Dagblaðið Vísir - DV - 22.04.1995, Síða 4

4
LAUGARDAGUR 22. APRÍL 1995
Fréttir
Japönsk útgerð vill veiða túnfisk í íslenskri lögsögu:
Lagastoð skortir til
að leyfa veiðarnar
„Okkar útgangspunktur í málinu
er sá að vilji aðrar þjóðir leggja í
þetta peninga þá fógnum við því. Það
er gífurlega dýrt að senda skip til
rannsókna, kostar líklega á aðra
milljón á dag. Það var þó algjört skil-
yrði í okkar umsögn að við fengjum
að fylgjast með og fengjum allar upp-
lýsingar um þessar veiðar," segir
Jóhann Sigurjónsson, aðstoðarfor-
stjóri Hafrannsóknastofnunar,
vegna umsóknar japanskrar útgerö-
ar um að fá að veiða túnfisk syðst í
íslenskri lögsögu.
Jón B. Jónasson, skrifstofustjóri í
- túnfiskur hefur veiðst við landið síðan á stríðsárum
sjávarútvegsráðuneytinu, segir að
umsókn Japananna hafi verið hafn-
að þar sem íslensk lög heimili ráðu-
neytinu ekki aö gefa slíkar heimildir.
„Það barst óformleg fyrirspum frá
japönsku útgerðarfyrirtæki, sem
hafði verið við veiðar við Nýfundna-
land, um það hvort þeir mættu veiða
inni í okkar lögsögu. Samkvæmt ís-
lenskum lögum er vart heimilt að
leyfa erlendum skipum að veiða í
landhelginni nema með samningum
við hlutaðeigandi ríki. Þeir buðu pró-
sentur af afla eða veiðileyfagjald fyr-
ir aðgang að lögsögunni. Við emm
ekki með milliríkjasamning við Jap-
ana á sömu nótum og Færeyinga og
Belga,“ segir Jón.
Samkvæmt heimildum DV er um-
sókn Japananna tilkomin vegna þess
að skip japönsku útgerðarinnar taldi
sig sjá á eftir túnfisktorfu inn í ís-
lenska lögsögu, við 200 sjómílna
mörkin suður af landinu. Túnfiskur
er ekki óþekkt fyrirbæri við ísland
því hans varð vart á síldveiðum aust-
ur af landinu á sjöunda áratugnum.
Jón B. Jónasson segist hafa verið á
síldveiðum þá og muni eftir nokkr-
um fiskum.
„Við fengum haustið 1966 eða 1967
nokkra túnfiska í nótina. Þetta voru
stórir fiskar og ég man að það fengu
fleiri bátar túnfisk á þessum tíma,“
segir Jón.
Jakob Jakobsson, forsljóri Haf-
rannsóknastofnunar, kannaðist við
að túnfiskur hefði veiðst með síldinni
á Rauða torginu, hann segist líka
muna eftir því á stríðsáranum að
túnfiskur hafi veiðst inni á Vopna-
firði. Jakob segir að þegar sjór kóln-
aði hér við land um 1965 hafi túnfisk-
urinn horfið að mestu.
„Þaö varð alltaf öðru hvoru vart
við túnfiskinn á hlýviðrisskeiðinu
sem stóð frá 1920 til 1965. Ég veit
ekki til þess að hans hafi orðið vart
síðan,“ segir Jakob.
Gunnar Jónsson, fiskifræðingur
hjá Hafró, sem heldur utan um það
hvaða fisktegundir veiðast hér við
land, segir túnflskinn vera mjög
sjaldgæfan.
„Þetta er flækingsfiskur hér við
land og hans verður vart öðra hvora.
Það hefur þó ekki gerst í neinum
mæh. Við höfum spurnir af einum
og einum fiski," segir Gunnar.
-rt
Óku vélsleðum fram af 15 metra snjóhengju:
Annarhand-
leggsbrotnaði
og marðist
„Við ókum þarna fram af hengju
sem hafði myndast og ég giska á að
fallið hafi verið um 15 metrar. Gísli
ók á undan og fór fram af og ég strax
á eftir. Ég náði að beygja snögglega
áður en ég fór fram af en ef það hefði
ekki tekist hefði ég líklega lent ofan
á Gísla. Við það að beygja missti ég
jafnvægið. Ég lenti í brattanum og
önnur höndin á mér hefur líklega
lent undir sleðanum og brotnað við
það. Svo kastaðist ég í grjót sem var
þarna í gilbarminum og án efa hefur
hjálmur, sem ég var með á höfðinu,
bjargað lífi mínu,“ segir Viðar Daní-
elsson.
Viðar var á ferð viö þriðja mann,
Árna Gunnarsson verkfræðing og
Gísla Einarsson lækni, á vélsleða á
sumardaginn fyrsta á leið í Dalakof-
ann við upptök Markarfljóts. Allir
eru þeir vanir vélsleðaferðalögum og
ók Viðar í kjölfar Gísla. Gísli virðist
hafa verið með snjóblindu því hann
ók fram af hengjunni sem Viðar tal-
aði um. Gísli marðist talsvert og
skrámaðist en slapp við beinbrot.
Viðar féll svo á eftir eins og hann
lýsti hér aö framan.
Hægt er að aka niður í gilið á öðr-
um stað og var Viðar fluttur á sleða
upp á flatlendið. Þar komst Gísh að
þeirri niðurstöðu að best væri að
óska eftir aðstoö þyrlu th að flytja
Viðar til aðhlynningar en þeir vora
með farsíma meðferðis. Slysið átti
sér stað um klukkan 11 um morgun-
inn og lenti þyrlan um klukkan 14
við Borgarspítalann þar sem Viðar
liggur nú. Auk handleggsbrotsins
maröist Viðar talsvert en einnig
kennir hann eymsla í hálsi öxl.
„Gísli er læknir og það var mjög
gott. Maður passar sig að slasast við
réttar aðstæður,“ segir Viðar.
-PP
Viðar liggur nú á Borgarspítala. Hann segist kunna að slasa sig við réttar aðstæður enda var læknir með i för
þegar slysið varð. DV-mynd ÞÖK
Maðurinn sem var ákærður fyrir að misnota aðstöðu sína sem yfirmaður hagdeildar:
Búnaðarbankamaðurinn
var alfarið sýknaður
- leyndi yfirmenn sína engu og misnotaði aðstöðu sína á engan hátt
„Af því sem nú hefur verið rakið
er ljóst að ákærði misnotaði á engan
hátt aðstöðu sína né stöðu sem
starfsmaður bankans við ofan-
greindar mihifærslur sínar og leyndi
yflrmenn sína í engu viðskiptum sín-
um við bankann með gjaldeyri, þvert
á móti geröi hann sérstakt sam-
komulag um afsláttarkjör vegna
millifærslnanna. Hefur hann því á
engan hátt gerst sekur um brot gegn
249. gr. né 139. gr. hegningarlaga."
Þetta var niðurstaða fjölskipaðs
dóms Héraðsdóms Reykjavíkur í gær
sem sýknaði fyrrum yfirmann hag-
deildar Búnaðarbanka af sakargift-
um um umboðssvik og brot í opin-
beru starfi með því að hafa misnotað
aðstöðu sína og hagnast um 20-25
milljónir króna meö mhlifærslum á
gj aldeyrisreikningum hans í bank-
anum á tveggja ára tímabili. Ríkis-
sjóður er látinn bera allan sakar-
kostnað í máhnu, þar með tahn 100
þúsund króna málsvarnarlaun skip-
aðs verjanda mannsins.
Dómurinn komst að þeirri niður-
stöðu að maðurinn hefði farið í bið-
röð eins og hver annar viðskiptavin-
ur og hefði engrar sérstöðu notið sem
starfsmaður þegar hann óskaöi eftir
mhlifærslum á gjaldeyrisreikning-
um sínum. Upplýsingarnar sem
hann notfærði sér th að kanna hvaða
gjaldmiðla væri hagstæðast að eiga
hveiju sinni hefðu ekki verið neitt
trúnaöarmál innan bankans - fjöldi
viðskiptamanna hefði getað notfært
sér þær eins og ákærði og þær hefðu
verið tiltækar fyrir hvern sem var.
Ekkert þótti heldur fram komið í
málinu sem benti th að maðurinn
hefði notaö vinnutíma sinn í öflun
upplýsinganna, þvert á móti hefðu
yfirmenn bankans, sem báru vitni í
máhnu, borið að hann heföi stundað
vinnu sína með eðhlegum hætti.
Upphaf viðskiptana varð þegar
maðurinn seldi danska sendiráðinu
einbýlishús sitt. Greiðsluna fékk
hann í dolluram. Hreinar innborgan-
ir á reikninga hans voru um 12 millj-
ónir króna. Maðurinn gerði sam-
komulag við bankastjórana Sólon
Sigurðsson og Stefán heitinn Hilm-
arsson um að fá afslátt á millifærsl-
um. Sólon bar fyrir dómi að skyndi-
lega heföi bankinn gert sér grein fyr-
ir að innstæður á reikningum
mannsins voru orönar um 40 mhlj-
ónir króna.
Ingibjörg Benediktsdóttir héraðs-
dómari var dómsformaður í máhnu
en með henni dæmdu Pétur Guð-
geirsson héraðsdómari og Siguröur
H. Pálsson, lögghtur endurskoðandi.
-Ótt