Þjóðviljinn - 01.05.1975, Blaðsíða 11

Fimmtudagur 1. mai 1975. ÞJÓÐVILJINN — SÍÐA 11
Rætt viö Pál
Jóhannsson
vélstjóra
hjá frystihúsi
Þórðar
Óskarssonar
á Akranesi
alltaf verið, þannig að það ligg-
ur eitthvað annað en tapið á út-
gerð togarans til grundvallar
þvi að honum var lagt og manni
finnst hart að menn skuli geta
leikiðsérsvona með almannafé.
— Nú hefur þú verið sjómaður
lengst af, hvort likar þér betur á
sjónum eða i landi?
— Það likar öllum best á sjó
sem hann hafa stundað og ég er
þar engin undantekning. Mér
hefur alltaf likað mun betur á
sjónum og við sjómenn förum
ógjarnan i land nema i neyð.
Mér fannst ég vera orðinn of
gamall til að stunda sjóinn og
fór þvi i land og get ekki annað
sagt en að mér liki vel hér hjá
ÞÓ; það er prýðilegt að vinna
hér.
— Að lokum Páll, þú ert svart-
sýnn á atvinnuástandið hér á
Akranesi á komandi sumri?
— Já, frekar er ég það. Auð-
vitað ræðst það eftir hve vel
aflast, en ef enginn togari kem-
ur i staðinn fyrir Ver, þá þarf
ekki að sökum að spyrja. Þessir
skuttogarar hafa gerbreytt at-
vinnuástandinu um allt land.
Sjáum bara staði eins og Sauð-
árkrók og Siglufjörð, jafnvel
Hofsós. Allir þessir staðir voru
steindauðir þar tH skut-
togararnir komu. 1 dag er þarna
mikil og jöfn atvinna allt árið
um kring. Nei, Lúðvik Jóseps-
son gerði meira en nokkurn
grunaði þegar hann beitti sér
fyrir skuttogarakaupunum og
er það raunar ekki i fyrsta sinn
sem sá maður gerir stóra hluti
meðan hann er sjávarútvegs-
ráðherra. Það ætti enginn annar
en hann að koma nálægt þvi em-
bætti.
—S.dór
Páll Jóhannsson er þarna á milli þeirra Magnúsar Andréssonar t.h. og Kristjáns Ólafssonar. Þeir sögðu
að þetta væri stjórn skallafélagsins hjá frystihúsi Þóröar óskarssonar.
Dagvinnukaupið
hrekkur skammt
— Ég er ansi hræddur um að
ef menn ættu að lifa á dagvinnu-
kaupinu cinu saman hrykki það
skammt, jafnvel hjá okkur
timakaupsiðnaðarmönnum,
sagði Páll Jóhannsson vélstjóri
i fyrstihúsi Þórðar óskarssonar
á Akranesi er við hittum hann
að máli ó vinnustað hans fyrir
skömmu.
— Kaupið hjá okkur vélstjór-
um er 62 þúsund kr. á mánuði
fyrir 8 tima vinnu og það sér
auðvitað hver maður i hendi sér
hve langt það hrekkur eins og
verðlag er orðið i dag. Það sem
bjargar okkur hér er að það er
alltaf töluverð aukavinna, eink-
um i sambandi við vélgæsluna
i frystihúsinu. Það er sú eftir- og
næsturvinna sem heldur manni
á floti.
— Vinnur þú eingöngu við vél-
gæslu i frystihúsinu?
— Nei, ég vinn öllu meira við
nýsmiði og viðgerðir alls konar.
En svo skiptumst við á um að
gæta vélanna um helgar, en við
erum tveir við það.
— Hefur verið nóg að gera i
frystihúsinu i vetur?
— Já, það hefur verið sæmi-
lega góð vinna i húsinu i vetur
og hjá vélvirkjum á Akranesi
hefur verið mikil vinna og mér
er óhætt að segja að það vanti
frekar vélvirkja en hitt. Hins-
vegar list mér heldur illa á út-
litið fyrir þá sem vinna i frysti-
húsunum hér i sumar. Það er
búið að leggja öðrum skut-
togaranum og það má bóka að
verði hann ekki gerður út aftur
eða annar togari fenginn i hans
stað, þá verður hér mikið at-
vinnuleysi.
— Það er hreint alveg furðu-
legt að togaranum skuli hafa
verið lagt. Það er vissulega rétt,
að vont er að gera út þessa stóru
togara, en það sem útgerðar-
félagið átti að gera var að gera
Ver út meðan verið var að selja
hann og fá annan minni togara i
staðinn sem mun standa til. Við
vitum vel að það er rikisrekstur
á tapi allra togara og hefur
Láglaunabætur
duga ekki fyrir
osti á brauöiö
Verslanir eru óvenju
margar á Akranesi miðað
við íbúafjölda bæjarins og
hef ur svo lengi verið, enda
er Akranes kaupstaður
fyrir mjög stórt byggðar-
lag, eða hreppana fimm
sunnan Skarðsheiðar, þ.e.
Innri Ak ra nesh repp,
Skilmannahrepp, Leirár-
hrepp, Melahrepp og
Hvalf jarðarstrandarhrepp,
auk þess sem kaupstaður-
inn þjónar að einhverju
leyti Svínadal og jafnvel
Skorradal. Það er því ekki
úr vegi að ræða við einn
fulltrúa úr stétt verslunar-
fólks á Akranesi.
Sigrún ólafsdóttir vinnur við
afgreiðslu á bifreiðastöðinni á
Akranesi, en auk þess að sjá um
afgreiðslu bifreiðanna og bensin-
sölu vinnur hún við afgreiðslu i
sölubúð i tengslum við bifreiða-
stöðina. Við byrjuðum á að spyrja
hana hvernig henni likaði nýju
kjarasamningarnir,.
— Mér finnst þeir aðeins til að
hlæja að þeim. Þessar smánar-
bætur duga ekki eirtu sinni fyrir
osti ofan á brauðið og það er alls
ekki hægt að kalla þetta
samninga, þetta er skripaleikur.
Annars erum við sem vinnum i
söluturnum orðin ýmsu vön. Ég
hygg að verr sé ekki samið fyrir
annað vinnandi fólk hér á landi en
okkur. Og það er raunar furðulegt
að aldrei skuli neitt hafa verið
gert i þvi að samræma okkar
kjör kjörum annara stétta innan
verslunarinnar.
— Við erum á mun lægra kaupi
en verslunarfólk sem afgreiðir i
vejulegum verslunum frá kl. 9 til
18 og hefur fri á laugardögum.
Við vinnum aftur á móti á vökt-
um, og vinnum þvi einnig á kvöld-
in og alla helgidaga, tvær vikur
vinnum við 6 tima vaktir en eina
viku 5 tima vakt á dag. Og þar
sem kvöld og helgidagar koma
inni þetta þykir okkur alveg
furðulegt að hafa ekki sama
kaup og annað afgreiðslufólk. t
dag höfum við 40.500 kr. á mánuði
en erum þó i 7. taxta vegna þess
að við afgreiðum einnig leigubil-
ana. Hvernig heldurðu þá að það
sé hjá þeim sem eru á lægri töxt-
um, þeim sem vinna i venjulegum
söluturnum. Nei það er alveg
furðulegthve illa hefur verið fyrir
okkur samið.
— Er ekki sérstakt verslunar-
mannafélag á Akranesi eða eruð
þið deild innan verkalýðsfélags-
ins?
— Það er sérstakt verslunar-
Sigrún
Ólafsdóttir
afgreiöslukona
á Akranesi
mannafélag hér, en það er ósköp
máttlitið,þvi miður.
— Nú vinnur þú hjá frekar litlu
fyrirtæki, er það ekki betra en að
vinna hjá stórfyrirtæki?
— Nei, ég hygg að það sé öllu
verra. Það eru svo mörg smá-
atriði i kjarasamningunum, sem
gæta þarf að,og ég hygg að þau
séu betur haldin hjá stóru fyrir-
tækjunum. Það þarf þó nokkra
hörku til að hafa allt sitt út hjá
minni fyrirtækjum. Þar skapast
einnig nánara samband á milli
atvinnurekandans og starfs-
fólksins og það hygg ég að sé
okkur ekki til hagsbóta.
— Það er nokkuð stór hópur,
sem hefur atvinnu af verslun á
Akranesi ekki satt?
— Jú, hann er nokkuð stór, enda
eru hér margar verslanir miðað
við stærð bæjarins og þess vegna
gæti verið allmikið lif i stéttar-
félaginu okkar, en þvi miður, það
er of dauft.
— Er þá ekki tilvalið að nota 1.
mai til að ná upp samstöðu?
— Maður skyldi ætla það. En á
hitt ber að lita, að 1. mai er ekki
sami baráttudagurinn i augum
vinnandi fólks og hann var. Það
hefur svo margt breyst og við vit-
um að ekkert verður aftur eins og
það var. Auðvitað væri mjög
æskilegt að 1. mai tapaði ekki
gildi sinu iaugum vinnandi fólks
og hann þarf þess alls ekki þótt
timarnir breytist en mér finnst
samt að svo hafi farið nú siðari
árin að fólk liti fremur á hann
sem venjulegan fridag en bar-
áttudag. þvi miður.
—S.dór