Dagblaðið Vísir - DV - 02.10.1999, Síða 30

Fjarvistarsönnunin virtist
óhagganleg, jafn óhagganleg og sú
ákvörðun að konan hans skyldi
deyja. í þrjátíu og tvö ár hafði
hann verið kvæntur Elke, sem
hafði verið þekkt fyrir fegurð sína
á árum áður. En hún var ekki ung
lengur. Hún var orðin fimmtug og
það varð ekki sagt að árin hefðu
ekki haft sin áhrif á útlit hennar.
Og nú var hann búinn að finna
hina fallegu Jönu, sem var aðeins
tuttugu ára. Hún vsir svo lagleg og
vel vaxin að hinn fimmtíu og sjö
ára gamli Erich Wáchter var ekki
í neinum vafa um hvað gerast
yrði. Konan hans, Elke, yrði að
hverfa af sjónarsviðinu fyrir fullt
og ailt.
Réð leigumorðingja
Erich Wáchter komst að þeirri
niðurstöðu eftir næturlangar við-
ræður að besta leiðin væri að ráða
mann til að koma Elke úr þessum
heimi. Að vísu kostaði það jafn-
virði tólf hundruð þúsund króna,
en það fannst honum ekki sérstak-
lega dýrt, því á eftir myndi hann
geta hafið alveg nýtt líf með hina
laglegu ungu stúlku sér við hlið.
Erich kynntist leigumorðingjan-
um, Tékklendingnum Zladek Petr-
oj, þegar hann vann við landa-
mæri Tékklands og Þýskalands.
„í hádeginu og á kvöldin borð-
aði ég alltaf í Tékklandi. Það var
ódýrara og vindlingarnir þar voru
líka ódýrari.“ Og þar kynntist
hann líka konum, en það nefndi
hann ekki í réttarsalnum. Um
Jönu sagði hann aftur á móti að
hann hefði orðið ástfanginn af
henni við fyrstu sýn.
Vildi kvænast henni
Erich varð svo yfir sig hrifinn af
Jönu, sem var þrjátíu og sjö árum
yngri en hann, að hann fór að tala
um hjónaband við hana. „En það
verður erfitt fyrir mig að fá skiln-
að,“ sagði hann.
„Við Elke höfum við gift í þrjá-
tíu og tvö ár og ég get ekki haldið
því fram að hún hafi haldið fram
hjá mér því það hefur hún líklega
aldrei gert.“
En Jana taldi að hún kynni að
kunna ráð við því. Og nokkru síð-
ar kom hún á fundi með Erich og
Zladek Petroj. Kvöld eitt fengu
þeir sér nokkur glös saman og þeg-
ar þeir skildu hafði morðið verið
skipulagt, alveg niöur í minnstu
smáatriði. Áætlunin var þess eðlis
að þeir töldu litinn vafa á að fram-
kvæmdin tækist vel. Elke Wáchter
skyldi brennd inni í húsi hjón-
anna í Bottrop í Nordrhein-Westfa-
len. En þá yrði Erich hvergi
nærri.
íkveikjan
Fáeinum dögum áður en Elke
skyldi ráðin af dögum lét Erich
leggja sig inn á sjúkrahús í bæn-
um til þess að gangast undir að-
gerð á öðrum fótleggnum. Þá hafði
leigumorðinginn fengið lykil að
húsinu og gert sér ferð til þess að
kynna sér allar aðstæður innan-
dyra. Þann dag var Elke ekki í
bænum heldur í heimsókn hjá
frænku sinni. Eftir að hafa farið
um húsið var honum ljóst hvar
hann myndi kveikja eldinn svo
eiginkonan, sem myndi þá vera í
fastasvefni, ætti engan möguleika
á að komast lifandi úr húsinu.
Og Elke brann inni. Lík hennar
fannst illa brunnið, enda var eld-
urinn mikill og húsið illa farið
þegar loks tókst að ráða niðurlög-
um hans.
Ættingjar og vinir Erichs sýndu
honum mikla samúð. Vesalings
maðurinn lá á spítala og ljóst var
Elke Wáchter.

Eldspýtustokkur, sömu gerðar og
fannst.
Zladek Petroj.
að hann hafði ekki aðeins misst
konu sína í eldvoðanum heldur
einnig allar eigur sínar, þar á með-
al fatnað sinn.
Bílskúrinn
Jafnvel rannsóknarlögreglu-
mennirnir sem fengu málið til
meðferðar fundu til með eigin-
manninum eftirlifandi. Þeir höfðu
samband við bróður Elke, mág Er-
ichs, og báðu hann um að skjóta
skjólshúsi yfir ekkjumanninn því
hann ætti ekki í nein hús að
venda. „Hann er félaus, fatalaus og
á ekkert heimili," sagði lögreglu-
maðurinn sem hringdi. „Getur
hann ekki fengið að búa hjá þér
um hríð?“
Mágurinn sagði það sjálfsagt og
sýndi þá vinsemd að lána Erich fé
þar til hann fengi innbústrygging-
una greidda, enda hefði hann
misst allt. En brátt kom í ljós að
svo var ekki.
Lögreglufulltrúinn sem stýrði
rannsókninni fékk áhuga á göml-
um bílskúr í grennd við húsið sem
brann. Þar fannst margt athyglis-
vert. Öll tryggingarskírteini
Wáchters-hjóna, hljómflutnings-
tæki, silfurborðbúnaður, askja
með skartripum, armbandsúr og
gullarmbönd og mikið af dýrum
fötum sem Erich átti.
Mistökin
Rannsóknarmennirnir ákváðu
að láta ekkert uppi um fundinn.
Og Erich sýndi þau klókindi að
fara ekki í bílskúrinn. Þess í stað
hélt hann áfram að búa hjá mági
sínum og fá lánað meira fé af hon-
um, enda var það fé sem hann
hafði fengið að láni í upphafi, jafn-
virði tvö hundruð þúsund króna,
uppurið er hér var komið. Á laun
hélt Erich þó áfraro að búa sig
undir sambúð með Jönu í Tékk-
landi. En dag einn kom lögreglu-
fulltrúi í heimsókn. Hann handtók
Erich Wachter og skömmu síðar
var gefin út á hendur honum
ákæra.
Það sem kom rannsóknarlög-
reglunni raunverulega á sporið
var eldspýtustokkur. Þegar Petroj
hafði tæmt bensínbrúsa í íbúðinni
kveikti hann á eldspýtu og kastaði
henni á bensínið. Eldspýtustokk-
urinn var tómur og þvi kastaði
hann honum á gólfið, sannfærður
um að hann myndi brenna upp til
agna eins og annað. En þar urðu
honum á mistök. Stokkurinn
brann ekki. Þegar tæknimenn
fundu svo óvenjulegan eldspýtu-
stokk með mynd af Harley-David-
son merkinu hófst mikÚ rann-
Erich og Elke.
Jana.
Erich f réttarsalnum.
Sterkt sönn-
unargagn
Nú var hringur-
inn farinn að
þrengjast. Og enn
ein vísbending
átti eftir að koma
fram og hún var
þess eðlis að ljóst
var að hún yrði
talin sterkt réttar-
gagn. Þrátt fyrir
hitann í hinu
brennandi húsi
hafði fundist lítill
blettur á eldspýtu-
stokknum. Hann
reyndist vera eftir
svitadropa af
fingri Petrojs og
DNA-rannsókn
sýndi að svitinn
var úr honum.
Petroj og Jana
voru nú handtek-
in og eins og er
bíða þau þess að
mál þeirra verði
tekið fyrir af rétti
í Tékklandi og
teljast að sjálf-
sögðu saklaus þar
til og ef réttur þar
sakfellir þau. Það
sem um þau er
sagt hér er tekið
úr þýskum máls-
gögnum.
Erich Wáchter
kom fyrir rétt í
Þýskalandi, þar
sem kviðdómur
skyldi kveða á um
sekt hans eða sak-
leysi. Hann neit-
aði að hafa tekið
þátt í nokkru sam-
særi um að myrða
konu sína og sagði
meðal annars:
„Hjónaband okkar
Elke var indælt og
ég hefði ekki látið
mig dreyma um
að fara fram á
skilnað við hana.
Við höfðum líka
verið svo ham-
ingjusöm árum
saman ..."
sókn. Fyrirspurnir voru sendar til
nokkurra landa, þar á meðal til
Bandaríkjanna. En lengi vel
fannst enginn sem kannaðist við
þessa tegund stokks.
Frá Tákklandi
Rannsóknarmennirnir gáfust þó
ekki upp og með aðstoð ríkisrann-
sóknarlögreglunnar þýsku tókst
loks að hafa uppi á framleiðanda
sem seldi miðana sem límdir voru
á eldspýturnar. Hann bjó í Tékk-
landi og það var eina landið þar
sem þessum eldspýtum var dreift.
Það lá því fyrir að sá sem komið
hafði með hann í húsið sem brann
hlaut að hafa einhver tengsl við
það land.
Hér sannaðist enn að oft veltir
lítil þúfa þungu hlassi.
Eftir þetta var vanabundnum
aðferðum beitt. í ljós kom að Erich
haföi unnið við landamæri Tékk-
lands og Þýskalands. Og ekki leið
á löngu þar til sú krá fannst þar
sem hann og Petroj höfðu lagt á
ráðin. Og þar fannst hin laglega
Jana einnig. Hún neitaði að
þekkja nokkuð til Erichs, en kunn-
ingi Petrojs sagði frá öllu sem
þrenningin hafði skipulagt.
Þungur dómur
Saksóknarinn gerði ýmsar at-
hugasemdir við fullyrðingar Er-
ichs um hamingjusamt hjónaband.
Að auki leiddi hann fram vitni,
konu sem hafði verið besta vin-
kona Elke. Vitnið sagði meðal ann-
ars að Elke hefði margsinnis reynt
að fremja sjálfsvíg, meðal annars
vegna þess að maður hennar hefði
stundum vart virt hana viðlits.
Og það sagði enn fremur: „Þegar
hún (Elke) hafði eitt sinn verið
vakin til lífsins eftir að hafa tekið
allt of margar svefntöflur heyrði
hún mann sinn segja við nágranna
sem hafði komið henni til bjargar
og hringt á lækni: „Ég hefði nú lát-
ið hana liggja í nokkra tíma enn
áður en ég hefði gert aðvart“.“
Tilraunir Erichs Wáchter til
þess að sannfæra kviðdómendur
um að hann hefði elskað konu sína
og hjónbandið hefði verið gott
höfðu ekki meiri áhrif en vatns-
skvetta á gæs, svo vitnað sé til um-
mæla á prenti um réttarhöldin.
Kviðdómurinn sakfelldi hann fyrir
að hafa skipulagt morð. Hann var
dæmdur í ævilangt fangelsi.
Þannig varð draumurinn um
nýtt líf með ungu stúlkunni frá
Tékklandi að engu.