Dagblaðið Vísir - DV - 17.12.1999, Blaðsíða 20

Dagblaðið Vísir - DV - 17.12.1999, Blaðsíða 20
+ Yoko og Lennon lágu allsber í rúminu í heila viku og óskuðu eftir friði á jörð. Hrafn Jökulsson og Guðrún Eva Mínervudóttir flatmöguðu í rúminu í einn dag og óskuðu einskis. Þau döðruðu hins vegar fram í fingurgóma, veltust um í kuðluðum rúmfötum og spjölluðu um allt frá kókbílum til Zen-munka. Það er alls staðar rúm fyrir okkur E: Hvort ég hlakki til jólanna? Ég geri mér allt í einu grein fyrir því að ég er búin að læra, fullkomlega fyrirhafnar- og áreynslulaust, að lifa í núinu. Eins og heilagasti Zen-munkur. Allt sem gerðist er fyrir mér eins oghver annar skáld- skapur, misgóður meira að segja, og þaö sem verður er hvorki tO- hlökkunarefni né kvíövænlegt því hvar getur manni liðið betur en nákvæmlega hér, í hinu hárbeitta, eldskarpa núi? H: Þú verður heilagri með hverj- um deginum. E: Nei. Ég var bara að reyna að hefja svona „Philosophy in Bed“ senu. En þú ert kannski ekkert hrifinn af de Sade? H: Við ólumst upp saman. En eig- um við nokkuð að blanda þeim gamla pervert inn í þetta? Það er ekki sérlega jólalegt. E: Það er nú fátt jólalegra en að vera í rúminu. Sérstaklega þegar rúmið er staðsett við gluggann á miðjum Laugaveginum. Það er gott að við erum uppi á þriðju hæð, annars gæti fólk haldið að við værum til sölu. Heyrirðu í kórnum héma undir glugganum? Á jólunum er gleði og gaman fúm fúm fúm. H: Varst það ekki þú sem ætlaðir að flýja inn á klósett áðan þegar kókakóla-trukkamir keyrðu fram hjá með auglýsingaslagarana drynjandi úr hátölurunum? E: Jú, að vísu. Og ef ég man rétt lýsti ég því yfir að ég vildi frekar vera inni á baði með silfurskott- unum af því að þær hefðu meiri sjálfsvirðingu en skríllinn sem elti trukkana með útréttar hendur og greip kókdollur sem amerísku jólasveinarnir fleygðu til þeirra. leikur. Það er nú eitthvað fyrir þig - sem ert svo trúuð. E: Ég meinti það ekki bókstaflega, þetta með silfurskotturnar. Það var bara svo átakanlegt þegar þeir völtuðu hér niður götuna í langri halarófu eins og innrásarher. En tölum ekki meir um það. H: Ég var heldur ekkert að spyrja þig um silfurskottur eða kókbíla. Ég var að vekja athygli á þeirri staðreynd að þú ert trúuð. Og jól- in em trúarhátíð svo þú hlýtur að hlakka til... E: Nú ertu sennilega að reyna að fá mig til að segja að ég sé stað- fastur trúleysingi og sjálfsagt er þér minnisstætt þetta blað frá SARK (Samtökum um aðskilnað ríkis og kirkju) sem ég fékk inn um lúguna um daginn. En ég trúi ekkert endilega á eintóma orma eftir líkamsdauðann, skal ég segja þér. Ég er bara hlutlaus eins og hver annar stjórnmálamaður. Það em nefnilega margir fletir á mál- inu sem er og viðkvæmt. H: Þú hefur að vísu aldrei komið mér fyrir sjónir eins og hver ann- ar stjómmálamaður - enda væri ég þá ekki uppi í rúmi með þér. E: Mikið er gaman að þú skulir vera hér uppi í rúmi með mér. H: Ánægjan er öll mín megin. E: Sælli börn mun sjaldgæft vera að ftnna, ég syng um þau min allra bestu ljóð. H: Söngur blítt svefninn hvetur, systkin tvö ei geta betur... Bíddu hæg, finnst þér ekki nóg af kjafta- sögum, eða em þær ekki nógu safaríkar fyrir þig? Þarftu að gefa í skyn að við séum sek um sifja- spell ofan á allt saman? H: Svona, svona. Það er ólíkt þér að sýna svona ómengaða mannfyr- irlitningu. Þar að auki er inntakið i söngvum kóka kóla mjög fallegt: Friður á jörðu og allsheijar kær- E: Erum við það ekki, stóri bróð- ir? Það er að minnsta kosti eitt- hvað grunsamlegt við okkur. Við hljótum að vera sek um eitthvað. H: Við emm áreiðanlega sek um alla óhæfu í heimi. En þú sleppur ekki alveg svo glatt við trúmálin. Ég er hissa á því að þú skulir skjóta þér undan þeirri umræðu í ljósi þess að þú ert ekkert feimin við að blanda guði inn í skáld- skapinn þinn. E: Hverju viltu eiginlega að ég ljúgi? Eða ertu að fiska eftir ein- hverju sem ég hef einhvem tím- ann sagt? Guð er frábær hugmynd og kannski er hann meira en hug- mynd. Svo verður þú að kannast Guðrún Eva Mínervudóttir og Hrafn Jökulsson álíta fátt jðlalegra en að liggja í rúminu. við að honum er ekki sýnd nein óskapleg lotning í nýjustu afurð minni. Yflrleitt kallaður Gussi þá sjaldan að minnst er á hann. H: Þá skulum við bara tala um annað. Alveg sjálfsagt. Til dæmis það sem þú kallar nýjustu afurð þína. Hvernig er að senda frá sér skáddsögu sem ýmist er hafin til skýjanna af gagnrýnendum eða varpað í ystu myrkur? E: Það er frábært. Mig hefur alltaf dreymt um að vera umdeild. Það eru bara meðalmenni sem koma ekki við kaunin á neinum og fá eintóm já og húrra. Fyrir nú utan það að engum er hollt að fá engin viðbrögð frá umheiminum önnur en klapp á bakið. Það er auðvitað mjög þægilegt að fá viðurkenn- ingu en ég hefði áhyggjur af því að ég væri ekki að sinna því þarfa starfi höfundar að hrista upp i boxinu sem merkt er „viðteknar hugmyndir“ ef engar kellingar (af hvoru kyninu sem er) rækju ekki upp ramakvein. H: Þannig að þú afgreiðir Kollu stórvinkonu mína Bergþórsdóttur sem hverja aðra kellingu (vonandi kvenkyns) og dóm hennar sem hvert annað ramakvein? Er þetta ekki fullódýr afgreiðsla á virtum bókmenntafræðingi? E: Ég vO síður fara út í stórfelldar nafnabirtingar og þá sérstaklega í ljósi ofsóknanna á hendur bróður okkar undanfarnar vikur. Ég var annars ekkert að meina hana sér- staklega. Ég var bara að tala abstrakt og almennt. Eigum við ekki endilega bara að halda áfram á þeim nótum? H: Fyrirgefðu, ástin mín, en ég ætla að nota mér þetta einstæða tækifæri til að fá að einoka spurn- ingarnar og láta þig sjá um svör- in. En hvað er það í nýju skáldsög- unni sem veldur því að skoðanir eru svona skiptar? Mér flnnst hún til dæmis einfaldlega alveg frá- bær, en ég er náttúrlega bara droppát og auk þess uppi í rúmi með þér og þar með vanhæfur dómari... E: Ég get náttúrlega ekki boðið upp á neitt annað en getgátur í þessusamhengi. Ég stend svo sem ekkert í því að ganga markvisst fram af fólki. Ætli það sé ekki helst kvenhetjan í bókinni sem er eitthvað öðruvisi en kvenhetjur eiga að vera að mati sumra. Aðrir sjá í henni kjarkinn og heilindin og lífsþorstann. Þeir upplifa eins og ég að þá langar að vera eins og hún. Best ég noti bara þrjú lítil uppáhaldsorð nóbelskáldkonunn- ar pólsku Wislawa Szymborska og segi: Ég veit ekki. Ég veit bara að ég hef skrifað skáldsögu sem full- nægir kröfum bókaunnandans í mér um gott lesefni. Ég skrifaði bókina sem ég hafði alltaf saknað úr bókahillunni. H: Heyr, heyr. En það er eitt sem mig hefur alltaf langað að spyrja þig að... E: Fyrirgefðu að ég gríp fram í en nú nenni ég ekki lengur að liggja fyrir svörum þótt það sé auðvitað alltaf gaman að fá að velta sér upp úr sjálfum sér. En getum við ekki snúið okkur núna að uppáhalds umræðuefninu mínu: þér? Sem settist á rassinn og sast í þrjár vikur og skrifaðir frábæra glæpa- sögu með frumlegu og marg- slungnu plotti. Ég var heil tvö ár að skrifa mína. Hvað ef við látum þig sitja við í heil tvö ár og vinna að einni sögu? Eigum við kannski að gera þrjátíu ára áætlun? Eigum við að taka höndum saman og búa til úr þér nóbelskáld. Ég skal vera sérlegur yfirlesari og gagnrýn- andi, klappstýra, innblástur, örvandi félagsskapur - jú neim it. H: Nú heldur fólk að þú sért geng- in af göflunum, blinduð af ást, andsetin... E: Jæja? Ég hélt þú værir alræmd- ur fyrir að vera vannýttur talent. Ég hef séð fólk hrista höfuðið yfir þér þar sem þú gengur hjá og ég hef heyrt það segja: Þarna fer Hrafn Jökulsson. Hann er séni en hann nennir samt ekki að vera séní. H: Og ég sem hélt alltaf að fólk væri að hrista höfuðið út af allt öðrum hlutum. E: Fólk hristir alltaf höfuðið út af öllum hlutum. Og til þess að svara þvi sem þú sagðir áðan, þá er mér Scuna hvað fólk heldur. Ég er bara að gera þér tilboð sem þú getur ekki hafnað. H: Ég elska þig líka. En eigum við ekki að tala um einhverja aðra höfunda. Fátt er nú skemmtilegra. Hvað fannst þér til dæmis um til- nefningarnar til íslensku bók- menntaverðlaunanna? E: Þú veist allt um það. Hefur ein- hver sagt þér að þú ert sérfræð- ingur í því að breyta um umræðu- efni? H: Ekki svo ég muni. Hefurðu les- ið einhverjar góðar bækur nýlega? E: Ætlastu í alvörunni til að ég fari að þusa um einhverjar bæk- ur? Ég hef engan áhuga á bók- menntum. Svo veit ég ekki betur en að við höfum einmitt verið að grauta í sömu bókahrúgunni upp á síðkastið. Ertu farinn að hlakka til jólanna? H: Af útlærðum Zen-búddista að vera hefurðu býsna mikinn áhuga á framtíðinni. En, jú, auðvitað hlakka ég til jólanna, alveg á sama hátt og ég hlakka til þess að vakna á morgun og fara aftur i rúmið annað kvöld. E: Ekki er þunglyndinu fyrir að fara hjá þér, ástin mín. Það er nú gott. Ég var bara að velta fyrir mér hvort það væri kannski ráð að koma sér aðeins í burtu frá silf- urskottunum og kókbílunum. Af Laugaveginum. Bráðum verður allt vitlaust héma, búðirnar opn- hefur að vísu aldrei omið mér fyrir sjónir eins o^iver annar stjórnmála- maður - enda væri ekki uppi í rúmi með ar á ókristilegum tímum og suðið í posavélunum ærandi. Eigum við að vera til dæmis á Húsavík yfir jólin? Það finnst mér notalegur bær. Kyrrlátur en samt glaðvak- andi eins og stöðuvatn sem kraumar af silungi. H: Upp í sveit. Já, það var óneit- anlega sjokkerandi að koma heim eftir þessa ágætu hálfhringsreisu okkar um landið. Húsavíkurferðin var líka hápunkturinn. Þegar ég sat yfir þér í sjúkrabílnum sem synti gegnum svart kófið varð til- veran öll eins og annarlegur mis- skilningur. En samt var þetta á einhvern hátt mjög notalegur lífs- háski. Og það fór sannarlega vel um okkur á sjúkrahúsinu? Við fengum heila svítu út af fyrir okk- ur. E: Já, og ég fékk morfin. H: Ekki ég. Og samt dreymdi mig um nóttina að ég væri staddur á sveitabæ og þú komst utan úr myrkrinu og kynntir mig fyrir Steini Steinarr. E: Var það? Hvað sagði skáldið? H: Ekki orð. Hann staldraði við á tröppunum og örlítil tíra lýsti upp andlitið. Hann var unglegur. Við horfðumst í augu og tókumst í hendur. Svo fór hann sina leið út í myrkrið en ég gekk til stofu. Þar var Kristján Þórður Hrafnsson vinur minn og ég sagði honum uppveðraður að ég hefði tekið í hönd mesta skálds aldarinnar. En smámunasemin virðist elta mann alla leið í draumalandið: ég man nefnilega að ég spurði Kristján að því hvernig Guðrún Eva, fædd 1976, gæti kynnt mig fyrir skáldi sem dó árið 1958. E: Þú varst með ártölin á hreinu í drauminum? H: Já, það er gaman að segja frá því. E: Þú veist náttúrlega hvað þessi draumur boðar? H: Nei, ég hef ekki grænan grun um það. En mér líst vel á þessa hugmynd þína að við leggjum land undir fót um jólin. E: Eða lönd. Ég veit um dálitla eyju á suðlægari breiddargráðu. Þar gæti verið gaman að halda jól og sigla inn í þriðja árþúsundið. H: Hvert sem er. Heldurðu að það sé ekki rúm á þessari eyju? í. E: Þú veist ekki hvað er gaman að deila með þér rúmi. Þú talar og teflir á meðan þú sefur. Næsta bók sem ég skrifa verður sannsöguleg. Hún á að heita Rúmræður Hrafns. Einu sinni leitaðirðu á mér og þegar ég sór að ég væri ekki vopn- uð horfðirðu tortryggnislega á mig og gafst síðan fyrirskipanir út í loftið um að það mætti ekki hleypa neinum inn með vopn. Svo talarðu stundum þessa fínu forn- íslensku upp úr svefni. H: Það er gott að ég skuli vera þér til gleði. E: Hvort þú ert mér til gleði. Og • jú, það er rúm á eyjunni. Það er alls staðar rúm fyrir okkur. f Ó k U S 17. desember 1999 17. desember 1999 f Ó k U ++

x

Dagblaðið Vísir - DV

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.