Dagblaðið Vísir - DV - 21.11.1998, Side 44

-452
kamál
LAUGARDAGUR 21. NÓVEMBER 1998 TIV
Hvarfið við Ayers Rock
Ástralla er víðáttumikil, viss
svæði þar lítt könnuð og því sem
næst ósnortin og það hrífur
marga, bæði Ástrali og erlenda
ferðamenn. Eitt náttúruundranna
er Ayers Rock, mikil klettamynd-
un sem talin er vera fimm hund-
ruð milljón ára gömul. Þangað
koma ár hvert margir, en kletta-
borgin, sem er ekki langt frá Alice
Springs, er í margra hugum minn-
ismerki um landmyndunina, reist
af sjálfri náttúrunni.
Frumbyggjar hafa um árþús-
undir talið Ayers Rock og næsta
umhverfi helgan stað en það eru
ekki aðeins ferðamenn sem ganga
þar um, því þarna eru heimkynni
villta ástralska hundsins,
dingóhundsins svonefnda. En það
er fleira sem hefur vakið athygli á
svæðinu síðustu tvo áratugina því
aðfaranótt 17. ágúst 1980 hvarf þar
ungbarn og síðan hefur verið um
það deilt hvort það hafi verið myrt
eða önnur skýring sé til. Svo um-
« talað og umdeilt hefur mál þetta
orðið að það hefur verið nefnt
sakamálagáta aldarinnar í Ástral-
íu.
Neyðaróp
Þessa nótt voru i tjöldum nærri
Ayers Rock Lindy Chamberlain,
þrjátíu og tveggja ára, maður
hennar Michael, sem var þrem
árum eldri, og börn þeirra en eitt
var aðeins hálfs annars mánaðar
gamalt. Það var stúlkubarn, Az-
•^ aria, sem svaf í litlu tjaldi við hlið-
ina á bíl fjölskyldunnar.
Er nokkuð var liðið á kvöld
gekk Lindy frá varðeldi sem
kveiktur haföi verið skammt frá.
Hún var með matarleifar í hönd-
unum en þá segist hún skyndilega
hafa séð dingóhund hlaupa frá
tjaldinu með Azariu í kjaftinum.
Lindy segist hafa rekið upp óp en
þá hafði villihundurinn gelt að
henni en síðan horfið út í
myrkrið.
Enginn vati leikur á að Lindy
rak upp óp. Michael, maður henn-
ar, og aðrir sem höfðust við í tjöld-
um þarna komu hlaupandi.
„Dingóhundurinn tók barnið
r mitt!“ hrópaði Lindy hvað eftir
annað.
Nærstaddir horfðu á hana,
undrandi og skelfdir.
Enn er deilt
Óp Lindy marka upphafsstund
þessarar mjög svo umtöluðu saka-
málagátu. Um það er enn deilt,
nær tveimur áratugum síðar,
hvort sannleikurinn hafi verið
_ leiddur í ljós. Þrátt fyrir itarlegar
"‘'jtögreglurannsóknir, réttarhöld,
Lindy og Michael meðan allt lék í lyndi.
dóm og þrjár áfrýjanir til hæsta-
réttar liggur enn ekki fyrir niður-
staða sem allir eru sammála um.
Lindy hrópaði hvað eftir annað
að dingóhundur
hefði tekið barn
hennar. Áður en
hún hætti höfðu
maður hennar og
nokkrir aðrir
ferðamenn hlaup-
ið inn í runnana
með kyndla til
þess að leita
barnsins, sem var
í samfestingi og
prjónapeysu.
Ekkert fannst
þessa nótt. Hvorki
nærri Ayers Rock
né við bæli
dingóhunda þar
um slóðir. En viku
síðar fannst sam-
festingurinn við
suðausturhorn
klettaborgarinnar.
Margir blóðblettir
voru við hálsmál-
ið. Skýringin var
talin sú að villi-
hundurinn hefði
dregið barnið með
sér, rifið utan af
því fötin og síðan étið það, enda
hefði það þá verið látið. En það
leið ekki á löngu þar til efasemdir
gerðu vart við sig því svar þótti
vanta við nokkrum mikilvægum
spurningum.
Spurning eftir spurningu
Meðal annars var spurt að því
hvort dingóhundur gæti dregið
ungbarn sautján kílómetra leið, en
það var fjarlægðin frá tjaldstæð-
inu að suðausturhorni klettaborg-
arinnar, án þess að nokkur merki
fyndust á jörðinni um að það hefði
verið dregið?
Einnig var að því spurt hvort
villihundurinn hefði ekki misst
barnið þegar hann sneri sér að
Lindy og gelti eftir að hún byrjaði
að æpa. Og hvers vegna voru blóð-
blettir milli framsætanna í fjöl-
skyldubílnum? Að auki þóttu göt á
samfestingnum líkari því að beitt
hefði verið hvössu vopni frekar en
að þau væru eftir hundstennur.
Flestir blóðblettirnir á samfest-
ingnum voru við hálsmálið, ekki
ólíkt því sem bamið hefði verið
skorið á hjáls en ekki bitið af
hundi. Þá fundust hvorki slefblett-
ir né hundshár á samfestingnum.
Prjónapeysan var horfm og fannst
hvergi.
Ráttarhöld
Lögreglan hélt því fram að
Lindy segði ósatt. Af óskýrðri
ástæðu hefði hún skorið Azariu á
háls í bílnum. Blóðblettir sem
fundust í stórri myndavélatösku
Michaels þóttu benda til þess að
líkið hefði verið geymt í henni þar
til tækifæri hefði gefíst til að grafa
það, væntanlega að frumrannsókn
lokinni.
Eftir endurtekna lögreglurann-
sókn var Lindy ákærð fyrir morð-
ið á dóttur sinni og Michael var
gefið að sök að hafa aðstoðað hana
við að leyna verknaðinum.
13. september 1982 kom málið
fyrir hæstarétt í Darwin. Saksókn-
arinn, Ian Barker, lét þá þau orð
falla að þótt ekki hefði tekist að
finna neina ástæðu til morðs væri
talið víst að Lindy hefði myrt barn
sitt og síöan búið til söguna um
dingóhundinn.
Telja yrði að líkið hefði fyrst
verið grafið til bráðabirgða. Sand-
ur á samfestingnum benti til þess.
Síðan hefði það verið grafið upp á
ný og lagt í aðra gröf á óþekktum
stað.
Dómurinn
„Ef trúa á Chamberlains-hjón-
um,“ sagði Barker, og það gætti
nokkurrar kaldhæðni í röddinni,
„hefur villihundurinn verið mjög
leikinn og hreinlegur af slíku dýri
að vera. Fyrst á hann að hafa bor-
ið líkið sautján kílómetra leið, en
síðan afklætt það varlega. Þá á
hann að hafa étið það eða grafið á
öðrum stað, því engin merki eru
um að líkið hafi verið við
dingóhundsbæli nærri staðnum
þar sem samfestingurinn fannst."
Föstudaginn 19. október 1982 var
Lindy Chamberlain fundin sek um
morðið á litlu dóttur sinni og
dæmd í ævilangt fangelsi þar sem
hún skyldi inna af hendi þrælkun-
arvinnu. Eiginmaður hennar,
Prjónapeysan.
Michael, var dæmdur í hálfs ann-
ars árs fangelsi fyrir að hafa að-
stoðað við yfirhylmingu glæpsins.
Eftir tvær árangurslausar til-
raunir til að skjóta málinu til al-
ríkisréttar og hæstaréttar, 1983 og
1984, varð Lindy að sætta sig við
fangelsisvist án vonar um að geta
komið málinu fyrir áfrýjunarrétt.
Beiðnum um það var hafnað af því
að ný sönnunargögn voru ekki tal-
in liggja fyrir.
En svo gerðist atburður sem átti
eftir að varpa nýju ljósi á málið.
Prjónapeysan finnst
26. janúar 1986 ákvað þrjátíu og
eins árs gamall enskur ferðamað-
ur, David Brett, að ganga fyrir
suðausturhom Ayers Rock, langt
frá þeim stað þar sem samfesting-
ur Azariu hafði fundist.
David sneri aldrei aftur til Alice
Springs, þar sem hann hafði búið.
Ekki vakti hvarfið þó miklar
áhyggjur því talið var að hann
hefði haldið áfram ferðalagi sínu.
2. febrúar gerðist það svo að
annar ferðamaður gekk fram á
sundurlimað lík Bretts við rætur
Ayers Rock. Þótti greinilegt að
hann hefði fallið úr klettunum fyr-
ir ofan og beðið bana. Villihundar
hefðu síðan ráðist á lík hans.
Leit var hafin aö þeim hlutum
líksins sem vantaði, sem og fötum
Lindy, með hvítan hatt, á staðnum
þar sem samfestingurinn fannst.
sem Brett hafði verið í og bak-
poka. Þá kom í leitirnar prjóna-
peysa við bæli dingóhunds.
Peysufundurinn vakti mikla at-
hygli þegar í ljós kom að um peysu
Azariu litlu var að ræða. Þótti nú
sem mikill vafi léki á því að dóm-
urinn yfir Chamberlains-hjónum
hefði verið réttmætur. Og enn
jókst gagnrýnin þegar ekki reynd-
ist unnt að sýna með nýtilkomn-
um DNA-rannsóknum að blóðið i
bíl íjölskyldunnar væri úr Azariu.
Endurupptaka fæst
Efasemdirnar, sem urðu nú
fréttaefni í Ástralíu, urðu til þess
að fram komu háværar kröfur um
að mál Lindy urði tekið upp svo
fara mætti yfir öll gögnin á ný.
Lindy var látin laus en í opinber-
um skjölum má sjá þetta um
lausnina: „Látin laus án þess að
hafa sannað sakleysi sitt.“
Nú reynir Chamberlains-fjöl-
skyldan að ná taki á lífi sínu. Hún
er mormónatrúar og er sögð leita
styrks í henni við að koma sér fyr-
ir á eölilegan hátt í þjóðfélaginu.
Þau hjón hafa eignast litla dóttur.
Margir eru þeim þó andsnúnir og
telja vafa leika á að sú niðurstaða
sem fengist hafi sé hafin yfir allan
vafa.
Ef til vill fæst aldrei sú niður-
staða í þessu máli sem allir geta
sætt sig við.
Þau hjón eru
enn í varnar-
stöðu og
Lindy hefur
meðal annars
látið þessi orð
eftir sér hafa:
„Ég er viss
um að þetta á
eftir að gerast
aftur.
Dingóhund-
arnir ráfa enn
um nærri
Alice Springs
og sjást þar
jafnvel í út-
hverfunum.
Einn daginn á einhver þeirra eftir
að hrifsa barn úr rúmi eða tjaldi
nærri Ayers Rock. Það er aðeins
spurning um hvenær það gerist.
En þegar að því kemur verður ein-
hver annar sakaður um morð sem
hann eða hún hefur ekki framið,
rétt eins og ég var sökuð um það.“
Þetta sakamál varð efni í kvik-
mynd árið 1988 en þar fóru þau
Meryl Streep og San Neill með
hlutverk hjónanna.
Sam Neill og Meryl Streep í kvikmyndinni.