Dagblaðið Vísir - DV - 05.12.1998, Side 26

26
LAUGARDAGUR 5. DESEMBER 1998

mik
Frí frá skepnuskapnum
Kristín Ómarsdóttir skáld. Hún hefur nýlega gefið út Ijóðabókina Lokaðu augunum og hugsaðu um mig. Kristín segir bókina fjalla að stórum hluta um kyn-
líf og mat. DV-mynd PÖK
„Skrifar fólk ekki vegna þess að
það er eitthvert tóm sem þarf að
fylla? Og talar og gerir ýmislegt
skuggalegt. Vegna tómsins sem
myndast?" segir Kristín Ómarsdótt-
ir skáld þegar hún er innt eftir upp-
sprettu ljóðabókarinnar Lokaðu
augunum og hugsaðu um mig. Hver
þörfin hafi verið.
Giskað er á að það sé ástarþörf
þar sem mikil ást sé í bókinni.
Kristín segist ekkert vita hvað
hún eigi að segja þegar svona lagað
er borið upp á hana.
En þarftu á því að halda að yrkja?
Hefurðu til dæmis reynt að hætta
því?
„Ég hef reynt að hætta, en ég held
að þvi meira sem maður gerir af
einhverju einu því minni möguleika
hafi maður til þess að gera eitthvað
annað. Maður gleymir öllu sem
maður hefur lært og hefði jafnvel
einhvern tíma getað gert að lifi-
brauði sínu. Ég er þó ekki að segja
að ég hafi enga aðra möguleika en
það liggur við að það fari að verða
þannig. Ég hef unnið svo lengi við
skáldskap að ég er farin að fjarlægj-
ast allt annað.“
En hvað hefurðu gert annað en að
skálda?
„Skáldskapurinn er mitt starf og
mér finnst ég ekki geta tjáð mig um
það. Þar sem ég er svo hagsýn þá
tók ég snemma þá ákvörðun að
verða skáld.“
Er það hagsýni að vera ljóðskáld?
Ekki verðurðu rík af því?
„Ég hef að minnsta kosti engar
áhyggjur af því að ég verði fátæk.
Ég vinn fyrir utan skáldskaparstörf-
in, fylli upp í ákveðin tímabil með
launavinnu, en ég vil ekki segja
hvað ég geri. Mér þykir leiðinlegt að
fólk viti allt um það hvað ég er að
bjástra."
Þetta er dularfullt í meira lagi.
„Já, fólk sem hefur tekið eftir því
að ég lifi ágætislífi leggur ýmislegt á
sig til þess að komast að þessu
leyndarmáli mínu. Ég á til dæmis
nýtt rúm sem er algjörlega amerískt
og ég er að fara að kaupa mér
þvottavél. Þetta vekur furðu manna.
Ég borga mínar skuldir og stundum
minn skatt. Hvemig ég fer að því
kemur engum við. Það eina sem ég
vil segja er að það er ekki ólöglegt."
En þú skrifar af þörf, segirðu?
„Auðvitað hafa komið þannig
timar að ég var farin að búa mig
undir að pakka saman og hætta að
skrifa. Ekki í neinni dramatík, ég
bara bjóst við að þetta væri oröið
fint. En annað kom á daginn."
Finnurðu fyrir viðbrögðum fólks
við ljóðunum þínum, til dæmis þeg-
ar þú ert að lesa upp?
„Já, það kemur fyrir. Viðbrögðin
eru ýmist hlátur eða grátur. Ég var
að lesa upp um daginn, verk eftir
Vigdísi Gríms, og mér þótti
skemmtilegt hvað ég heyrði mikið
sogið upp í nefið. Þegar ég var lítil
þá fannst mér svo gaman að segja
systur minni sögur sem grættu
hana. Þetta er auðvitað bara
skepnuskapur."
Þú viöurkennir það kinnroða-
laust?
„Já, það geri ég. Maður er að
reyna að koma tilfmningum, sem
maður vill losa sig við, yfir á annað
fólk. Láta því líða illa og láta það
finna til. Það heitir að vekja við-
brögð.“
Myndir þú þá ekki vera sammála
því að ástin væri áberandi í bók-
inni?
„Mér þykir slíkt vera of persónu-
legt. í bókinni er ég frekar að lýsa
þörf fólks til þess að baða líkama
sinn upp úr ýmsu. Ást, sápuvatni og
mat, svo að dæmi séu tekin. Bókin
fjallar mikið um þörf fólks fyrir að
láta líkama sínum líða vel. Það er
hægt að gera það með öðrum meðul-
um, en þessi bók fjallar að stórum
hluta um kynlíf og mat. Það er líka
hægt að fara í pils þegar gott er veð-
ur og ganga um í blíðunni."
Þú ert sem sagt ekki að græta fólk
með þessari bók. Er illmennskan á
undanhaldi?
„Nei, ég held að bókin sé bara frí
frá skepnuskapnum, nema þær frí-
mínútur séu komnar til þess að
vera og ég því orðin góðmenni. Ég
veit það ekki.“
En hvernig tengjast teikningarn-
ar þínar ljóðunum?
„Mig dreymir um að gera teikni-
myndasögur. Vegna þess draums er
kápa bókarinnar svona útlítandi.
Teikningar tengjast líka alltaf á ein-
hvern hátt því sem ég skrifa. Þegar
ég teikna stelpur þá er ég að yrkja
um stelpur og þegar ég teikna
stráka þá er ég að yrkja um stráka.
Hluti myndanna er frá svipuðu
skeiði og ljóðin."
Áttu mikið af ljóðum í handrað-
anum; gætirðu gefið út eina eða
tvær ljóðabækur á ári ef þú kærðir
þig um?
„Nei, fyrstu ljóðin í bókinni urðu
til sumarið 95, þegar ég var í útlönd-
um. Þar byrjuðu ljóðin og síðan
lauk ég við þau í sumar. Allt sem ég
skrifa gerist frá vori og fram á
haust. Ég er svo afskaplega jarð-
bundin manneskja. Vegna þess að
ég er alltaf á rithöfundarlaunum á
sumrin þá verða ljóðin að sumar-
ljóðum. Ég verð að fara að bæta úr
því og fara að vera á launum á vet-
urna til þess að það sé vetur í því
sem ég skrifa. Ekki alltaf vor, sum-
ar eða haust.“
Það eru samt jólatré í tveimur
ljóðanna. Hvemig stendur á því?
„Já, það er eitt dáið jólatré í bók-
inni en það er bara vegna þess að ég
hafði ekki enn tekið það niöur um
vorið. Ég var í ástarsorg og maður
tekur ekki niður jólatréð þegar
maður er í ástarsorg. En í öðru ljóð-
inu segir „Gott að horfa þangað sem
jólatréð stóð“ og það þýðir að jóla-
tréð er farið og vetrarins saknað."
Heldurðu að þú bjargir fólki með
ljóðunum?
„Ég á algjörlega von á að það sé
hægt. Ég skrifa fyrir fólk svo það
geti tekið sér bók í hönd og liðið vel
með hana eða fundið til. Von mín er
sú að það geti upplifað ýmsar
kenndir sem það er að upplifa í
fyrsta sinn, eða endumpplifi kennd-
ir sem það hafði fyrir löngu
gleymt." -þhs
f(4.
„sjúkrarúm
með nuddi“
5
Qæðarúm
á góðu verði
á RB-rúmi
Ragnar Björasson
Dalshrauni 6, Hafnarfirði • Sími 555 0397
„Skáldskapurinn er mitt starf og mér finnst ég ekki geta tjáð mig
um það. Þar sem ég er svo hagsýn þá tók ég snemma
þá ákvörðun að verða skáld."