Þjóðviljinn - 27.06.1981, Blaðsíða 13

Helgin 27.-28. júni 1981 ÞJÓDVILJINN — SIÐA 13
varpsrásar, sem veröur fjórða
rásin i Bretlandi.
Eva Peron? Hver var hún? Söngieikurinn um hana fegrar ekki beinlinis minningu þessarar þjóöhetju
Argentínumanna, en i verkinu er Che Gucvara sögumaóur og flettir hann miskunnarlaust ofan af spill-
ingu þeirri sem Eva Peron innleiddi.
eftir Brecht, vandaöa og þess
viröi fagmannlega sýningu i á-
T-* r *1 1 f /• gætri leikmynd Jocelyn Herbert.
Pióoleikhusiö nvia En þóu Þess> sý»>»g vær> vonduð
t'juwivmnuóiG 0g leikur Michael Gambon i aðal-
hlutverkinu mjög lofaður, þótti
mér hún heldur óspennandi og
full tæknileg. Þessi sýning er að
ýmsu leyti dæmigerð fyrir breskt
leikhús i dag, tæknileg og vönduð,
Eitthvað hefur dofnað yfir
sýningum Þjóðleikhússins
breska, ef marka má þær
sýningarsem við sáum þar. Helst
var þess virði að sjá „Galileo”
en talsvert skortir á Jistrænt
frumkvæði og áræðni.
Frumkvæðislaust
Leikhús Breta er sannkallað
„leikaraleikhús”. Maður þarf
ekki annað en að skoða útstilling-
ar við leikhúsin til að sjá það. Þú
ert engu nær um verkið, leik-
Það var þvi sérlega ánægjulegt
að sjá sýningu á tveggja manna
leikriti hjá einu af einkaleikhús-
unum, sem ekki getur falliö undir
fyrri skilgreiningu á bresku leik-
húsi. Það var leikritið „Duet for
one” eftir Tom Kempinski sem
fjallar um viðskipti konu nokkurr-
ar við sálfræðing sinn. Kona þessi
er frægur hljóðfæraleikari, en er
með alvarlegan sjúkdóm og getur
ekki lengur spilað. Þótt ekki gæti
þessi sýning talist beinlinis frum-
leg (enda gefur verkið litið tilefni
til sliks) var hún ákaflega einlæg
og fallega unnin. Er þar fyrst að
þakka frábærum leik Francis de
la Tour i hlutverki hljóðfæraleik-
arans. Hér var ekki leikið á hin-
um háu nótum, heldur einkennd-
ist leikur hennar af finlegum og
nákvæmum blæbrigðum, sem
gáfu áhorfandanum innsýn i sál-
arlif þessarar sérkennilegu konu.
Sýningin er mjög kyrrstæð enda
er hljóðfæraleikarinn i hjðlastól
mest allan timann, en handa-
hreyfingar og augnagotur sögðu
oft meira en textinn sjálfur.
Með kveðju
frá Hovhannesi
Það er ekki hægt að skiljasvovil
Lundúnavikuna að ekki sé minnst
á tvo eftirminnilega atburði. Ann-
aö var heimsókn til gamals vinar,
Hovhannesar Pilikian, sem setti
upp Lé konung i Þjóðleikhúsinu
fyrir nokkrum árum, og hinn við-
burðurinn var heill dagur á Brit-
ish Museum. Hovhannes hefur
nýlega gefið út bók (sem ætlunin
er að fjalla um siðar hér á siðum
blaðsins), en annars vinnur hann
mest við leikstjórn sem fyrr.
Hann leikstýrði nýlega verki sem
byggir á Medeu, en tengist mjög
stjórnmálaástandinu i Bretlandi i
dag. Þótti það slik árás á Frú
Thatcher að Hovhannes var kall-
aður fyrir Scotland Yard til yfir-
heyrslu. Hovhannes hló mikið
þegar hann sagði okkur þetta,
enda ýmsu vanur. Hann bað fyrir
kærar kveðjur til allra vina sinna
á Islandi og er þeim hér með
komið á framfæri.
Aö endingu bendi ég öllum
Lundúnaförum á að láta ekki
undir höfuð leggjast að heim-
sækja Birtish Museum. Sú saga
sem þar birtist i mörg þúsund ára
gömlum minjum forfeðranna gef-
ur manni enn nýja innsýn i fyrir-
bærið maður, og verður ógleym-
anleg.
\r
National
Theatre