Dagblaðið Vísir - DV - 08.04.2000, Blaðsíða 33

41
LAUGARDAGUR 8. APRÍL 2000
H>~V_________________________________________________________________________________________________Helgarblað
Tónlistarmaðurinn
Gunnar segist vera í framför sem sellóleikari eftir stutta en árangursríka námsferö til Ameríku.
Hann æfir sig á hverjum degi.
dómslegu. Þurfti ég þá til Reykjavík-
ur til þess að annast um útfór henn-
ar. Mér þótti miður að prestafundur-
inn skyldi haldinn án þesV að ég
kæmi minum sjónarmiðum' a fram-
færi við starfssystkini mín í ísafjarð-
arprófastsdæmi. Ég hafði ekkert bor-
ið mig upp við þau um þessi efni
áður.
I þröngri stöðu minni og undir
mikilli tímapressu varð mér á, sem
ekki skyldi verið hafa, að grípa til
bréfsins inni í tölvunni, prenta það út
eins og það kom fyrir og senda pró-
fasti. Efni bréfsins i einstökum atrið-
um var mér þá ekki í svo fersku
minni sem þurft hefði að vera því að
annars hefði ég að sjálfsögðu þurrkað
út þau atriði sem auðvitað áttu alls
ekkert erindi til annarra. Mér kom
líka allra síst í hug að bréfið yrði
strax eftir fundinn sent þeim sóknar-
bömum mínum sem töldust málshefj-
endur og síðan öllum íjölmiðlum
landsins. Á einum stað í bréfmu hafði
ég reyndar skrifað að þetta væri að
sjálfsögðu óopinbert plagg.“
í grandaleysi og trausti
„Mér urðu á þau mistök að láta
bréfið frá mér í grandaleysi en jafn-
framt í fuUkomnu trausti þess að pró-
fasturinn og prestar hennar myndu
vilja skoða efni þess og líta á mína
hlið málsins.
Ég ítreka að ég sé ákaflega mikið
eftir því að hafa látið bréfið frá mér
fara og harma að það skyldi valda
sorg og hugarangri nokkrum sóknar-
bömum mínum og fáeinum einstak-
lingum öðmm.
Framhaldið þekkja allir. Bréf mitt
var ljósritað á fundinum. Fáum dög-
um síðar birtist útdráttur úr því í öll-
um helstu fjölmiðlum landsins.
Ég leyfi mér, svo mjög sem ég iðr-
ast eftir þessa bréfritun, að vera
þeirrar skoðunar að prófastur og
starfssystkini mín hefðu átt að skilja
að þessi persónulegu skrif máttu auð-
vitað fyrir engan mun fara lengra.
Engu óblindu auga gat verið litið á
bréf mitt án þess að sjá að hér var um
að ræða efni sem ekki átti erindi fyr-
ir almannasjónir. Prestar eru og
bundnir þagnarskyldu um hvaðeina
sem leynt á að fara. Sama mun að
segja um fleiri starfstéttir, eins og t.d.
lækna og hjúkrunarfólk, sálfræðinga,
lögmenn, kennara og lögregluþjóna.
Ég fæ ekki varist þeirri hugsun að
starfssystkini mín hefðu vandlega
gætt þagnarskyldunnar ef leikmaður
hefði ritað þeim slíkt bréf. Líka kem-
ur mér í hug að þegar fundir eru
haldnir þar sem svokölluð hand-
leiðsla fer fram - en það eru samkom-
ur í þeim tilgangi að styrkja, byggja
upp og sálusorga - myndi efni eins og
innihald bréfs míns ekki vera látið
fara lengra.
Hinn 21. febrúar 2000 féll svo úr-
skurður áfrýjunarnefndar þjóðkirkj-
unnar. Nefndin leit svo á að mér
hefði átt að vera ljóst að sending
bréfsins til prófasts á fundi með
Ég leyfi mér, svo mjög
sem ég iðrast eftir þessa
bréfritun, að vera þeirr-
ar skoöunor að prófast-
ur og statfssystkini mín
hefðu átt að skilja að
þessi persónulegu skrif
máttu auðvitað fyrir
engan mun fara lengra.
prestum sínum jafngilti opinberri
birtingu bréfsins."
Bréfið gert að agabroti
„Þessum skilningi get ég með engu
móti verið sammála. Áfrýjunamefnd
gerði bréflð ekki aðeins að agabroti
og ekki aðeins að siðferðisbroti held-
ur bæði að aga- og siðferðisbroti sem
nefndin taldi auk heldur mjög alvar-
legt og þar með forsendu fyrir því að
leggja til að ég yrði fluttur úr embætti
mínu og áminntur í starfl.“
Margir urðu til þess að lýsa því
yfir að biskup sýndi talsverða hörku
við afgreiðslu þessa máls. Séra Gunn-
ar réð lögfræðing sér til halds og
trausts við lyktir málsins. Hvað vill
hann segja um viðskiptin við bisk-
upsstofu?
„Ég vil ekki tjá mig um meðferð
biskupsembættisins á þessu máli af
því að verið er að vinna að nánari út-
færslu á tilflutningi mínum úr emb-
ætti sóknarprests í embætti sérþjón-
ustuprests í Reykjavík. Ég tjái mig
kannski síðar um áminningu biskups
og það bréf sem hann sendi mér þar
sem hann krafðist opinberrar afsök-
unarbeiðni af minni hálfu sem hann
vildi ráða orðalagi á, svo og fleira í
því bréfi.
Ég var ánægður með ályktun
stjómar Prestafélags íslands frá 20.
mars síðastliðnum en þar var litið
svo á að um tilmæli frá biskupi væri
að ræða en ekki fyrirmæli. Þá tekur
stjómin skýrt fram að standa skuli
vörð um íagaleg réttindi og kjör
presta skv. lögum um réttindi og
skyldur opinberra starfsmanna frá
1996. Loks áréttar stjómin að full þörf
sé á skýrum reglum um það hversu
taka skuli á málum eins og þessu.
Kirkjulögin gera ráð fyrir að biskup
taki á meintum ágreiningsmálum í
söfnuðum landsins og kalli þá sem
hann kýs sér til aðstoðar. Ef ekki
verður árangur af slíku sáttastarfl er
leitað til úrskurðar- og áfrýjunar-
nefnda en á meðan þær em að störf-
um er ekki gert ráð fyrir að aðrir hafl
afskipti af málunum."
VII verða prestur áfram
Séra Gunnar og Ágústa eru á fór-
um úr Holti í fardögum, viku af júní.
Gunnar segir ekkert afráðið um dval-
arstað þeirra eða verkefni umfram
það að hann er skipaður sérþjónustu-
prestur þjóðkirkjunnar og er það í
raun framlenging skipunar hans sem
sóknarprests að Hóli 1972 og síðar að
Holti 1989. Gunnar kveðst þannig
vera æviráðinn og það getur því orð-
ið hlutskipti hans að starfa sem sér-
þjónustuprestur þau 10-15 ár sem eru
eftir af starfsferli hans.
„Ég hef mikinn áhuga á að starfa
áfram sem sóknarprestur og geri ráð
fyrir að sækja um laus embætti i fyll-
ingu tímans. Valnefndir sem meta
umsækjendur taka talsvert tillit til
starfsaldurs og reynslu svo ég hlýt að
eiga ágæta möguleika á því að kom-
ast í embætti."
Þú hefur nýlega komið að starfi í
öðru prestakalli er það ekki?
„Veturinn 1998-1999 leysti ég af
sóknarprestinn á Selfossi í leyfi hans.
Mér líkaði einkar vel á Selfossi, undi
þar mjög vel, átti afbragðs samstarf
við sóknarnefndina og kynntist góðu
fólki, auk þess sem ég kunni að meta
þann styrk sem þar er fólginn í
kirkjulegu starfi.“
Kveð með söknuði og
þakklæti
Þótt Gunnar fari ef til vill nauðug-
ur viljugur úr Holti að þessu sinni
segist hann horfa af bjartsýni fram á
veginn og taka þessum tímamótum
fagnandi.
„Ég er ekki mjög upptekinn af því
hvar ég bý. Mér líður alls staðar vel
og hef notið lýðhylli í mínu starfi og
kvíði engu. Ég hef fyrirgefið öllum.
Mér hef alltaf líkað ákaflega vel við
Vestfirðinga, hefi verið prestur hér r
fyrir vestan í 20 ár samtals. Ég hefi
alltaf borið Vestfirðingum vel söguna.
Ég er hrifinn af fegurðinni hér og
veðrið er oft alveg dásamlegt. Ég kveð
því söfnuð minn og heimili í Holti
með söknuði en er jafnframt sérstak-
lega þakklátur fyrir allar góðar minn-
ingar um dvölina hér og ómetanlega
viðkynningu við marga en þar er af <'
æði mörgu dýrmætu að taka.“
-PÁÁ
Séra Gunnar Björnsson segist fara sáttur úr Holtl
„Mér er þaö ráögáta hvernig þessi mál náöu aö þróast. Auövitaö er enginn
maöur fullkominn og ég geri mér fyllilega Ijóst aö ég get
veriö bæöi ör og geöríkur en þaö er undireins úr mér
og ég held aö ég sé sáttfús maöur. “