Dagblaðið Vísir - DV - 09.03.2002, Síða 18

18
LAUGARDAGUR 9. MARS 2002
Helgarblað

Jón Oddur og Jón Bjarni hafa í
gegnum tíðina verið vinsælustu
bræður íslenskra bókmennta. Guð-
rún Helgadóttir skrifaði þrjár bæk-
ur um þessa skemmtilegu stráka
sem síðar birtust íslenskri alþýðu í
vinsælli kvikmynd. Nú eru bræð-
umir i fyrsta sinn komnir á fjalir
leikhússins því um síðustu helgi
var frumsýnt í Þjóðleikhúsinu leik-
ritið Jón Oddur og Jón Bjami. Fjór-
ir ungir menn skiptast á að leika
bræðuma og á helmingur þeirra
stutt að leita með leikhúsbakterí-
una. Benedikt Clausen er sonur
Elvu Óskar Ólafsdóttur leikkonu og
Sigurbjartur er sonur Atla Rafns
Sigurðarsonar leikara. Báöir
drengimir hafa komið nálægt leik-
list áður, Benedikt leikur stórt hlut-
verk í kvikmyndinni Regínu og Sig-
urbjartur lék í Vatni lífsins sem var
sýnt í Þjóðleikhúsinu síðastliðið
haust. Þar skiptu feðgarnir Atli
Rafn og Sigurbjartur með sér einni
persónu, Sigurði.
Leikhúsrottur
Oft heyrast sögur af börnum sem
beinlínis alast upp í myrkviöum
leikhússins, fylgja foreldrum sinum
í vinnunni frá því þau eru tekin af
fæðingardeildinni og verða þannig
annaðhvort elsk að leikhúsinu eöa
fullkomlega fráhverf því. „Þegar ég
var í Le iklistarskólanum, “ segir
Atli Rafn, „var hann með mér og
það gekk vel. Við settum upp bama-
leikrit á þriðja ári og hann fylgdist
mjög vel með því fjögurra ára gam-
all. Hann hefur komið og séð það
sem ég hef gert.“ Það má því segja
að Sigurbjartur sé búinn að vera í
Leiklistarskólanum.
Elva Ósk hefur ekki sömu sögu
að segja. „Ég hef verið mjög lítið
með krakkana í leikhúsinu. Ég hef
lent svo oft í stórum dramatískum
sýningum að það er eiginlega ekki
hægt. Ég er til dæmis að æfa Veisl-
una eða Festen núna og ég get ekk-
ert haft Benedikt með á æfingum.
Það er ekkert við hæfi barna. Böm-
in hafa stundum komið með mér ef
þau hafa verið lasin og þá hafa þau
vanalega setið í homstofunni og lit-
að eða þvíumlíkt. Ég get því ekki
sagt að Benedikt sé nein leikhús-
rotta."
Leikhúsið erfiðara
Benedikt og Sigurbjartur eru ekki
í leikhúsinu fyrir foreldra sina held-
ur sjálfa sig. „Mér finnst skemmti-
legt að leika,“ segir Sigurbjartur.
Benedikt tekur undir það og þegar
ég spyr hann um muninn á því að
leika í leikhúsi eða i kvikmynd seg-
ir hann: „Ég get ekki alveg útskýrt
það. Ég get alla vega sagt að það er
erfiðara að leika í leikriti en í kvik-
mynd. I leikhúsinu er bara hægt að
gera hlutinn einu sinni en i kvik-
mynd er hann endurtekinn þangað
til leikstjórinn gefst upp.“
Strákamir láta vel af Jóni Oddi
og Jóni Bjama. „Ég kann vel við þá,
þeir eru skemmtilegir," segir Sigur-
bjartur. Þeir höfðu kynnst þeim að-
eins áður. „Ég er búinn að lesa
fyrstu bókina og er byrjaður á
annarri," segir Sigurbjartur og
Benedikt segir svipaða sögu, hann
er að rifja upp fyrstu bókina. Þeir
vom svo heppnir að fá allar bæk-
umar áritaðar af höfundinum, Guð-
rúnu Helgadóttur. „Benedikt sagði
um daginn að hún væri uppáhálds
eldri konan sin,“ segir Elva Ósk og
Benedikt bætir við: „Hún er svo
skemmtileg."
„Sjö snúðar“
Atli Rafn hóf feril sinn sem leik-
ari á svipuðum aldri og Benedikt og
Sigurbjartur. „Ég lék fyrst héma í
Þjóðleikhúsinu i leikritinu um Línu
langsokk," segir Atli. „Ég lék síðan
í Kardimommubænum og þriðja
verkið sem ég lék í sem bam var
Ríkharður III eftir William
Shakespeare. Þegar ég lék í Rík-
harði HI var ég orðinn þrettán ára.
Það var rosalega gaman og ég býst
við að hafa fengið leiklistarbakterí-
una þá.“
Fyrsta verkefni Atla Rafns á leik-
sviði var hlutverk Kela í Línu
langsokk. „Hann átti eina línu í
ria@ismennt.is
Umsjón
Ragnar Ingi
Aðaisteinsson
Alþingismanna
allur skarinn
æfir nú box
í þingsins höll
Hagyrðingamót var haldið á Akranesi
fóstudagskvöldið 1. mars. Þar vom
saman komnir þekktir vísnasmiðir
sem allir hafa m.a. komið við sögu hér
í dálkunum hjá mér. Stjómandi var
Birgir Sveinbjömsson. Yrkisefiii
tengdust gjaman umræðu líðandi
stundar, auk þess sem menn ortu hver
um annan og um eigið ágæti. Eitt af
því sem íjallað var um á Skaganum
þetta kvöld var elja framtakssamra al-
þingismanna við það að fá boxíþrótt-
ina lögleidda. Þar vannst sem kunnugt
er mikill sigur á dögunum. Um þetta
orti Bjöm Ingólfsson:
Alþingismanna allur skarinn
œjir nú box i þingsins höll.
Nú verður Halldór Blöndal barinn
ef bannar hann mönnum frammíköll.
Hjálmar Freysteinsson sá jákvæðar
hliðar á málinu:
Nú fer allt að leika í lyndi
lokasigur Gunnar vann.
Það eru mikil mannréttindi
að mega berja náungann.
Og Bjöm Þórleifsson skilaði sínu
svona:
Þursaflokks má skjóóur skrokks
og skítamokstur þróa,
þegar loksins leyft er box
í landi roks og snjóa.
Enn verður hagyrðingum tíðort um
það þegar Bjöm Bjamason tók samlík-
ingu af sundi til að lýsa kosningabar-
áttu sinni og Ingibjargar Sólrúnar og
kvaðst ekki vera kominn í skýluna
þegar hún væri komin út í miðja laug.
Þórdís Sigurbjömsdóttir í Hrísum yrk-
ir hvatningu til Bjöms og ávarpar
hann beint:
Sóla er byrjuö að svamla út í tjöm;
silakeppsorðinu hrintu.
Vertu ekki að hugsa um brókina, Björn,
byltu þér útí og syntu.
Borgarstjóraslagurinn varð líka Inga
Steinari Gunnlaugssyni að yrkisefhi:
Allt er bröltió eintómt spé
og engumfœr sá vegur,
og ekkifinnst mér Bjössi B
neitt borgarstjóralegur.
Og svo var ort um George Bush. Bjöm
Þórleifsson minntist þess þegar við lá
að saltstöngull yrði honum að ald-
urtila:
Hvort vorufleiri eóa færri
semfógnuðu er dauðinn var nœrri?
Nú um þaó er kveðið,
kvakaó og beðið
að nœst veröi stöngullinn stœrri.
Bjöm Ingólfsson sá aðra hlið á málinu:
Lítið mann ég þennan þekki
þó er Ijóst af fréttablöðum
aó það er happ að hann er ekki
húsráóandi á Bessastöðum.
Hagyrðingamir ortu líka hver um
annan. Hjálmar komst að því að bæði
Bimfrnir og Birgir stjómandi væra
gamlir skólabræður hans:
Hér er ekki hægt um vik
hrósyröi að finna,
um skítlegt eðli og skammarstrik
skólabrœðra minna.
Og Bjöm Ingólfsson orti fallega vísu
um stjómandann en sá svo eftir öllu
saman og leiðrétti sig. Fyrri vísan er
þannig:
Eins og tindur alltaf stár,
œ til synda tregur,
hann erfyndinn, hann er klár,
hann er yndislegur.
Seinni vísuna má að líkindum kalla
bragarbót:
Eins og dindill alltaf stár,
ei til synda tregur,
hann er blindur, hann er þrár,
hann er rindilsiegur.
DV-MYND HILMAR ÞÖR
Leikhúsgen
Elva Ósk Ólafsdóttir og Atli Rafn Sigurðarson með Benedikt Clausen, syni Elvu Óskar, og Sigurbjarti, syni Atla Rafns. Bene-
dikt og Sigurbjartur eru annað tvíeykið sem fæst viö hlutverk Jóns Odds og Jóns Bjarna í Þjóðleikhúsinu um þessar mundir.
Með leikhúsið
í blóðinu
- Benedikt Clausen og Sigurbjartur S. Atlason leika Jón Odd og Jón Bjama.
verkinu og hún var „sjö snúðar".
Mamma er ekki enn þá búin að
jafna sig eftir spennuþrungin
augnablikin þegar hún beið eftir þvi
að sonurinn segði: „sjö snúðar“ á
stóra sviöi Þjóðleikhússins," segir
Atli Rafn hlæjandi.
Benedikt og Sigurbjartur eiga
hins vegar nokkuð fleiri línur í Jóni
Oddi og Jóni Bjama. „Þeir hafa eng-
an tíma til að vera stressaðir að
bíða eftir setningunum því þær
koma stanslaust," segir Elva Ósk.
„Það er hlé í átta setningar," segir
Sigurbjartur og Benedikt bætir við:
„Það er annaðhvort að vera ekkert
stressaður eða vera stressaður aUa
sýninguna."
Aldrei stressaðir
„Ég lét æfingamar alveg afskipta-
lausar,“ segir Elva Ósk þegar
spurt er um hvernig foreldramir
hafi komið að sýningunni. „Ég
mætti á eina æfingu viku fyrir
frumsýningu." Atli Rafn hefur
sömu sögu að segja.
Þegar kom að því að þau sátu
úti í sal og horfðu á synina brill-
era á sviðinu var ekkert stress.
„Það var ofsalega gaman,“ segja
þau. „Þetta er ekkert mál,“ segir
Elva Ósk. „Þetta er okltar starf,
við vitum út á hvað það gengur að
leika og vitum hvað synir okkar
geta og þeir gera þetta vel. Ég naut
þess að horfa á þá og fylltist stolti
að þetta skuli vera blóð af manns
blóði,“ segir Elva. „Þegar mamma
og pabbi horfðu á mig að leika í
gamla daga var mamma alltaf
sveitt og með í maganum allan
daginn. Ég hafði alltaf áhyggjur af
því hvort ég yrði þannig en þegar
maður þekkir út á hvað þetta
gengur verður þetta allt öðruvísi."
Strákarnir höfðu ekki áhyggjur
af því að foreldrar þeirra lægju í
stresskasti úti i sal. „Við hugsuð-
um ekkert um þau. Við hugsuðum
bara um leikritið," segja þeir.
„Þessir karlar verða ekkert stress-
aðir,“ segir Atli. -sm