Dagblaðið Vísir - DV - 12.07.1997, Qupperneq 17

LAUGARDAGUR 12. JÚLÍ 1997

I
>

1
\
(
3r öðru vísi. Þú mála
tvær umferðir ocj þá
innan briqqia tír
þriggia tí
Langvarandj
vörn gegn ryc
Innbyggður
W grunnur .
Slétt eða hömruð áferð
Hviðtal i7
hjá almennilegum skurðlækni. Það
sem er verst er að ásýnd félagsins er
orðin afskræmd og hætt er við að
innanmeinið dragi það til dauða.“
Viðar segir að Þórhildur Þorleifs-
dóttir hafi verið í einstakri aðstöðu
til að taka til hendinni.
„Hún hlaut að vita að hún gæti
gengið langt í því að koma skikk á
málin innanhúss. Þeir myndu tæp-
lega hætta á að reka annan leikhús-
stjóra svo skömmu eftir að ég var
látinn fara. Hún hafði því öll tromp
á hendi en klúðraði þeim gjörsam-
lega. Hún lék af sér hvem leikinn á
fætur öðrum og situr því uppi með
tóma hunda.“ Það segir Viðar að
sjáist best á þætti hennar í þeirri
umræðu sem hún hefur tekið þátt í
í fjölmiölum að undanfomu. Þar sé
verið að velta upp hliðum sem vert
væri að ræða til hlítar en engin
raunveruleg krufning fari fram því
umræðuna megi ekki leiða til lykta.
„Það gerir ekki sá sem tekur af-
stöðu með meininu. Þess vegna get-
ur hún ekkert gert í stöðunni."
Gjörningaveður
innanhúss
Viðar segir að þegar hann var
ráðinn leikhússtjóri hafi honum
fundist 100 ára afmæli félagsins ein-
stakt tækifæri til að endurreisa
ímynd félagsins og snúa vörn í
sókn. Og það stefndi allt í það. Skip-
aður hafði verið sterkur hópur fólks
í afmælisnefnd, góður vilji hafði
sýnst vera fyrir því að setja fram
djarfa og metnaðarfulla verkefna-
skrá á þessum tímamótum og menn
virtust vilja taka til hendinni. Þá
sprakk sprengjan. Þegar Viðar lagði
fram starfslokasamninga við ákveð-
inn hóp leikara varð andskotinn
laus. Breytingar áttu að gerast en
þær máttu ekki koma við neinn.
Þeir sem áttu að reka leikhúsið
breyttust í sérhagsmunagæsluhóp.
„Það var engu líkara en gjöm-
ingaveður gengi yfir húsið. Til að
tryggja óbreytt ástand var hræðslu-
áróðri beitt og maður-á-mann-að-
ferðinni. Mönnum var stillt upp við
vegg og sagt að annaðhvort styddu
þeir aðgerðirnar að gera leikhús-
stjórann óvirkan eða þeir ættu á
hættu að missa starfið. Nöfh þeirra
hefðu sést á „aftökulista" hjá mér! í
stað þess að málefnaleg umræða
færi fram um framtíðarsýn og
langvarandi rekstrarvanda hússins
var sagt að ef ég ekki stæði með
þeim yrði ég sá næsti sem fengi
uppsagnarbréf." Viðar bætir við að
vitaskuld breyti uppsagnir nokk-
urra einstaklinga einar og sér ekki
vanda leikhúss en það sé ömurlegt
að vita til þess að fólki sé haldið
fóngnu á samningi án þess að það
fái notið hæfileika sinna.
Viðar segir að auðvitað hafi það
ekki verið auðvelt verk að þurfa að
skáka til fólki. Hann hafi þó metið
stöðuna þannig að óþægilegir hlutir
væri betur gerðir strax en að fresta
þeim. Ekki hafi komið til greina að
þurfa að gera breytingar á leikhópn-
um á sjálfu afmælisárinu.
Drög að leiksýningum
„Þórhildur kaus að draga til baka
allar uppsagnir og standa við
nýráðningar. Það er afstaða út af
fýrir sig en hún nægir ekki ein og
sér. Það þarf þá að byggja upp verk-
efnavalið á hópnum en ég get ekki
séð að það hafi verið gert á nýaf-
„Þessar tvær stofnanir eiga að
keppa á listrænum grundvelli. En í
staðinn fyrir að umræðan snúist
um það gýs nú upp hávær umræða
um að hægt sé að reka leikhús án
þess að til komi styrkir. Það er auð-
vitað hægt í einhverjum mæli en
hvort það er sú leiklist sem skilar
einhverju sem skiptir máli efast ég
stórlega um. Nú er kominn fram hér
á landi atorkumikill hópur fram-
því mikill heiður fyrir mig að þeir
skyldu leita til mín um að leika
þetta magnaða hlutverk. írar verða
í öðrum hlutverkum og aðrir munu
hanna leikmynd og búninga en í
sýningunni fyrir norðan. Ég hlakka
mikið til að takast á við gamla vin-
inn í nýju ljósi því þetta hlutverk er
eitthvað það skemmtilegasta sem ég
hef fengist við um ævina.“
Vinnan í Dublin verður ansi
„Það gat ekki farið verr og sorgiegt að sjá það sem hefði getað orðið glæsilegt afmælisár breytast í langdregna jarð-
arför,“ segir Viðar Eggertsson um 100 ára afmæli Leikfélags Reykjavíkur. DV-myndir ÞÖK
stöðnu leikári. Leikárið hefur verið
ótrúlega dauðyflislegt og óspenn-
andi. Líkt og sú afstaða hafi verið
tekin að 100 ára afmæli listastofnun-
ar væri í eðli sínu leiðinlegt og ekk-
ert spennandi hægt að gera fyrr en
í fyrsta lagi að því afstöðnu. Farið
var af stað með „íslenskt leikár“ en
sá frasi er engin töfraformúla.
Helstu hrotalamir í starfi leikfélags-
ins á liðnum árum hafa einmitt ver-
ið uppfærslur á nýjum íslenskum
verkum. Það þarf sérstaklega vand-
aða heimavinnu áður en ráðist er í
nýtt verk og alls ekki hægt að
byggja heilt leikár á slíkum verkum
nema eftir vandlegan undirbúning.
Það var helst á viðtölum að heyra
sl. haust þegar leikárið var kynnt að
flest þessara nýju verka væru meira
og minna drög að leikverkum. Á
slíkum drögum byggir maður ekki
heilt leikár og allra síst heldur mað-
ur þannig upp á aldarafmæli einnar
helstu menningarstofnunar lands-
ins,“ segir Viðar.
Bara markmið að selja
Hann segir að leikfélagið hafi enn
einu sinni misst af tækifærinu til að
veita Þjóðleikhúsinu verðuga sam-
keppni. Það sé slæmt því það þurfi
vissulega bæði ögrun og örvun.
leiðenda sem vilja græða á leikhús-
rekstri og þeirra markmið er ein-
vörðungu að hluturinn seljist með
hvaða ráðum sem fær eru. Það má
ekki taka orð mín svo að ekki eigi
að setja upp slíkar sýningar. Þær
eru ágætis búbót í skemmtanalífið
en við megum ekki falla í þá gryfju
að hcdda að þar fari fram sú gerjun
og framsækni sem er listgreininni
lífsnauðsyn. Þessi leikhús koma
aldrei í staðinn fyrir alvöruleikhús
þar sem tekin er áhætta í listrænu
tilliti. Þess vegna styrkjum við
Borgarleikhús og Þjóðleikhús og við
eigum að gera kröfu á þau. Ef þau
hætta að halda vöku sinni verðum
við að hrista ærlega upp í þeim, alls
ekki að leggja þau niður.“
Iðnó og Drakúla
Iðnó stendur nú autt en fyrirhug-
að er að í það færist aftur líf á end-
urnýjuðum fjölunum. Auglýst hefur
verið eftir aðilum til að reka húsið
og nokkrir hópar hafa sótt um að
taka það að sér. Einn þeirra er List-
vinafélagið Fullt hús en að honum
standa Bjarni Jónsson leikhúsfræð-
ingur, Guðjón Pedersen leikstjóri,
Sigrún Valbergsdóttir leikstjóri og
Viðar Eggertsson. Fái þau inni í
húsinu verður rekin þar alhliða
menningarstarfsemi með sérstaka
áherslu á leiklist.
„Við viljum fylla húsið lífi og
hefja gamla Iðnó aftur til vegs og
virðingar eins og sæmir sögu húss-
ins. Við höfum flest áratugareynslu
í leikhúsi og það ætti að koma okk-
ur að gagni. Ég held að við séum
þekkt fyrir að hafa gert hluti sem
geta verið óvenjulegir og á stundum
ærið skemmtilegir," segir Viðar
sposkur á svip og neitar að upplýsa
um það sem verði að vera atvinnu-
leyndarmál á þessu stigi.
Hins vegar upplýsir Viðar DV um
það hvað hann muni fást við á
haustmánuðum. Frá því hefur ekki
verið sagt fyrr en nú. í vikunni var
nefhilega gengið frá því að hann
mun leika Drakúla greifa í Dublin í
október í uppsetningu Michaels
Scotts, þeim hinum sama og leik-
stýrði verkinu á Akureyri fyrir
tveimur árum. Viðar fór þar einnig
með titilhlutverkið.
strembin því þar verður aðeins æft
í fjórar vikur. Vinnudagurinn verð-
ur lengri en títt er hér á landi. Ytra
er gerð krafa um að leikarar kunni
textann sinn á fyrstu æfingu.“
Eftir tvær forsýningar verður
frumsýning 1. október og leiknar 22
sýningar á 18 dögum. Það þykir
nefnilega við hæfi að hafa líka mið-
nætursýningar, þ.e.a.s. sýningar á
þeim tíma sem blóðsugur eru á
kreiki.
„Þessi keyrsla á mér verður auð-
vitað ekkert annað en nútima
þrælahald en írarnir eiga það nú
inni hjá okkur, að fá a.m.k. einn ís-
lenskan þræl sem siðbúnar sárabæt-
ur fyrir alla þrælana sem forfeður
okkar, víkingarnir, sóttu til ír-
lands,“ segir Viðar og hlær.
Aðspurður segir hann óráðið
hvað taki við þegar úthaldinu á ír-
landi ljúki.
„Ég gæli við ýmsa drauma og eitt
og annað hefur verið orðað við mig.
Við verðum bara að sjá til,“ segir
hann i hálfgerðum véfréttarstíl.
Viðar leikstýrði tveimur sýning-
um í Færeyjum I vetur og fer nú til
írlands i haust. Er hann eitthvað
sérstaklega að stefna að því að róa á
hin erlendu mið?
Lifj fyrir líðandi stund
„Ég er steinhættur að gera áætl-
anir fram í tímann, nema mér til
skemmtunar. Ég hef rekið mig á að
lífið er svo uppáfinningasamt þegar
ég á í hlut. Oftast henda mig miklu
skemmtilegri hlutir en ég hafði upp-
haflega gert ráð fyrir. Ég er loksins
núna að læra að njóta þess í botn. Á
nýársdag 1996 var ég nýfluttur með
búslóð mína suður og var á göngu-
ferð um Skerjafjörðinn með vin-
konu minni. Þetta var dagurinn
sem ég hóf formlega störf í Borgar-
leikhúsinu. Þetta var bjartur og fag-
ur dagur á nýju ári. Við mættum
fjölmörgum sem óskuðu mér til
hamingju með nýja starfíð og á
þessari gönguferð þóttist ég vita
hvað myndi gerast allt næsta ár.
Hafði enda lagt nótt við dag að
skipuleggja starfsemina í leikhús-
inu og hlakkaði ósegjanlega til. Ná-
kvæmlega ári síðar gengum við vin-
kona mín þessa sömu leið og á vegi
okkar urðu margir sem við höfðum
mætt á nýársdegi árinu áður. Þá
varð ég að horfast í augu við þá
staðreynd að næstum ekkert af því
sem ég hafði ætlað hafði gerst á ár-
inu. Þá ákvað ég að hætta að skipu-
leggja of mikið fram í tímann og lifa
bara fyrir liðandi stund, ánægður
með að vita ekkert hvað morgun-
dagurinn kynni að bera í skauti
sér,“ segir Viðar Eggertsson.
-sv
Gott verö
Amman
Yanmar
B 12 grafa
1458 kg með húsi
Eldri gerð. Verö aðeins
1.390 þús. án vsk.
Skútuvogi 12A, s. 581 2530
Mikill heiður
Viðar hefur verið fenginn til þess að leika Drakúla í uppfærslu í Dublin á
íriandi í haust. Viðar lék greifann blóðþyrsta á Akureyri fyrir tveimur árum.
Astæðan fyrir uppsetningunni á
írlandi nú er að 150 ár eru liðin frá
fæðingu bókarhöfundarins, írans
Brams Stokers. Enn fremur eru 100
ár frá því að hann gaf út bókina um
greifann blóðþyrsta og er hún talin
mest selda skáldsaga heims.
„Mikil Drakúla-hátíðahöld verða
á írlandi í haust og er uppsetning
leikritsins hápunktur þeirra. Það er