Dagblaðið Vísir - DV - 04.11.1996, Blaðsíða 4

4
MÁNUDAGUR 4. NÓVEMBER 1996
Fréttir
14. landsfundur Kvennalistans í Viðey:
Kastljós á skóla-
og jafnréttismál
- vilium ræða samstarf við konur í öðrum flokkum, segir Kristín Halldórsdóttir
14. landsfundur Kvennalistans
var haldinn um helgina í Viðey og
var meginumfj öllunarefni hans
möguleikar kvenna til áhrifa í sveit-
arstjómum og þeim málum sem
næst konum standa, en kjörorð
landsfundarins var að breyta orðum
í athafnir. „Okkur fannst ástæða til
að beina sjónum okkar að þeim mál-
um og að leiðum og möguleikum á
að auka áhrif kvenna á sitt líf. Við
tókum sérstaklega fyrir skólamál,
jafnréttismál og fæðingarorlof og
ræddum þau allítarlega. en talsverð
vinna hefur verið innt af hendi í
þessum málaflokkum sem var
kynnt og rædd í hópum á fundin-
um,“ segir Kristín Halldórsdóttir al-
þingiskona í samtali við DV.
Á landsfundinum var nokkuð
rætt um hvernig Kvennalistinn
skuli standa að málum í sambandi
við samstarf við aðra flokka eða
stjórnmálahópa. „Við erum þeirrar
skoðunar að Kvennalistinn geti
ekki staðið þegjandi álengdar. Við
höfum verið fremur tortryggnar
gagnvart upphrópunum um þörf
fyrir samfylkingu þar sem minna er
talað um samstillingu,“ segir Krist-
ín Halldórsdóttir.
í upphafl ársins efndu kvenna-
listakonur, að sögn Kristínar, til
viðræðna við konur innan þeirra
flokka þar sem uppstokkunar- og
sameiningarhugmyndir eru hvað
efstar á baugi. Rædd var staða
kvenna í stjómmálum og hverju
einhvers konar samstarf gæti skilað
konum. „Við urðum fyrir vonbrigð-
um með undirtektir þá en nú finnst
okkur mál til komið að ræða þetta
betur og skiptast á skoðunum um
það hvort samstarf af einhverju tagi
geti fleytt umræðunni áfram og
tryggt hugsjónum okkar og hug-
myndum um kvenfrelsi meiri fram-
gang,“ sagði Kristín Halldórsdóttir,
alþingiskona Kvennalistans.
-SÁ
Elín Hirst á fundi hjá Kvennalistanum:
Taldi listann tímaskekkju
Elín Hirst, fyrrverandi frétta-
stjóri, telur að boðun hennar á
fund Kvennalistans í Norræna
húsinu sl. fostudag hafi byggst á
misskilningi. Hún óskaði ekki eft-
ir aö ræða málið frekar þegar DV
hafði samband við hana i gær-
kvöldi.
Fundurinn var eins konar inn-
gangur að 14. landsfundi Kvenna-
listans, sem lauk í ,Viðey í gær-
kvöldi, og var fundarefnið staða
kvenna, hlutverk og ímynd í fjöl-
miðlum og kvikmyndum. Elín
Hirst gagnrýndi harðlega áherslur
og vinnubrögð Kvennalistans og í
máli hennar kom fram að hún
teldi Kvennalistann tímaskekkju
og að árangur af tilveru hans og
starfi frá upphafi væri harla lltill.
Orð hennar féllu ekki í frjóan
jarðveg á fundinum.
Elín Hirst í ræðustóli á fundi Kvennalistans í Norræna húsinu sl. föstudag. Elín
lét í Ijós þá skoðun að áhersluatriði og vinnubrögð Kvennalistans hefðu litlu
skilað konum. DV-mynd TJ
Yfirlýsing landsfundar Kvennalistans:
Orðin ein
duga ekki
- sveitarstjómarkosningar undirbúnar
„Kvenfrelsiskonur hafa
komist til valda í nokkrum
sveitarstjómum og fengið þar
tækifæri til þess að breyta
orðum í athafnir. Þær hafa
sýnt það og sannað að það er
pólitískur vilji sem skiptir
máli. Nærtækustu dæmin höf-
um við af vettvangi borgar-
stjómar Reykjavíkur þar sem
orðin ein em ekki látin
duga,“ segir í yfirlýsingu
landsfundar Kvennalistans
sem haldinn var í Viðeyjar-
stofu um helgina.
í yfirlýsingunni segir að
margt bendi til að uppstokk-
un sé fram undan í flokka-
kerfinu og Kvennalistinn
hljóti nú sem fyrr að vega og
meta hvaða leiöir skili
kvennabaráttunni fram á veg-
inn og hvort breyttar baráttu-
aðferðir geti skilað meiri ár-
angri. Minnt er á að nú stytt-
ist í sveitarstjómarkosningar
en einmitt þá gefist tækifæri
til að sækja fram og styrkja
enn stööu kvenna.
-SÁ
Dagfari
Þjóðsöngur óskast
íslendingum þykir vænt um
þjóðsöng sinn. Lagið er eftir Svein-
bjöm Sveinbjömsson og Ijóðið eftir
Matthías Jochumsson og þjóðinni
þykir vænt um báöa þessa menn.
Svo þykir þjóðinni sömuleiðis
vænt um sjálfa sig og þessi vænt-
umþykja öll hefur leitt til þess að
menn hafa látið sig hafa það að
eiga þjóðsöng sem enginn getur
sungið og enginn kann. Enda hefur
þetta ekki komið mikið að sök
vegna þess að íslendingar flíka
ekki þjóðsöng sínum nema við svo
hátíðleg tækifæri að ekki er ætlast
til að almenningur taki lagið. Til
þess eru fengnir karlakórar og ein-
söngvarar sem eiga að baki margra
ára æfingar til að ná tökum á þjóð-
söngnum.
Nú er fólk allt í einu farið að
halda því fram að þjóðin eigi að
syngja þjóðsönginn. Menn vilja að
þjóðin kunni Ijóðið og ráði við lag-
ið sem hefur leitt til þess að menn
hafa farið að lesa yfir texta Matt-
hiasar og komist að þeirri niður-
stöðu að hér sé alls ekki verið að
yrkja um þjóöina heldur trúna og
Guð í himnum. Þetta sé sálmur
enda Matthías hið prýðilegasta
sálmaskáld. Þjóðsöngurinn á með
öðrum oröum ekkert skylt við þjóð-
ina og Guðmundur Andri Thors-
son segir að hann hafi ekki meiri
merkingu hvað það snertir heldur
Attikattínóa!
Nú hefur einn af varaþingmönn-
um Framsóknarflokksins lagt fram
tillögu á sjálfu Alþingi um að ís-
lendingar taki sér annan þjóðsöng
- eða komi sér upp varaþjóðsöng,
alveg eins og flokkamir hafa á sín-
um snærum varaþingmenn. Vara-
þingmaðurinn vill að þjóðsöngur
númer tvö verði brúkaður við þau
tækifæri þegar þjóðin þarf á þjóð-
söng að halda en það megi svo nota
sálminn hans Matthíasar við þau
tækifæri sem ekki skipta máli fyr-
ir þjóðina. Með öðrum orðum:
Þjóðsöngur númer tvö er fyrir há-
tíðleg tækifæri, þjóðsöngur númer
eitt fyrir hátíðlegustu tækifæri.
í rauninni mætti útfæra þessa
hugmynd nánar og hafa nokkra
þjóðsöngva á lager sem þjóðin gæti
svo valið úr eftir því hvaða tilefni
og tækifæri gefst til að leika þjóð-
söng. Menn gætu þannig haft þjóð-
söng sem hentar á íþróttakapp-
leikjum, annan fyrir gesti á bjór-
stofum sem vilja taka lagið á þriðja
eða fjórða glasi og svo mætti hafa
enn einn þjóðsöng fyrir þá sem
dvelja erlendis og eru famir að
ryðga í íslenskunni. Satt að segja
er óþarfi að hafa einn og sama
þjóðsönginn vegna þess að það eru
mismunandi tækifæri sem gefast
fyrir þjóðsöngva og fólk er misjafn-
lega í stakk búið til að syngja þjóð-
sönginn og það sem passar á einum
stað er óviðeigandi á öðmm stað.
Hugmyndin hjá varaþingmann-
inum er sú að þjóðsöngurinn verði
boðinn út, efnt verði til samkeppni
um besta ljóöið og lagið, rétt eins
og þeir gera i Eurovision, og
þannig gætum við meira að segja
haft árlega samkeppni og efht til
söngvakeppni í sjónvarpssal og
skipt um þjóðsöng frá einu ári til
annars, eftir því hvaða lag og ljóð
verða hlutskörpust í Eurovision-
keppni um þjóðsöng! Ekki er
ástæða til að gera kröfu um að
þjóðsöngurinn verði á íslensku,
enda íslenskt mál óþjált í lagatexta
og enskan hentar miklu betur ef
þjóðin á að geta sungið lagið og
ljóðið af éinhverju viti og innlifun.
Nú, ef ættjarðarvinum og þjóð-
hollum íslendingum finnst þetta
fullmikið umstang til að finna góð-
an þjóðsöng má auðvitað leita að
nýjum þjóðsöng með því að aug-
lýsa í smáauglýsingadálki DV und-
ir forskriftinni tapað - fundið. Við
erum hvort sem er búin að tapa
þjóðsöngnum og erum að leita að
nýjum - þó ekki sé nema bara til
vara.
Dagfari