Dagblaðið Vísir - DV - 15.07.1996, Síða 12

12
MÁNUDAGUR 15. JÚLl 1996
Spurningin
Hvaða mannvirki á íslandi
finnst þér fallegast?
Ásta Snorradóttir nemi: Húsavík-
urkirkja.
Birkir Freyr Þrastarson: Æi, það
er hús í Reykjavík sem er eins og
höll en ég man ekki hvar það er.
Björk Nlelsdóttir skrifstofumað-
ur: Ráðhúsið.
Sindri Sigurjónsson skiptinemi,
nýkominn heim: Hallgrímskirkja.
Guðmundur Jóhannesson bíla-
málari: Hallgrímskirkja.
Unnur Jóhannesdóttir, vinnur á
Sjúkrahúsi Sauðárkróks: Blöndu-
virkjun.
Lesendur____________
Eftirmál
forsetakosninga
Allt meira og minna óinnblásið - og með erfiðismunum, segir bréfritari um
nýafstaðna kosningabaráttu til forsetaembættisins.
S.H. skrifar:
Meðan á kosningabaráttunni
fyrir nýafstaðnar forsetakosningar
stóð, hafði ég í sjálfu sér ekki stór-
lega út á hana að setja. Hafði engar
sterkar meiningar um forsetaefnin
(utan eitt þeirra sem mér fannst
stórlega misnota sér tilefnið). Og
þegar niðurstaðan lá fyrir var ég
sáttur við hana, þótt sigurvegarinn
væri ekki sá sem ég exaði við.
En svo var ég að taka til í blaða-
bunkanum eitt kvöldið í síðustu
viku, og fyrirsagnir og myndir
kosningabaráttunnar komu upp í
hendurnar á mér. Og allt í einu
fylltist ég dapurleika - líkt og ég
hefði misst eitthvað. Mér fannst,
þegar ég leit til baka með þessum
hætti, að kosningabaráttan hefði í
rauninni verið fjarskalega lítil-
sigld, jafnvel sorgleg.
Ólafur Ragnar var vel að sigrin-
um kominn og ég hef engar efa-
semdir um að hann verði hinn
besti forseti. En ósköp var nú
kynningin amerísk í sínum tví-
kynja glansmyndastíl, og það í
samfélagi sem gefur ekki skít fyrir
fjölskylduna sem slíka, heldur ger-
ir sitt besta til að afstýra því aö
hjón eigi tíma saman, hvað þá með
börnum sínum.
Andstæðingar hans - að ég ekki
segi fjandmenn hans - höfðu það
helst að tönnlast á, hvernig sam-
bandi hans og guðs væri háttað.
Ég hafði alltaf á tilfinningunni
að Pétri Hafstein leiddist óskaplega
allt þetta umstang og hann sæi í
aðra röndina eftir því að hafa látið
hafa sig í þetta, vildi miklu fremur
fá að raka garðinn sinn í friði eða
leggja á hestinn í einrúmi.
Kvennabaráttan var eins og með
hangandi hendi og aldrei heilshug-
ar. Bara höfð með eins og til mála-
mynda og botninn endanlega úr
henni þegar Guðrún Pétursdóttir
dró sig til baka. Guðrún Agnars-
dóttir vissi allan tímann að barátta
hennar var þvi miður vonlaus, og
að vonum var brosið dálítið stift og
tillært.
Og svo, á botninum: Ástþór
Magnússon i forsetakjöri á vitlaus-
um forsendum - eins og marglit
blaðra í barnaafmæli sem gleymst
hefur að halda.
Þetta var sá eftirmáli forseta-
kosninganna sem við mér blasti
þegar ég var að taka til í blaða-
bunkanum mínum. Allt meira og
minna óinnblásið og með erfiðis-
munum. Hálfgrátlegt. Tómlegt. -
Og svo þarf að tæma Alþingishúsið
til að setja inn nýjan forseta.
Eins og ekki sé til nóg af auðu
húsnæði.
Nýr forseti á íslandi
Skarphéðinn H. Einarsson skrifar:
Nú styttist i að Ólafur Ragnar
Grímsson taki við embætti forseta ís-
lands. íslendingar geta verið stoltir
af að fá hann sem leiðtoga. Það þarf
ekki að fara mörgum orðum um Ólaf.
Hann er sómamaður, vel menntaður
frá virtri menntastofnun í Bretlandi
og vel þekktur er hann einnig víða
um lönd sem boðberi góðra mála. Of
langt mál yrði að rekja þann kafla í
ferli hans á þessum vettvangi.
Ég hef séð lofsamleg ummæli í er-
lendum blöðum um Ólaf Ragnar og
störf hans. Þeir sem reynt hafa að
ráöast á hann hafa einfaldlega kastað
rýrð á sig sjálfa, og hún fylgir þeim
en ekki honum. Við eru lánsamir, Is-
lendingar, að eiga slíkan mann sem
forseta er við stígum inn í 21. öldina.
Og ekki má heldur gleyma hinni
glæsilegu konu hans. Þau hjón munu
örugglega verða tO sóma landi og
þjóð jafnt innanlands sem utan. Um
leið og ég óska forsetahjónunum vel-
famaðar óska ég þess að þjóðin megi
hafa Ólaf sem forseta sem lengst.
Er ekki í lagi meö ósonlagið?
Tómas hringdi:
Það er mikið rætt um ósonlagið í
efri lögum gufuhvolfsins og nýlega
las ég frétt um að meira að segja
væri ráðstefna í gangi í Sviss og
fjallaði hún um hinar miklu veður-
farsbreytingar sem dunið hafa yfir
á síðustu misserum. Ósonlagið er
sagður einn þáttur þessara breyt-
inga vegna þess að það hefði þynnst
fyrir tilverknað okkar mannanna
með of mikilli notkun ýmissa efna
(freons úr kæliskápum m.a.).
Ég er ekki trúaður á þessa kenn-
ingu með ósonlagið yfirleitt. Ég held
satt að segja, að ósonlagið (hafi það
þynnst merkjanlega) sé ekki nein-
um kæliskápum eða úðabrúsum að
kenna. Þama sé einfaldlega náttúr-
an sjálf að verki eins og ávallt áður.
Tilfærsla Golfstraumsins (ef hún er
merkjanleg eins og visindamenn
halda fram að sé að byrja) sem
skapi kólnandi veðurfar hér norður
frá er líka eitthvað sem náttúran
sjálf býr til án nokkurra tilfæringa
eða afskipta okkar manna.
Og þá er bara að spyrja einfaldr-
ar og fávísrar spumingar: Er ekki
allt í lagi með ósonlagið? Sé það að
breytast, er það þá ekki bara einn
þátturinn í óviðráðanlegum tilfærsl-
um frá náttúrunnar hendi? Ég get
ekki séð að hinu mikla samspili
náttúrunnar og umheimsins alls -
þessu að því er virðist óendanlega
alheimsrými („universal space“) -
verði haggað af mannavöldum að
neinu marki. Við getum haldið ráð-
stefnur okkur til skemmtunar og
mannfagnaða og deilt og drottnað
yfir pappíravinnu og líkönum af öll-
um stærðum og gerðum en við ráð-
um ekkert við náttúruöflin. Hvorki
til né frá. Þau hafa sinn feril án af-
skipta mannsins eða þrátt fyrir þau.
Sem betur fer.
DV
Fjárdrættirnir
þjóðarlöstur
Gísli Guðmundsson skrifar:
Sífellt er maður að lesa fréttir
um fjárdrátt, ef ekki hjá þessu
fyrirtækinu þá hjá hinu. Eða hjá
sjóðum og stofnunum, ríkisrekn-
um sem einkareknum. Nú síðast
hjá félagssjóöi garðyrkjumanna.
Og það átti að kveða niður í
þokkabót, segir í fréttunum.
Þessir fjárdi'ættir og fjármála-
misferli eru þjóðarlöstur hér. Og
víst er um það að ástæðan er
m.a. sú að ekki fylgir nægilega
ströng refsing í kjölfar þessara
misferla.
Alltaf með eig-
inkonunum
SofFfa hringdi:
Mér finnst rétt af fararstjór-
unum í liði ólympiufaranna is-
lensku að hafa konur sínar með
sem fararstjóra líka. Þetta er gott
fordæmi fyrir aðra sem ferðast
héðan á kostnað hins opinbera.
Reyndar var nú kominn vísir að
þessu í opinbera geiranum en
þar er sagt að það sé til verulegs
sparnaðar, t.d. vegna þvotta af
eiginmönnunum o.fl. í þeim dúr.
í rauninni ætti aldrei að hleypa
mönnum til útlanda á opinberum
vegum nema eiginkonur fylgdu
með. Þær geta sparað ríkinu heil-
mikil útgjöld þegar öllu er á
botninn hvolft.
Annaðhvort
enska eða ís-
lenska
Snorri skrifar:
Nú er svo komiö að taka verð-
ur ákvörðun um hvort við íslend-
ingar ætlum að nota íslensku
sem sjálfstætt mál og eina málið
í landinu eða ensku. Ég er ekki
að agnúast út í enska trrngu sem
slíka, hana verðum við og eigum
að læra eins og önnur tungumál,
og jafnvel umfram þau. En þegar
svo er komið að hingað og þang-
að um þjóðfélagið er ekki talað
annað en enskuskotið mál (t.d. á
sumum útvarpsstöðvum, í flug-
inu, við tölvuvinnslu og víðar)
auk þess sem farið er að auglýsa
hreinlega á ensku þá er líka kom-
ið að því að taka ákvörðun um
hvort við viljum nota íslenskuna
áfram eða að taka upp ensku.
Burt með verð-
trygginguna
Guðjón Einarsson skrifar:
Ég tek eindregið undir með
Árna Magnússyni í lesendabréfi
í DV sl. miðvikudag þar sem
hann lýsir viðjum verðbólgunnar
hér á landi. Auðvitað á ekki
svona nokkuð að eiga sér stað
lengur þegar launin eru heldur
'ekki vísitölutryggð. Ég skil ekki
hvað verkalýðsfélögin eru sljó í
þessum efnum. Það væri t.d.
kannski nóg að semja um afnám
verðtryggingarinnar í næstu
samningum og láta svo allt ann-
að lönd og leiö. Ég hygg að það
væri meira en nóg kjarabót. Sýn-
ið nú manndóm, ráðamenn og af-
nemið verðtryggingu að fullu og
öllu strax.
Kokkurinn við
kabyssuna
Steingrfmur hringdi:
Mig langar til að senda veit-
ingahúsinu „Kokkurinn við ka-
byssuna", sem er í Kópavogi,
mínar bestu þakkir fyrir góðan
mat og þjónustu. Ég rakst þarna
inn fyrir tilviljun og snæddi þar
lambalæri með öðru góðmeti og
hef sjaldan fengið það jafngott
og þarna. Ég er þess fuilviss að
fleiri en ég hafa svipaða sögu aö
segja af þessum veitingastað. -
En sem sé; kærar þakkir fyrir
góðan mat og þjónustu.