sem var að byija sinn fyrsta
dag eftir fratöf vegna skhnaðar-
máls, að skeha á fréttakonu frá
Stöð 2, sem vildi eiga við hana
viötal. Og sem líklega hefði getað
oröiö til þess aö presturinn hefði
náð að skýra sítt sjónarmið mihi-
liöalaust fyrir áhorfendum. Það
er nú kannski ekki að undra þótt
einhverjir myndu flokka þessa
framkomu prestsins undir hroka.
Vonandi þó hverfandi.