Dagblaðið Vísir - DV - 13.01.1999, Blaðsíða 10

10
wnnmg
MIÐVIKUDAGUR 13. JANUAR 1999
„Vín, Vín þú aðeins ein
j j ■ Frægt fölk velur myndir
Að dilla sér dáldið í takt við Vínartónlist í
upphafi nýársins er siður viða um lönd.
Kannski ekki skrýtið að fólk þurfi á léttleika
og hreyfihvata að halda eftir veglega maga-
fyllina dag eftir dag yfir jólatímann. Nýárs-
konsertinn frá Vín er því miður horfinn úr
sjónvarpinu, en myndarlegir Vínartónleikar
með íslensku listafólki bæta það upp og einir
slíkir voru haldnir í íþróttaskemmunni á Ak-
ureyri um helgina. Og tilefnið var æmara en
venjulega því í ár er öld liðin frá því að valsa-
jöfurinn Johann Strauss yngri kvaddi þenn-
an heim og ein og hálf liðin frá því að pabbi
hans, valsa-galsarinn Johann eldri, gerði það
sama. Karlakór Akureyrar-Geysir stóð fyrir
tónleikunum og fékk til liðs við sig flokk
hljóðfæraleikara sem kallast Hljómsveit Ak-
ureyrar ásamt Richard Simm pianóleikara og
ungan sópran, Guðrúnu Ingimarsdóttur.
Roar Kvam, hörkuduglegur og reyndur jaxl í
akureyrsku tónlistarlífi, stjórnaði öllu batter-
íinu.
Tónleikarnir hófust á léttu kórlagi, „Lát
oss syngja" eftir Johann Schrammel, en hann
var þekktur lagahöfundur og fiðluleikari frá
Vín og starfaði lengi í vinsælum kvartett,
Schrammelkvartettinum, ásamt bróður sín-
um m.a. Lagið var þokkalega flutt af kór og
hljómsveit. Guðrún kom síðan og söng „Spiel
ich die Unschuld vom Lande“ úr Leðurblök-
unni eftir Johann Strauss yngri. Guðrún fór
mjög vel með þennan söng, hún hefur fallega
rödd og skýrt tóntak og skemmtilega lifandi
framkomu. Tritsch-Tratsch polkinn eftir Jo-
hann yngri kom næst, útsettur fyrir kór og
hljómsveit. Polkinn er mjög hraður og stund-
um var eins og kórinn næði ekki að fylgja
hraðanum eftir og draga fram þann léttleika
sem lagið býr yfir. Guðrún
kom svo og söng lagið eilífa
„Vín, borg drauma minna“.
Sem fyrr var söngm Guðrúnar
fallegur og oft hrífandi en hún
er ekki raddmikil og lægri tón-
arnir voru stundum ofurliði
bornir af kómum og hljóm-
sveitinni. Fangakórinn úr Ne-
búkadnesari eftir Verdi kom
næst, dável fluttur af kór og
hljómsveit. Siðasta númerið
fyrir hlé var sá frægi Keisara-
vals Jóhanns yngra, útsettur
fyrir kór, sópran og hljóm-
sveit. Hér stóðu allir flytjend-
urnir vel fyrir sínu en sem fyrr var kórinn og
hljómsveitin stundum of sterk á móti sópran-
inum. Valsinn endar á allnokkru flúri og fim-
leikum fyrir söngkonuna sem Guðrún fór
glæsilega með. Víbrató og trillur hljómuðu
mjög snoturlega.
Tónlist
Ivar Aðalsteinsson
Guðrún Ingimarsdóttir - fór glæsilega með flúrið hans Jóhanns Strauss yngra.
DV-mynd Hilmar Þór
Eftir hlé voru á efniskránni „Liebe du
Himmel auf Erden“ úr óperettunni Paganini
eftir Lehar og Vilju-ljóðið eftir sama höfund.
Bæði hljómuðu flott og styrkjafnvægi ein-
söngvarans og hinna flytjendanna í góðu lagi.
Ennfremur fluttu kórinn og hljómsveitin Inn-
göngumars úr Sígaunabaróninum eftir Jó-
hann Strauss yngri, Kampavínskviðu eftir
Danann H.C. Lumbye og Gleðisöng og Dónár-
valsinn ódauðlega eftir Jóhann yngri. Þau
voru nokkuð reffilega flutt en þó var stund-
um eins og vantaði meiri skærleika í ten-
órraddirnar og blásararnir voru af og til full-
sterkir á móti fáliðaðri fiðlusveitinni. í
Kampavínskviðunni hófu nokkrir kórlimir
að súpa á kampavíni en drykkjuskapurinn
hefði átt að vera meiri og almennari og
nýársshvellimir, sem lagið endaði á, kraft-
meiri. Útsetning Roars á Gleðisöngnum
hljómaði mjög smekklega.
I heild voru þetta ágætir tónleikar en
áheyrendm hefðu mátt vera aðeins líflegri og
gefa tónlistarfólkinu betri svörun við vel
fluttri músík.
Spennandi ættarsaga
Engin spor eftir Viktor Arnar Ingólfs-
son er að mörgu leyti óvenjuleg glæpa-
saga. Hún hefur enga skýrt afmarkaða
aðalpersónu sem fylgt er alla söguna,
hún er uppfull af fróðleik, og stappar
nærri því að vera söguleg skáldsaga um
fyrri hluta aldarinnar á köflum. Auk
þessa leyfir hún sér ýmis tilbrigði og
flækjur í frásagnaraðferð í stað þess að
rekja snurðulítinn þráð frá gátu til
lausnar.
Bókmenntir
Jón Yngvi Jóhannsson
Glæpimir sem allt snýst um eru tveir,
og tæp þrjátíu ár líða á milli þeirra.
Feðgarnir Jacob Kieler yngri og eldri
finnast með skotsár á brjósti
einbýlishúsi fjölskyldunn-
ar, íburðarmiklu skraut-
hýsi, sem sá eldri reisir
fjölskyldu sinni en sá yngri
viðheldur sem safni um
minningu foreldra sinna og
lif betri borgara í Reykjavík á
fyrri hluta aldarinnar. Sagan
er öðrum þræði ættarsaga um
ris og hnig borgaralegrar fjöl-
skyldu frá fyrstu kynslóð til þeirr-
ar þriðju. Frásögnin er reglulega fleyguð af
dagbókum föðurins frá því hann heldur til
Kaupmannahafnar til verkfræðináms árið
1910 og nærri því til dauða hans 1945.
Skemmst er frá því að segja að þessi blanda
glæpasögu, ættarsögu og fróðleiks lukkast
stórvel að flestu leyti. Sagan er spennandi og
saga Kielerættarinnar verður ljóslifandi
um leið og hún rennur saman við ís-
landssöguna á skemmtilegan hátt vegna
eldlegs áhuga Jacobs eldri á járnbrautar-
lagningu hér á landi.
Helsti veikleiki sögunnar liggur i frá-
sögninni af rannsókn glæpamálsins.
Lögregluliðið er ansi fjölmennt og sjón-
arhornin mörg, þannig að fæstar persón-
urnar gera meira en að vekja forvitni
manns. Engin þeirra nær að lifna við á
viðlíka hátt og persónur ættarsögunnar.
Þetta er að sjálfsögðu afleiðing þess að
sagan er sögð í brotum sem raðað er
saman og persónum hennar fylgt
nokkuð til skiptis. En það hefði
mátt gera persónur þeirra lög-
reglumanna sem mest koma við
sögu skýrari og gefa þeim meira
kjöt á beinin án þess að fórna að
ferðinni.
Óvenjugóð uppskera var af
spennusögum fyrir þessi jól og
kannski er von til þess að íslendingar
fari loks að taka þessa grein bókmennt-
anna alvarlega. Engin spor sómir sér vel
í flokki þessara bóka, og vinnur þar að
auki skemmtilega úr blöndun glæpa-
söguformsins við önnur form.
Viktor Arnar Ingólfsson:
Engin spor.
Höfundur gefur út, 1998.
Gerðuberg missti mikið þegar Jónas Ingi-
mundarson flutti orku sína til Kópavogs en
samkvæmt nýjum bæklingi er staðurinn að
ná sér og bryddar upp á ýmsum nýjungum.
Sjónþing myndlistarmanna hafa vakið at-
hygli og öfund bókmenntamanna sem í ár fá
að búa til hliðstæðuna „ritþing“. Þar á að
veita persónulega innsýn í feril þekktra rit-
höfunda og skoða framlag þeirra til bók-
menntanna. Rithöfundurinn segir sjálfur frá
með aðstoð tveggja spyrla auk stjórnanda,
eins og myndlistarmaðurinn á sjónþingun-
um, og dagskráin verður krydduð með upp-
lestri úr verkum hans.
Fyrsta ritþingið verður 27.
mars og fyrsti rithöfundurinn
er Guðbergur Bergsson.
Enn þá meiri athygli á ef-
laust eftir að vekja nýbreytni
sem Gerðubergsmenn kalla
„Þetta vil ég sjá“. Það eru sýn-
ingar sem áhugamenn um
myndlist velja myndir á eftir
eigin höfði, og sá sem fyrstur
fær að búa til sína eigin „upp-
áhaldssýningu“ er engimi
annar en Kári Stefánsson, for-
stjóri íslenskrar erfðagrein-
ingar. Honum til aðstoðar
verður Aðalsteinn Ingólfsson
listfræðingur og sýningin verður opnuð 6.
febrúar.
Sjónþingin falla samt ekki niður. Þau
verða tvö í ár, með listamönnunum Þorvaldi
Þorsteinssyni og Eiríki Smith. Og meiri
myndlist: Nú er nýhafin myndlistarsýning
Alans James sem stendur til 31. janúar, en 6.
mars verður opnuð sýningin Næfistar meö
myndum eftir Svövu Skúladóttur, Hjört Guð-
mundsson, Þórð G. Valdimarsson og fleiri.
Líka fyrir börnin
Listsmiðjur barna í Gerðubergi hafa verið
vinsælar og í sumar verða þær starfræktar
alla þrjá sumarmánuðina. Geta böm valið á
milli sérhæfðra vikusmiðja í tónlist, leiklist
eða myndlist og þriggja vikna smiðja þar
sem allar listgreinamar koma við sögu. Öll-
um smiðjum lýkur að venju með sýningu á
því sem 'börnin hafa skapað.
Strax í febrúar koma tveir danskir lista-
menn, Pia Gredal og Lars Holmsted frá
Gadesjakket leikhúsinu i Óðinsvéum, með
sýningu á Þumalínu. Þetta er ævintýraleg
brúðuleiksýning, byggð á ævintýri H.C. And-
ersens, fyndin, spennandi og gersamlega
heillandi, og á eftir fá börnin að spreyta sig
á brúðugerð. Pia og Lars halda líka nám-
skeið í leikrænni tjáningu, ryþmaleikjum og
afrískum dönsum 22.-26. febrúar fyrir fólk
sem vinnur með börnum.
Tónlistin úr Pétri Pan
Nú flýgur Pétur Pan um íslenskt leiksvið
í fyrsta skipti þó að hann sé að verða aldar-
gamall. En ekki er ellimörk á
honum að sjá, og eitt af því sem
gerir sýninguna í Borgarleik-
húsinu nútímalega og aðlað-
andi fyrir börn er tónlistin.
Hún er eftir Kjartan Ólafs-
son tónskáld - sem líka er í
sviðsljósinu á Myrkum
músíkdögum, meðal annars
frumflytur Sinfóniuhljómsveit Islands'
verk eftir hann á föstudagskvöldið.
Tónlistin úr Pétri Pan er komin út á
hljómdiski svo nú geta krakkarnir tekið af
nautn undir með sjóræningjunum þegar þeir
syngja um „fána kúpu og beina“. Útgefandi
er Erkitónlist en Japis dreifir.
Heimsins besta amma
Heimsins besta amma kom út fyrir jólin
hjá Skjaldborg í þýðingu Jóns Daníelssonar.
Því miður eru engin íslensk börn með í
kverinu, en tilfinningarnar eru alþjóðlegar:
„Amma mín er eins og sólin á skýjuðum
himni. Þegar amma kemur birtir yfir
öllu,“ segir einn 10 ára. Og kímnigáfan
samsvarar aldrinum: „Mér þykir
vænt um hana. Hún getur látiö sæl-
gæti birtast úr úr eyranu á manni.
Það finnst mér gaman. Fölsku tenn-
urnar hennar eru líka skemmtileg-
ar.“ Falskar tennur? Já: „Ömmur
eru alltaf mjög gamlar, að
minnsta kosti 100 ára,“ fullyrðir ein 11
ára. Og eftirlátar: „Amma min neyðir mig
ekki til að borða grænmetið. Þegar pabbi og
mamma eru farin fram, borðar hún hvítkál-
ið fyrir mig.“
Umsjón
Silja Aðalsteinsdóttir