Dagblaðið Vísir - DV - 15.07.2000, Side 20

20
LAUGARDAGUR 15. JÚLÍ 2000
Helgarblað___________________________________________X>V
Læknar gera líka mistök, þeir
viðurkenna þau bara ekki
Slðastliðinn þriðjudag féll dómur í
Héraðsdómi Reykjavíkur í máli Jór-
unnar Önnu Sigurðardóttur gegn ís-
lenska rikinu en málið höfðaði Jórunn
eftir brjóstaminnkunaraðgerð sem hún
fór í árið 1991. Síðan hefur Jórunn ver-
ið óvinnufær og telur hún að ekki hafi
verið staðið að aðgerðinni með full-
nægjandi hætti. Jórunn fór fram á það
í stefnu sinni að fá 20 milljónir króna í
skaðabætur en fékk 1,5 milljón. Jórunn
er verulega ósátt við niðurstöðu dóms-
ins og segist enn fremur vera orðin
mjög þreytt í baráttu sinni við kerfið
þar sem hún hefúr rekist á veggi und-
anfarin 9 ár. Jórunn rekur hér sögu
sína og segir frá því hvemig
brjóstaminnkunaraðgerðin leiddi af sér
sjö aðrar aðgerðir.
Stór og þung brjóst
„Ég var með stór brjóst sem gerðu
það að verkum að ég var með mikinn
höfúðverk og vöðvabólgu. Ég leitaði til
lýtalæknis í maí 1989 í von um að fá
eitthvað að gert. Læknirinn skoðaði
mig og komst að því að brjóstin mín
væru allt of stór og þung til að bera og
hann vildi framkvæma brjóstaminnk-
unaraðgerð. Fram kom að það væri að
minnsta kosti ársbið og það var ákveð-
ið að læknirinn hefði samband þegar að
því kæmi.
Ég varð svo ólétt og eignaðist dreng-
inn minn 1. ágúst 1990. Til stóð að ég
færi í brjóstaminnkunaraðgerðina í
maí ári seinna en af því varð ekki þar
sem fresta þurfti aðgerðinni vegna
anna á sjúkrahúsinu eftir bruna. Þann
21. ágúst ‘91 er hringt í mig og mér tjáð
að ég eigi að leggjast inn daginn eftir.
Þegar ég kom inn á spítalann fór ég í
ljósmyndun, blóðprufu og fór í bað um
kvöldið þegar ég lagðist inn. Kandídat
kom til mín og tók af mér hefðbundna
skýrslu en læknirinn sem sjá átti um
aðgerðina kom ekki. Til mín kom þó
hjúkrunarfræðingur með bækling og
fór yfír fyrstu síöur bæklingsins sem
fjölluðu um það hvemig aðgerðin gengi
fyrir sig og sagði mér frá því hvemig
sogrör og annað yrðu sett inn i bijóstin.
Ég fletti bæklingnum svo yfir sjáif,
reyndar frekar lauslega, því þegar mað-
ur er kominn inn á spítalann er maður
ekki með hugann við hugsanleg mistök
sem geta orðið,“ segir Jórunn.
Jórunn stefnir ríkinu
í stefnu Jómnnar er byggt á því að
mistök hafi verið gerð við framkvæmd
og eftirmeðferð skurðaðgerðarinnar.
Mistökin em tilgreind í sex liðum. Því
er haldið fram í stefnunni að skort hafi
á ráðgjöf og samráð við Jórunni fyrir
aðgerðina, að ekki hafi verið beitt réttri
eða viðurkenndri aðferð við
brjóstaminnkunina og/eða mistök hafi
verið gerð við framkvæmd aðgerðar-
innar, að eftirlit með Jórunni hafi ekki
verið nægjanlegt og eftirmeðferð ófúll-
nægjandi, að útlitslegur árangur hafi
verið óviðunandi og ekki í samræmi
við óskir né væntingar Jórunnar og
loks að skinn hafi verið tekið af röng-
um stað til ígræðslu og það valdið
óþarfa lýti.
„Að morgni þess dags sem gera átti
aðgerðina kemur lýtalæknirinn og fer
með mig í herbergi og teiknar upp
hvemig lögun og stærð brjóstanna eigi
að vera. Ég treysti manninum fullkom-
lega en það var ekki minnst einu orði á
áhættuþætti eða mér sýndar ljósmynd-
ir um hvað gæti farið úrskeiðis og hvað
sé þá til ráða,“ segir Jómnn en um
þetta atriði ber henni og lækninum,
sem framkvæmdi aðgerðina, ekki sam-
an, frekar en um margt annað í tengsl-
um við aðgerðina.
Vérkír eftir aðgerðina
„Þegar ég vakna eftir aðgerðina finn
ég strax fyrir þrýstingi í hægra bijósti
en mér var sagt að það væri eðlilegt. Ég
geri mér vitaskuld grein fyrir því að
maður er aumur eftir svona aðgerð.
Mér var sagt að þetta stafaði af sogker-
unum sem em sett í brjóstin við aðgerð-
ina. Það blæddi mjög mikið og mér
gekk illa að sofa um nóttina og fékk
bæði svefnlyf og verkjaiyf.
Aðgerðin fór fram á fostudegi og á
laugardeginum var ég orðin mjög slæm
af verkjum og kvartaði yfir þrýstingi en
ég fékk sömu svör og það var ekki kall-
að á lækni. Á sunnudagskvöld kemur
svo annar læknir til mín og það er
sprett upp nokkrum saumum til þess að
hleypa út blóði vegna þess að sogkerin
virkuðu ekki nógu vel.
Á mánudagsmorguninn kemur svo
lýtalæknirinn sem framkvæmdi aðgerð-
ina til mín og þá þarf aftur að hleypa út
blóði. Um þetta, hvemig blóðinu var
tappað úr bijóstinu, er ekkert sagt í
neinum sjúkraskýrslum heldur verð ég
að sanna að þetta atvik hafi átt sér stað.
Ég get ekki sýnt fram á að það á neinn
annan hátt en með mínum orðum en
læknarnir neita þessu aifarið. Annar
læknanna segist aldrei hafa hitt mig,
þrátt fyrir að hafa verið vakthafandi
læknir þessa helgi,“ segir Jórunn sem
segist reið og svekkt út í læknana. Hún
segir líka að þeir hjúkrunarfræðingar
sem kallaðir voru til vitnis í dómnum
hafi ekki verið þeir sem meðhöndluðu
hana.
Vantar sannanir fyrir orðum
sinum
„Ég hef ekki ímyndarafl né þekkingu
tii að ijúga svona löguðu en mig vantar
sannanir fyrir orðum mínum. Mistökin
vom gerð strax í byijun, fyrir það
fyrsta voru bijóstin á mér sett allt of
hátt upp. Hægra bijóstið mitt lak niður
í drep og því þurfti að færa vinstra
brjóstið niður til samræmis við það
hægra. Alls hafa verið framkvæmdar
fimm aðgerðir á vinstra brjósti en í
dómnum segir að aðeins hafi verið gerð
ein aðgerð," segir Jórunn en hún hefúr
verið óvinnufær eftir aðgerðina. Siðan
hefur hún barist við kerfið og er að eig-
in sögn ekki á því að gefast upp.
„Ég stóð uppi eftir aðgerðina gjör-
samlega bijóstalaus og með iila unnið
verk læknanna. Þetta þurfti að lagfæra
og hefur kostað mig átta aðgerðir. I
brjóstaminnkunaraðgerðinni voru tek-
in 600 grömm af hvoru brjósti. Ég
spurði að því fyrir aðgerðina hvort til
væru staðlar á bijóstum og bað lækn-
inn um að fá að hafa alla vega miðl-
ungsstærð. Útkoman varð hins vegar
önnur. Svo virðist líka sem ég eigi að
bera ábyrgð á því hvemig útkoman
varð og bera ábyrgð á fylgikvillum að-
gerðarinnar. Við það get ég engan veg-
inn sætt mig. Ég er með skerta hreyfi-
getu í öxlum og
höndum og ég á
samkvæmt dómn-
um að bera ábyrgð
á þvi. Ég er því með
það vottað frá fjór-
um aðilum og af
Tryggingastoínun
ríkisins að ég sé
metin allt frá
20-35% öryrki. Á
þessu er ekki tekið í
dómnum því það
þótti ekki nægilega
vel sannað að um
mistök hafi verið að
ræða. Orð mín virð-
ast ekkert vægi hafa
en ég er þar að auki
með það vottað frá
Landlæknisembætt-
inu frá 9. júní i ár
að ekki hafi verið
rétt staðið að verki i
sambandi við þessa
aðgerð. Högni Ósk-
arsson geðlæknir
metur mig 35% var-
anlegan öryrkja.
Hann mat það
þannig að 20% örorkunnar væm líkam-
leg en 15% vegna líðan minnar eftir að-
gerðina til dæmis vegna þess þunglynd-
is sem ég varð fyrir. Það var heldur
ekki tekið mark á öðrum sérfræðingum
sem hafa metið líkamlegan skaða minn
í dómnum."
Tók tvö ár að fá sjúkraskýrslur
Jómnn segist ekki hafa fengið að-
gang að sjúkraskýrslum sínum fyrr en
eftir tveggja ára bið en samkvæmt
sjómsýslu- og upplýsingalögum á hún
rétt á því að fá þær afhentar. „Allir
vissu að ég var að höfða mál og ég spyr
mig að því hvað var gert í millitíðinni.
Við Róbert Ámi Hreiðarsson lögmaður
minn fórum upp á spítala en fengum
ekki sjúkraskýrslumar. Þegar við loks-
ins fengum skýrslumar sendar eftir tvö
ár þá vantaði gögn í þær. Annaðhvort
hafa þessi gögn
týnst eða þau hafa
hreinlega verið tek-
in í burtu," segir
Jómnnogbætirvið,
„Allt sem ég hef em
mín orð. Ég get ekki
gert að því að lækn-
ar vogi sér að taka
skýrslur frá. Atvik
eru ekki skráð, sum-
ir læknanna segjast
ekki hafa hitt mig.
Hver ber ábyrgð á
því?“
Svo virðist sem
Jórunn hafi þurft að
hafa fyrir hverju
skrefi málsins. „Það
tók mig fimm ár að
fá út úr slysatrygg-
ingunni og ég þurfti
að kæra það til Um-
boðsmanns Alþingis
þar sem úrskurður
féll mér í vil. Síðan
fór úrskurðamefnd
Almannatrygginga
yfir málið mitt aft-
ur, en Tryggingaráð
hafði alltaf hafhað þvf að gera það, og
ég var dæmd 20% varanlegur öryrki út
af bijóstaminnkunaraðgerðmni."
Dómur héraðsdóms
Dómurinn fellst á að bijóst Jórunn-
ar hafi verið lítil eftir aðgerð lýtalækn-
isins, að staðsetning vinstri geir-
vörtunnar hafi verið óeðlilega há og því
misræmi á milli. Þetta olli því að aðrar
aðgerðir urðu nauðsynlegar til að leið-
rétta legu vinstri geirvörtunnar. Dóm-
urinn fellst lika á það að svæði það við
hné, sem skinn var tekið af til þess að
laga bijóstið eftir drep, geti ekki talist
eðlilegt þar sem viðtekin venja sé að
tökusvæði sé ekki á áberandi stað. Að
öðm leyti eru kröfur Jórunnar ekki
teknar til greina og henni dæmdar 1,5
miiljónir króna í miskabætur. Dómur-
inn er þó þeirrar skoöunar að afieiðing-
ar skurðaðgerðarinnar hafi haft miklar
og langvarandi afleiðingar á líðan Jór-
unnar en felist ekki á að stefndi beri
skaðabótaábyrgð á ætlaða örorku sem
varð vegna drepsins.
Hvað finnst þér um dóminn?
„Ég er ekki ánægð með dóminn ein-
göngu vegna þess að í honum kemur
sannleikurinn ekki í ljós. Þama eru orð
gegn orði og mín orð virðast engu máli
skipta. Það var vitlaust staðið að þessu
máli frá upphafi og alveg til enda. Land-
læknir fúndaði með lögmanni mínum
og vildi að það yrði samið um málið en
Misræmi í brjóstunum
Jórunn er ósátt vió aögeróina og útkomuna. Hún segir of mikió hafa veriö tekió af
brjóstunum, þau uröu of lítil. Brjóstin voru sett of hátt uppi og þegar reynt var aó laga
brjóstió sem drep komst í var tekin húó af hnénu til þess aö setja á brjóstió. Brjóst Jórunnar
eru alsett örum en hún fékk saltpoka í brjóstin til þess aö reyna skapa barm á hana aftur.
Fyrir brjóstaminnkunaraðgerðina
Jórunn var meö stór og þung brjóst og leitaöi lýtalæknis til þess aö minnka þau þar sem hún
þjáöist vegna brjóstanna. Hún segist ekki hafa fengiö upplýsingar um áhættuþætti aögeröarinnar
né um hugsanlega fýlgikvilla.