Þjóðviljinn - 30.10.1982, Blaðsíða 5

Helgin 30.-31. október 1982 ÞJÓÐVILJINN — SÍÐA 5
í söltunarstöðinni Friðþjófi h/f kepptist kvenpeningurinn við að salta. Þegar var búið að setja lok á yfir 6000
tunnur.
Sfldin fór í djúpið
Myndir og
texti: —lg.
Unnar stjórnaði söltuninni, og
krakkarnir fá að vinna um helgar.
Strákarnir heita Þorsteinn, Hilmar
og Jón.
GÆÐAEFTIRLIT MEÐ GÆÐAVÖRUM
Vertu við öllu búinn
í versnandi færð.
Á ATLAS eru
þér allir
„Loksins kemstu á síld“, sögðu kolieggarnir á
blaðinu, þegar ég kvaddi þá á föstudaginn var. Með
sjópokann, stakkinn og stígvélin á bakinu og
Ijósmyndatækin í vönduðum umbúðum í annarri
hendinni var ég tilbúinn í slaginn.
Á Egilsstöðum var snjór yfir
öllu, hafði kyngt niður nóttina
áður. Nú var komin slydda og krap
á vegum. Veðrið var stillt og lík-
•legast yrði góð síldveiði í nótt. Ég
ætlaði hins vegar með Jóni á rút-
unni niður á Fáskrúðsfjörð á móts
við ættingja og útgerðarfólk.
Við vorum þrjú í rútunni auk
bílstjórans. Allir virtust jafn-
spenntir fyrir síldveiðinni. Þegar
komið var niður í Reyðarfjörð sást
strax til fyrstu bátanna. Þeir lágu út
um allan fjörð á spegilsléttum sjón-
um. Sumir jafnvel alveg uppi í
Iandsteinum. Það var liðið á kvöld-
ið og sjálfsagt yrði ágætis síldveiði í
nótt.
Á Fáskrúðsfirði höfðu menn
lítið frétt af heimabátum. Það frétt-
ist lítið þegar illa gengur. Hvernig
er þetta, ég hélt að það væri allt á
kafi í síld alls staðar.
Upp í miðjar
hlíðar
Árla næsta morgun var farið á
bryggjuna. Glampandi sól og stilla,
síðustu þokuleifarnar voru að
rjúka upp af fjallstindunum.
Söltunarliðið hans Bergs í Pólar-
síld var mætt á bryggjunni. Ekki til
að salta heldur taka á móti og stafla
upp nokkur þúsund tómum tunn-
um, sem Laxfoss kom með um
nóttina. Alltaf gott að vera vel
birgur.
Austar á bryggjukantinum, lá
Guðmundur Kristinn SU-404. Bú-
ið að landa aflanum í nokkra bala
sem biðu söltunar eftir hádegið.
„Það er ekki neitt að fá“, sagði
Guðjón Egilsson stýrimaður á
Guðmundi Kristni. „Hvergi st'ld
nema í blöðunum. Aumingja
Eyjamennirnir. Þegar þeir heyra
veiðisögurnar héðan, þá er síldin
komin upp í miðjar hlíðar“. Þar
með var hann rokinn.
Útlitið var ekki sérlega glæsilegt
þrátt fyrir þetta indælis veður.
Engin veiði.
Við ákváðum að halda til Eski-
fjarðar eftir hádegið og sjá hvort
við fréttum eitthvað eða fyndum
bátinn sem við áttum stefnumót
við, Sólborgina SU-202. Það var
ekki mikill tími til stefnu, því á
sama tíma daginn eftir þurfti undir-
ritaður að vera kominn í fans með
Norðfirðingum á hátíðarsamkomu
í Egilsbúð.
Dreifð og
erfiður botn
Við keyrðum greitt norður á
firði. Nokkrir bátar voru á leið inn
Reyðarfjörð, greinilega með lítinn
afla. Tveir dóluðu í mynni fjarðar-
ins og biðu átekta. Þeir segja að
veiðin sé oft best síðdegis þegar
rökkrið fer að færast yfir. Síldin er
hins vegar dreifð og erfitt að kasta
á hana, þar sem hún þéttir sig eink-
um yfir grýttum hraunbotninum.
Nokkrir bátarnir voru búnir að fara
illa á slíkum veiðitilraunum.
Á Reyðarfirði lá hver báturinn
bundinn við annan á bryggjunni.
„Það er andsk... ekkert að fá“,
sögðu kallarnir. Þetta ætlaði að
verða meiri sjóferðin hjá undirrit-
uðum. Ekki nóg með að komast
líklega aldrei á sjóinn, heldur var
enga síld að sjá.
Það var ákveðið að halda strax
yfir á Eskifjöfð. Kannski væri Sól-
borgin komin þangað inn, og sjálf-
sagt væri nóg af síld þar. Þetta er nú
einu sinni stærsta söltunarplássið
enn sem komið er vertíðar.
Þetta var ekki einleikið. Akkúr-
at ekkert var um að vera á Eski-
firði. Mérféllust alveg hendur. Og
þó. Skýringin var fundin. Það var
kaffitími í plássinu.
Allt á fleygiferð
bryggjunni í smátíma þar sem yfir
20 bátar lágu í einum knapp. Eng-
inn maður var sjáanlegur. Á slag-
inu hálf fjögur tókum við hús á
Söltunarstöðinni Friðþjófi. Nú var
líf í tuskunum. Eins og hendi væri
veifað var allt komið á fulla ferð.
Fólk gaf sér varla tíma til að líta
nánar á þennan furðufugl með
myndavélarnar sem óð um allt og
smellti í allar áttir. Krakkarnir
voru þó uppnumdir og gleymdu
vinnunni um stund. Já, mikið rétt,
þarna hamaðist fólk á öllum aldri
við að koma síldinni í tunnur og
tunnunum í stafla.
Unnar Björgólfsson stjórnaði
verkinu. „Við erum búin að salta í
um 500 tunnur en um miðjan októ-
ber í fyrra voru komnar tæpar 1400
tunnur. Þetta hefur gengið ágæt-
lega. Við erum hérna með 20 sölt-
unarpláss og höfum ekkert verið að
bæta við okkur frá því í fyrra.
- Það er heilmikið um krakka í
vinnu hérna?
„Já, við leyfum þeim að koma
inn um helgar, við erum fleiri að
vinna um helgar.
- Hvenær byrjið þið á morgn-
ana?
„Alltaf kl. 6 á morgnana, en við
söltum aldrei meira en í 10 klst. á
dag. Það er sama á hverju gengur
ég fer ekki út af því. 10 tíma á dag.
Hérna er búið að vera sama fólk-
ið við söltun árum saman...“ Hann
náði ekki að botna setninguna því
starfið kallaði.
- Ertu bjartsýnn á framhaldið?
spurði ég, þegar ég náði í hann
aftur.
„Já ég á von á því að þetta eigi
eftir að lagast. Síldin er dreifð.
Virðist vera nær allt í kringum
landið. Ég hef trú á því, að þetta
eigi eftir að hlaupa saman.“
Starfsfólkið hélt áfram að salta
að kappi. Það var farið að halla
degi, og Ijóst að ekki yrði saltað á
morgun, sunnudag.
Báturinn okkar var ennþá ein-
hvers staöar úti íyrir. Enginn hafði
frétt af veiði þennan daginn. Það
var greinilega orðið útséð með
sjóferðina. Stefnan var því tekin
yfir snjóþungt skarðið til Neskaup-
staðar, þar sem hátíð var í bæ,
næsta dag. - lg.
Aukið öryggi fyrir þig,þína og þá sem
á vegi ykkar verða. ATLAS snjóhjólbarðar
í hálku og í snjó. Minni bensíneyðsla,
meiri ending.---------------------------
Útsölustaðir: Kaupfélögin um allt land
SAMBANDIÐ
VÉLADEILD
HJÓLBARÐASALA
Höfðabakka 9 /-83490-38900