Dagblaðið Vísir - DV - 19.05.2001, Síða 22

22
Helgarblað
LAUGARDAGUR 19. MAÍ 2001
DV
Óhugnanlegt morð á unglingsstúlku í enskum bæ:
Morðinginn
var einn af
bæjarbúum
Réttarlæknirinn John Rutherford
var ýmsu vanur í starfi sínu en það
sem hann sá mánudaginn 14. ágúst
1995 var það hryllilegasta sem hann
hafði augum litið. Stúlkan hafði ver-
ið kyrkt og barin svo hryllilega að
ekki var hægt að þekkja hana. Hún
hafði barist örvæntingarfull fyrir
lífi sínu en morðinginn hafði haft
betur. Stúlkan var aðeins 15 ára.
Louise Sellars var vel gefin og
fjörug skólastúlka sem hafði áhuga
á íþróttum og tónlist. Mestan áhuga
hafði hún þó á því að ríða út á hest-
inum sínum, Tekay. Hún hafði
hlotið mörg verðlaun á mótum.
Vinir hennar voru henni einnig
mikils virði. Strætisvagnabiðstöðin
nálægt heimili Louise var vinsæll
fundarstaður unglinga í Appley
Bridge í Wigan í Englandi. Strák-
arnir í bænum óku þar fram hjá í
bílunum sínum til að ganga í augun
á stelpunum og bjóða þeim í bíltúr.
Það var þangað sem Louise fór
sunnudagskvöldið 13. ágúst 1995.
Um níuleytið um kvöldiö ók Dar-
ren Ashurst fram hjá í hvita Ford
Escort bUnum sínum. Hann var
stoltur af bílnum sínum og það leið
varla sá dagur að hann þvæi ekki
bUinn og bónaði hann. Og þegar
hann var ekki að því var hann að
lyfta lóðum.
Einfari með auga fyrir
laglegum stúlkum
Ashurst var einfari. En þegar
hann hafði samskipti við stúlkur
var hann raupgjarn. Hann hafði
auga fyrir laglegum stúlkum. Og
Louise Sellars var lagleg. Ashurst
hafði verið með henni í nokkur
skipti. Sambandið hafði farið út um
þúfur en hann hafði ekki gefist upp.
Þegar hún yfirgaf vini sína á stræt-
isvagnabiðstöðinni til þess að ganga
heim elti hann hana.
Snemma á mánudagsmorgni var
Darren Ashurst
Þegar hann taldi sig sloppinn fór
hringurinn unn hann aö þrengjast.
lögreglumaður á eftirlaunum að
viðra hundinn sinn á milli kjarr-
skógar og akurs bak við sjúkrahús í
bænum. Þegar hann sá líkið gerði
hann sér strax grein fyrir að hann
hafði rekist á fómarlamb morð-
ingja. Lögreglan gat sér strax til um
hver stúlkan væri. Foreldrar Louise
höfðu tilkynnt um hvarf hennar
þegar hún kom ekki heim á sunnu-
dagskvöld.
Ekki fundust neinar vísbending-
ar. Louise var fullklædd og það
sáust engin merki um kynferðislega
misnotkun. Eftir umfangsmikla leit
á morðstaðnum fundust tveir sigar-
Sérstæð sakamál___
ettustubbar og segulbandsspóla.
íbúarnir í Appley Bridge voru
harmi lostnir. Þá hryllti við tilhugs-
unina um að morðingi gengi laus
meðal þeirra. Lögreglan lagði sér-
staklega hart að sér við rannsókn
málsins. Vegna rannsóknarinnar
kom meira að segja ein lögreglukon-
an fyrr úr fæðingarorlofi en hún
hafði áætlað.
Lögreglan yfirheyrði Darren As-
hurst eins og svo marga aðra. Hann
hafði þekkt Louise og lögreglan
grunaði hann strax. Hann kvaðst
ekkert vita um morðið og ekki hafa
komið nálægt morðstaðnum. Hann
sagðist jafnframt vera með fjarvist-
arsönnum. Hann hefði heimsótt
systur sína þetta kvöld. En systir
hans hafði ekki séð hann þetta
kvöld.
Þá breytti Ashurst framburði sín-
um og sagði engan hafa verið
heima. Systirin sagði það heldur
ekki rétt. Hún hefði verið heima en
enginn komið í heimsókn.
Með hreinlætisæöi daginn
sem moröið var framið
Hjólbarðaför á morðstaðnum
voru eins og eftir hjólbarðana á bíl
Ashursts. Lögreglan gat hins vegar
ekki sannað að þau væru eftir bíl
hans. Bíllinn var tandurhreinn. As-
hurst hafði þvegið hann á bíla-
þvottastöð skömmu fyrir klukkan
23 morðkvöldið. Lögreglan komst
einnig að því að hann hafði farið
tvisvar í sturtu morðkvöldið, áður
en hann fór út og aftur þegar hann
kom heim. Þegar lögreglan bað um
að fá að sjá fótin sem hann var í
þennan dag sagði hann það ekki
mögulegt. Hann hefði fleygt þeim.
Lögreglan hafði hins vegar meiri
áhuga á skónum. Ef til vill mætti
sjá á þeim einhver merki árásarinn-
ar grimmilegu. Skórnir fundust
heldur ekki. Ashurst sagði þá hafa
verið orðna svo mikla garma að
hann hefði fleygt þeim. Á mynd-
bandsupptöku frá brúðkaupi degin-
um fyrir morðið var Ashurst hins
vegar í skónum og virtust þeir þá
fullgóðir.
Ashurst viðurkenndi að hafa ekki
Louise Sellars
Louise var vel gefin, lagleg og fjörug stúika. Hún var 15 ára þegar hún var
myrt á grimmitegan hátt.
ekið til systur sinnar. Hann hefði
ekið út í bláinn. Hann gerði sér þó
grein fyrir að þetta væri ekki nógu
trúverðug frásögn og kvaðst hafa
logiö vegna þess að hann hefði í
raun verið að stela bíl. Þegar þrýst
var enn meira á hann sagðist hann
hafa logiö þar sem hann hefði verið
í leit að vændiskonu.
Þetta nægði þó ekki til að ákæra
Ashurst. Rannsókn á sígarettu-
stubbunum leiddi heldur ekki í ljós
hver morðinginn var.
Þremur vikum eftir morðið var
maður á gangi á akrinum bak við
sjúkrahúsið. Hann sá svart úr án ól-
ar, tók það upp og gaf síðar ættingja
sínum það. Fjórtán mánuðum síðar
gerði hann sér grein fyrir þvi að
„Lögreglan komst
einnig aö því að hann
hafðí farið tvisvar i
sturtu morðkvöldiö,
áður en hann fór út
og aftur þegar hann
kom heim. Þegar lög-
reglan bað um að fá
að sjá fötin sem hann
var í þennan dag
sagði hann það ekki
mögulegt. Hann hefði
fleygt þeim.“
það kynni að vera mikilvægur
hlekkur í leitinni að morðingja Lou-
ise.
En þegar Ashurst hélt sig vera
sloppinn fór hringurinn um hann
að þrengjast.
Þremur árum eftir morðið var
rannsóknarlögreglumanninum Ian
Seabridge falið að stjórna rannsókn-
inni. Hann fór yfir öll gögn ásamt
mönnum sínum. Seabridge var viss
um að morðinginn hefði orðið æfur
vegna þess að honum hefði verið
hafnað. Og í þetta sinn voru vitni
gjöfulli á upplýsingar. Seabridge
ræddi við tvo vini Ashursts. Þeir
sögðu frá því að skömmu eftir morð-
ið hefði hann beðið þá um að stela
bílnum hans og kveikja í honum.
Ashurst hafði einnig beðið um að
honum yrði veitt fjarvistarsönnun.
Rannsókn lögreglunnar leiddi
einnig í Ijós að Ashurst var skap-
ofsamaður. Hann hafði beitt margar
vinstúlkur sinar ofbeldi. Hann hafði
reynt að aka á eina á bílnum sínum.
Ein vinstúlkna Ashursts, sem var
flutt til Hollands, tjáði lögreglunni
að nokkrum dögum fyrir morðið
hefði hún séð Ashurst með blátt
reipi sem hann hefði hótað að binda
hana með. Reipið hafði hann fengið
lánað hjá annarri vinstúlku sinni
þegar hann þurfti að láta draga bíl-
inn sinn.
Önnur stúlka, sem einnig var
flutt frá Wigan, gat greint lögregl-
unni frá þvi að Ashurst hefði átt
svart úr sem hann hefði týnt um
svipað leyti og morðiö var framið.
Ný DNA-rannsókn markaði
tímamót
Ný aðferð, sem notuð var við
DNA-rannsókn á sígarettustubbun-
um, markaði hins vegar timamót.
Ashurst, sem var handtekinn á ný
26. janúar 2000, bar því við að hann
væri vanur að taka sígarettur upp
úr pakkanum með tönnunum. Ef
finna mætti erfðaefni úr honum á
stubbunum væri það vegna þessa
siðar hans. Hann hefði gefið ein-
hverjum öðrum sígaretturnar. Sér-
fræðingar bentu á að þá hefði líf-
sýni úr einhverjum öðrum einnig
átt að finnast á þeim. Svo hefði ekki
verið.
Þann 1. nóvember síðastliðinn,
eftir þriggja vikna réttarhöld í
Manchester, var Darren Ashurst
fundinn sekur um morð. Hann
sýndi engin merki iðrunar.
Blóðugt uppgjör hjóna
Morðinginn vissi hvernig fela átti slóð.
Rannsókn á morðstaðnum
Tveir sígarettustubbar og segulbandsspóla fundust á morðstaönum.