Þjóðviljinn - 25.11.1988, Blaðsíða 13

Þjóðviljinn - 25.11.1988, Blaðsíða 13
Hundraðasta ártíð morðingjansog- fórnarlambanna fimm. Hvervar hann? Af hverju eru glæpirhans svonafrægir? Og hvernigdóhann sjálfur? Kobbi særður fram Montaguejohn Druitt, lögfræðingur í London, krikketleikari, einn afhommunum í „Postulunum“, öðru nafni „Jack the Ripper“ Herrar mínir og frúr, - Jack the Ripper, frægasti fjöldamorö- ingi sögunnar, kolgeöveikur kvenhatari, raunverulegu nafni Montague John Druitt lögfræöingur, einn hommanna í „Postula-klúbbnum" í London, kunningi krónprinsins og skóla- bróðir aðstoðarmanns innanríkisráöherra, krikketthetja og yfir- kennari drengjaskólans í Blackheath. Það fullyrða að minnsta kosti höfundar einnar af sex nýjum enskum bókum um Kviðristu- Kobba, einsog nafnið hefur ný- lega verið þýtt full-kumpánlega á íslensku. „The Ripper Legacy“ heitir bókin, - og tilefnið er auðvitað að í haust er rétt öld liðin frá morðunum fimm. Bæði brjóst afskorin, vinstri handleggurinn og höfuðið héngu við líkamann á húðinni einni, nef og eyru sniðin frá andlitinu, höf- uðleðrið rist frá ennisbeinunum, andlitið sundurstungið og nœr óþekkjanlegt. Kjötið hafði verið skorið af lœrunum og fótleggjun- um inn að beini... Þetta er hluti af lýsingu tímaritsins „Illustrated Police News“ í London á líkamsleifum Mary Jane Kelly, 24 ára írskrar stúlku, sem var drepin fyrir rétt rúmri öld í Whitechapel-hverfinu í East End, London. Og menn hryllti við, bæði lýsingunni og þeirri geðsýkisgrimmd sem að baki verknaðinum lá. Mary Jane Kelly var fimmta og síðasta fórnarlamb kvennamorð- ingjans. Þær voru allar vændis- konur, og þær fjórar sem fyrr féllu voru mun eldri en Mary Jane, yfir fertugt og æskublóm- inn fölnaður einsog menn geta ímyndað sér um þennan tíma og þennan stað, verstu fátækra- hverfin í Lundúnaborg. Flestar þeirra heyrðu til allra lægsta hópnum meðal vændiskvenna, voru portkonur í þess orðs eigin- legu merkingu, og allar (nema ein) voru þær limlestar á hinn hræðilegasta veg. Blöðin notuðu stærstu fyrir- sagnaletur sín, og ekki dró úr hryllingnum við bréf sem morð- inginn sendi lögreglunni: „Mér er illa við mellur og held áfram að rista þœr upp þangað til þið náið mér... Hnífurinn minn er svo góður og beittur að mig langar að komast strax að verki aftur... Yðar einlœgur, Jack the Ripper. “ Lík í Thames En eftir að lík Mary Jane Kelly fannst illa útleikið að morgni 9. nóvember 1888 varð fullkomið grun töldu honum til styrktar þann einkennileik að ekkert var minnst á þessar blóðvikur í ævi- minningum James Monros, sem var æðsti lögreglumaður í innan- ríkisráðuneytinu á tímum kvið- ristnanna og síðar lögreglustjóri Lundúnaborgar. Melville Macnaghten, hægri hönd Monros, minnist hinsvegar þessara tíma í sinni sjálfsævisögu. „Ég hallast að þeirri skoðun, “ segirsör Macnaghten „að einstak- lingurinn sem hélt Lundúnum í skelfingargreipum ... hafiframið sjálfsmorð hinn 10. nóvember 1888 eða þarumkring." Þessar vísbendingar leiddu með öðru til þess að ýmsir töldu að yfirmenn lögreglu hafi leynt nafni morðingjans af tillitssemi við fjölskyldu hans eða félaga, og næsta skref í röksemdafærslunni er auðvitað að „Jack the Ripper“ hafi verið stórenskur yfirstéttar- lát á opinberum athöfnum bréf- ritarans. Viðbúnaður var þó mik- ill næstu vikur, bæði af hálfu lög- reglu og almennings í East End, - og þegar lögregla dró úr styrk sín- um í borgarhlutanum í byrjun árs 1889 varð nokkur kurr meðal íbúa þarsem engan veginn þótti sýnt að Kviðristu-Kobbi væri sestur í helgan stein. Einn af þeim sem fór til lög- reglu að kvarta var Albert nokk- ur Bachert, forystumaður í eins- konar hverfisvarnarnefnd sem stofnuð var í Whitechapel vegna Ripper-morðanna. I skrifum sem hann lét síðar eftir sig segist hann hafa fengið þær viðtökur að hafa verið látinn sverja eið að. þagmælsku áður en honum var tjáð að ekki væri þörf frekari lög- regluaðgerða. Þegar væri uppvíst um raunverulegt nafn morðingj- ans, sem sjálfur væri í öruggri vörslu: hefði fyrir skömmu verið slæddur uppúr Thamesá liðið lík. Nafnið fékk Bachert hinsvegar ekki. Sjötta moröið — sjálfur hann? Og það fékk fljótt byr undir vængi að yfirmenn lögreglu vissu meira um morðin en uppi var látið. Þeir sem höfðu þennan Þrjú af fórnarlömbum kviðristumorðingjans: Annie Chapman, Polly Nichols og Elizabeth Stride. Limlesting- arnar héldu Lundúnabúum í skelfingargreipum svo vikum skipti. Montague John Druitt lögfræðingur og krikkettleikari. Var hann drep- inn af vinum sínum Postulunum? maður, og allsekki ruglaðurslátr- aralærlingur úr austurbænum, pólskur gyðingur, eða geðveikur læknir frá Rússíá, einsog dag- blöðin gátu sér til um í miklum forsíðuuppsláttum. Böndin aö Buckingham Alla þessa öld hafa sjálfskipað- ir rannsóknarmenn athugað helstu kandídatana meðal gæð- inga yfirstéttarinnar í Lundúnum fyrir hundrað árum og hefur jafnvel sjálf Buckingham-höll ekki sloppið undan vökulum augum. Lengi hafði verið hvíslað um einhverskonar hneyksli tengt konungsfjölskyldunni, en það var ekki fyrren um 1970 að uppá yfirborðið komst. Þá var sett fram sú tilgáta að Kviðristu- Kobbi hefði í raun verið Albert Victor prins, barnabarn Viktor- íu, sonur Alberts Edwards þess sem við tók af gömlu konunni árið 1901 og varð þá Játvarður sjöundi. Prinsinn var áður dáinn úr lungnabólgu 28 ára gamall og tók því ekki við ríki af Játvarði. Albert Victor þótti ágætis- kostur í hlutverkið á þeim efasemdar- og uppreisnartímuin þegar tilgátan var fram sett. Hon- um er lýst sem veiklunduðum og heldur væskilslegum, og þykir sannað að hann hafi helst kosið samneyti annarra ungra karl- manna, - sem kölluðu prinsinn Eddy. Því er einnig haldið fram að Albert Victor hafi krækt sér í sárasótt á ferðalagi um Karabíska hafið og á sóttin að hafa skekkt í honum geðheilsuna. Hér gætu sumsé verið komin ýmis leikklæði morðingjans hroða- lega, en því ntiður, - Eddy prins hefur pottþétta fjarvistarsönnun NÝTT HELGARBLAÐ KYNNIR: Kviðristu- Föstudagur 25. nóvember 1988 nÝTT HELGARBLAÐ - SÍÐA 13

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.