Dagblaðið Vísir - DV - 14.02.1997, Síða 13

FÖSTUDAGUR 14. FEBRÚAR 1997
13
Bókmennt a verðlau n
fjölmiðlanna
Það var spenna í lofti i sal Lista-
safns íslands 3. febr. sl. Þar sat
prúðbúið fólk innan um Kjarval,
Ásgrím og Kristínu Jónsdóttur og
beið eftir því að íslensku bók-
menntaverðlaunin yrðu kunn-
gjörð. Reyndar var fjöldinn svo
mikill að margir þurftu að standa.
Eftir að forseti íslands og frú
höfðu gengið í salinn gat athöfnin
hafist. Tónlistarflutningur Einars
Kr. Einarssonar og Guðna Franz-
sonar varð enn til að auka á hátíð-
leika stundarinnar. Svo sté forset-
inn í pontu í senn alfóðurlegur og
virðulegur og tilkynnti úrslitin.
Og það voru þeir Böðvar Guð-
mundsson og Þorsteinn Gylfason
sem í ár hrepptu hnossið.
Innrásarliöið
Öll hafði þessi stund einkennst
af hátíðleika án þess að vera upp-
skrúfuð. En sem þeir félagar stóðu
þama með verðlaunagripi sína í
fanginu rjóðir af hamingju var frið-
urinn úti því nú spratt upp innrás-
arliðið og fór
mikinn. Þar
voru komnir ís-
lenskir fjölmiðl-
ar, að hluta til
bússu- og
vattúlpumenn
(enda ískalt í
veðri þennan
dag og þeir í
vinnunni) axlað-
ir feiknalegum
tækjrnn og tól-
um sem þeir
sveifluðu fagmannlega. Er nú ekki
að sökum að spyrja að þeir sóttu að
verðlaunahöfunum með þvílíku of-
forsi að séð aftan úr sal mátti ætla
að veita ætti þeim ærlega ofanígjöf
ef ekki eitthvað enn verra. Öllu
þessu fylgdu hefðbundnir smellir
og blossar.
í hita leiksins reis ég upp til
hálfs í sæti mínu en sá ekkert
nema bakhluta innrásarliðsins sem
myndaði járnbentan múrinn. Mér
til léttis sá ég þó að forseti lýðveld-
að menn panti ekki veisluskelfana.
En er hægt að setja eitthvað sem
heita siðareglur í því sambandi?
Þegar fjöldi manns er búinn að
undirbúa góða stund sem þessa og
alla langar til þess að hún geti orð-
ið hátíðleg og eftirminnileg orkar
það tvímælis að láta hleypa henni
upp á þennan hátt, þó ekki sé nema
í nokkrar minútur. Nú kann ein-
hver að segja að hér hafi menn ver-
ið að fanga augnablikið og senda
það vestur á Tálknafjörð, norður á
Þórshöfn og Guð má vita hvert því
ekki gefist öllum kostur á að vera í
salnum. Þetta sjónarmið er virð-
ingarvert en eftir að hafa fylgst
með því sem birtist í fjölmiðlunum
sama kvöld og næstu daga var ekki
nema að litlu leyti verið að fanga
augnablikið. Ég veit eiginlega ekki
hvað var verið að gera annað en
valda usla! Hefði ekki verið alveg
jafn gaman fyrir þá sem ekki voru
viðstaddir að sjá verð-
launahafana myndaða að
athöfninni lokinni?. Þá
hefðu gestir í Listasafn-
inu losnað við innrásar-
liðið og tvímenningarnir
fengið að vera til enda í
þeirri veislu sem var
haldin þeim til heiðurs.
í þessu sambandi riijuð-
ust upp ótal fermingar,
skírnir og brúðkaup þar
sem allt ætlaði af göflun-
um að ganga í kirkjunni
af því að ættingjar þurftu
að ná mynd af hönd
prestsins ausa vatni á
höfuð ungbarnsins,
fanga varir unglingsins
þegar hann segist muni
leitast við að hafa Frels-
ara vorn Jesú Krist að
leiðtoga lífs síns ... eða
brúðarkossinn ómissandi!
Getur verið að þetta sé oftrú nú-
tímanns á því sem kallað er að
fanga augnablikið?
Kristín Steinsdóttir
„Forsetafrúin, menntamálaráðherra og frú voru sömuleiðis okkar megin
við múrinn og sýnilega ekki í hæltu,“ segir m.a. í grein Kristínar.
isins myndi sleppa enda stóð hann
til hægri við átökin. Forsetafrúin,
„Eg veit eiginlega ekki hvað var
verið að gera annað en valda
uslal Hefði ekki verið alvegjafn
gaman fyrir þá sem ekki voru
viðstaddir að sjá verðlaunahaf-
ana myndaða að athöfninni lok-
inni?“
menntamálaráðherra og frú voru
sömuleiðis okkar megin við múr-
inn og sýnilega ekki í hættu. Þá
voru það bara tvímenningamir og
vonandi tækist þeim að forða sér á
flótta út til vinstri því báðir eru
vaskir menn að sjá.
En þá myndaðist glufa í múrinn,
blossaflóðinu linnti og tækjamenn-
irnir hörfuðu. Og sjá þama stóðu
tvimenningarnir jafn brosleitir og
fyrr og ekki að sjá alvarlega sárir.
Ég andaði léttar og settist aftur.
Svo héldu verð-
launahafamir töl-
ur, fóm á kostum
og salurinn endur-
ómaði af dillandi
hlátrum. Á meðan
höfðu bússumenn-
irnir hægt um sig.
Þegar kom að
lokaatriðinu, hríf-
andi sígaunalagi í
meðfórum áður-
nefndra tónlistar-
manna, voru þeir
félagar leiddir út
meðan við hin
dönsuðmn tangó í
huganum. Þegar
honum lauk var
enn verið að smella
og blossa frammi á
gangi.
Kjallarinn
Kristín
Steinsdóttir
rithöfundur
Aö fanga augnablikiö
í minni sveit hefðu svona menn
verið kallaðir veisluskelfar, en auð-
vitað verða þeir að vera með, því
ekki er haldin svo veisla á íslandi
Lítið dæmi um innkeyrslu
Stundum er sagt að það sé eitt af
hlutverkum stjómmálamanna að
tryggja að opinber stjómsýsla sé
skilvirk og áreiðanleg. Borgarfull-
trúar R-listans í Reykjavík virðast
hins vegar mæla árangur sinn eft-
ir því hve lengi þeir geta þvælst
fyrir málum i stjómsýslu Reykja-
vikurborgar. Á sama tíma og borg-
arfulltrúarnir keppast um að
þvælast fyrir þenst stjórnsýsla
borgarinnar út og kostnaður við
yflrstjómina eykst.
Öfl stóru orðin um ný viðhorf,
breytt vinnubrögð og lýðræðis-
legri stjómarhætti eru löngu fallin
í gleymskunnar dá. Sérstaklega á
þetta við meirihluta R-listans í
skipulags- og um-
ferðamefhd
Reykjavikur. Hér
er eitt lítið dæmi. í
raun og veru er hér
á ferðinni lítið ein-
falt mál, sem aldrei
hefði átt að verða
að „máli“. Það er
hins vegar svo
„kostulegt“ að ekki
er hægt annað en
að vekja athygli á
því.
Ósk um aö færa innkeyrslu
Fyrirtækið Neskjör hf. er lóðar-
hafi lóðarinnar Barónsstígur 2-4
hér í borg. í september sl. sótti fyr-
irtækið um að færa innkeyrslu
lóðarinnar frá horni Barónsstígs
og Hverflsgötu inn á Hverflsgöt-
una nær lóðarmörkum vestanmeg-
in. I deiliskipulagi og á hverfa-
korti er sýnd aðkoma inn á lóðina
á þessum stað og því átti málið að
vera auðsótt. Tillaga þessi fékk
góðar undirtektir hjá embættis-
mönnum borgarinnar enda var
hún frá umferðartæknilegu sjón-
armiöi tfl mikilla bóta. Einhver
hefði nú kannski haldið að af-
greiðsla slíks máls væri létt verk
og löðurmannlegt. Fyrir R-listann
var þetta hins vegar hið flóknasta
úrlausnarefni og fyrr en varði var
innkeyrslan orðin að stórpólitísku
máli.
Málið var fyrst tekið fyrir í
skipulagsnefnd þann 23. septem-
ber og var því þá frestað. Málið
var aftur tekið fyrir þann 28. októ-
ber og var því þá aftur frestað.
Málið var tekið fyrir enn einu
sinni þann 15. nóvem-
ber og enn fór á sama
veg og fyrr. í millitíð-
inni var málinu vísað
til borgarráðs til kynn-
ingar. Fremst í flokki
þeirra sem stóðu í vegi
fyrir þessari innkeyrslu
var Guðrún Ágústsdótt-
ir, forseti borgarstjóm-
ar og formaður skipu-
lagsneftidar, og fór svo
að lokum að hún hrós-
aði sigri.
Eftir miklar umræð-
ur á tveimur fundum
borgarstjómar, þann
21. nóvember og síðan
þann 19. desember,
lagðist R-listinn gegn
tiflögunni um að inn-
keyrslan yrði færð og
því var beiðni lóðarhafa hafnað.
Þessi niðurstaða var í hróplegu
ósamræmi við skoðanir helstu
umferðarsérfræðinga borgarinnar
og engin haldbær rök var að finna
fyrir þessari afgreiðslu. Á meðan á
öllu þessu gekk beið lóðarhaflnn
með að hefja framkvæmdir á lóð-
inni og skyldi hvorki upp né niður
í því hvemig lítið, saklaust og
sjálfsagt erindi gat orðið að
stórpólitísku máli.
Utanlandsferö og endanleg
afgreiðsla
Þau undur gerðust svo í borgar-
ráði þann 21. janú-
ar sl. að málið var
tekið fyrir aftur og
þá samþykkt! Allt
er gott sem endar
vel! Það spaugilega
við þá afgreiðslu
var hins vegar að
Guðrún Ágústsdótt-
ir, forseti borgar-
stjómar, hafði
brugðið sér til út-
landa og þeir R-
listafulltrúar, sem
sársvekktir voru
með fyrri af-
greiðslu málsins,
notuðu tækifærið
og samþykktu er-
indi lóðarhafa.
Afgreiðsla þessa
litla máls, sem tók
þrjá mánuði, er góð vísbending
um hvers vegna forráðamenn fyr-
irtækja í borginni eru í auknum
mæli að leita til nágrannasveitar-
félaga eftir fyrirgreiðslu og nýjum
möguleikum varðandi framtíðar-
uppbyggingu fyrirtækja sinna.
Þetta mál er líka gott dæmi um
samstarf R-listaflokkanna. Vilja
Reykvíkingar vera í herkví stjóm-
málabandalags sem getur ekki
einu sinni tekið ákvörðun um að
færa innkeyrslu?
Gxuinar Jóhann Birgisson
góð vísbending um hvers
vegna forráðamenn fyrirtækja í
borginni eru í auknum mæli að
leita til nágrannasveitarfélaga eft-
ir fyrirgreiðslu og nýjum möguleik-
um varðandi framtíðaruppbygg-
ingu fyrirtækja sinna
Kjallarinn
GunnarJóhann
Birgisson
borgarfulltrúi í Reykjavík
Með og
á móti
Hvalveiöar á ný
Guöjón Guömunds-
son alþingismaöur.
Megum ekki
láta undan
„Við eigum að
hefla hvalveiðar
strax í sumar úr
þeim hvalastofh-
un sem þola
veiðar sam-
kvæmt rann-
sóknum okkar
ágætu vísinda-
manna. Síðasta
árið sem hval-
veiðar voru
stundaðar af al-
vöra vora 150
ársverk við veiðar og vinnslu. Út-
flutningsverðmæti hvalaafurða var
um 1,5 milljarðar, miðað við verðlag
í dag.
í hvalatalningu 1986-1989 kom í
ljós að 40-50 þúsrnid hvalir vora í
hafinu í kringum ísland. Talið er að
þeir fjölgi sér um 5-10% á ári og éti
á aðra milljón lesta af fiski á ári.
Vísindamenn hafa bent á að fjölgi
þessar skepnur sér óhindrað geti
það leitt til 10% samdráttar á þorsk-
veiðum okkar.
Andstaða hvalaskoðunamianna
við hvalveiðar er ástæðulaus. Á síð-
asta ári jókst ásókn í hvalaskoðun-
arferöir Norðmanna lun 40%. Þegar
hvalveiðar voru stundaðar hér var
hvalstöðin í Hvalfirði með vinsælli
stoppistöðum erlendra ferðamanna.
Þegar Norðmenn hófu hvalveiðar
að nýju hafði það síður en svo nei-
kvæð áhrif á útflutning þeirra, auk
þess sem ferðamannastraumur til
Noregs hefur aukist verulega síðan.
Nú hafa svokölluð umhverfis-
vemdarsamtök hafið mikla herferð
gegn fiskveiðum. Látum við undan
þessu liði í hvalveiðimálum verður
næsta skref þeirra að reyna að
stöðva fiskveiðar okkar.“
Mjög óráðlegt
„Að mínu mati er mjög óráðlegt
að hefja hvalveiðar nú miðað við
ríkjandi aðstæður. Þegar íslending-
ar sögðu sig úr Alþjóða hvalveiði-
ráðinu án þess að mótmæla banni
við hvalveiðum
vorum við í
raun að gefa þá
yfirlýsingu að
við færum að
lögum ráðsins.
Ráðið þróaðist
síðan í aðra átt
en við vonuð-
umst til en það
breytir ekki
þeirri stað-
reynd að við
erum bundnir
alþjóðlegum
samþykktum þess í dag.
Að undanfomu hafa ýmsir klifað
á því að Norðmenn komist upp með
að veiða hrefnu án þess að bera
skarðan hlut frá borði. Ég tel ekki
hægt að bera saman Noreg og ísland
meö þessum hætti án þess að gera
sér grein fyrir að aðstæður þessara
landa til hvalveiða era gjörólikar.
Norðmenn mótmæltu banni Alþjóða
hvalveiðiráðsins á sínum tima og
era virkir meðlimir ráðsins í dag,
öfúgt við okkur íslendinga. Einnig
má benda á þá staðreynd að stærsti
hluti útflutnings Norðmanna er
ýmis hrávara en ekki merkjavara
eins og hjá okkur (Icelandic).
Við íslendingar verðum því auð-
velt skotmark umhverflssamtaka og
erlendra ríkisstjóma ef hvalveiðar
verða teknar upp án alþjóðlegs sam-
þykkis." -sv
Ásbjörn
Björgvinsson,
áhugamaöur um
náttúruvernd.
Kjallarahöfundar
Athygli kjallarahöfunda er
vakin á því að ekki er tekið við
greinum í blaðið nema þær ber-
ist á stafrænu formi, þ.e. á tölvu-
diski eða á netinu.
Netfang ritstjómar er:
dvritst@centrum.is