Dagblaðið Vísir - DV - 09.03.2002, Qupperneq 52

60
LAUGARDAGUR 9. MARS 2002
Helgarblað
DV
Á kláf í klaustur
- DV heimsækir klaustrið í Monserrat í Katalóníu’
í hjarta Katalóníuhéraðs á Spáni er
undarlegur staður sem nefnist
Monserrat. Þar ris hæsta fjall héraðs-
ins rétt rúmlega 1000 metra yfir sjávar-
mál afar tignarlega yfir umhverfið en
það er hluti af fjallgarði sem er nær
samfelldur klettur og stendur líkt og
risavaxinn drangur yfir tiltölulega
flatt umhverfið með lágum hæðum.
Það sem gerir Monserrat að einum
vinsælasta viðkomustaö ferðamanna í
Katalóníu er nærri þúsund ára gamalt
klaustur sem stendur á klettasyflu ná-
lægt toppi fjallsins. Þetta er jafníramt
nokkurs konar hjarta trúarlífs héraðs-
ins því hér er varðveitt Svarta
Madonnan, sérkennilega dökkt Maríu-
líkneski sem þjóðsögur segja að hafi
fúndist í helli hér í fjallinu á tólftu öld.
Samkvæmt þjóðsögum hafa heima-
menn alltaf haft mikla trú á þessu fjalli
og það er sagt hafa verið aðsetur ein-
setumanna og andlegra trúariðkana
löngu áður en fréttir bárust af Maríu
mey og fæðingu sonar hennar fyrir
botni Miðjarðarhafs.
Þetta svarta líkneski, sem gengur
undir gælunafhinu Moreneta í munni
heimamanna, dregur enn þá fólk til
sín og hafa kaþólskir heimamenn mik-
inn átrúnað á krafti hennar og heita á
hana til lækninga og góðra hluta.
Það er hægt að velja ýmsar leiðir til
þess að heimsækja hina dökku
Madonnu. Ein er að aka á bifreið upp
á fjallið en slíkt er hægt. Önnur er að
fara að hætti pílagríma fyrri tíðar fót-
gangandi krókóttan klettastíg upp fjall-
iö. Slikt er án efa mjög skemmtilegt en
krefst góðrar þjálfunar og nægs tíma
þvi göngustígurinn er býsna langur.
Á vit Madonnu
Klaustrið á tindi Monserrat er helgaö svartri Madonnu sem þar er sagt aö
hafi fundist fyrir mörgum öldum í helli. Menn hafa mikinn átrúnaö á henni.
Kofi sem flýgur
Sú leið sem nýtur
mesta vinsælda og sú
sem greinarhöfúndar
völdu er að taka kláf-
ferju úr dalbotninum
neðan fjallsins og
svífa nærri þúsund
metra upp í loftið á
rúmum fimm mínút-
um í einum rykk.
Við vorum stödd í
Barcelona og tókum
einfaldlega lest frá
Placa Espanya eða
Spánartorgi og þrum-
uðum nær beint í
norður frá þessari
fógru höfuðborg
Katalóníu og tók
ferðalagið um það bil
50 mínútur en ýmsar
tafir urðu á vegi okk-
ar þennan dag því
lestin þurfti allvíða
að bíða af einhveij-
um ástæðum sem að-
DV-MYNDIR RÓSA SIGRÚN JÓNSDÓniR
Sjáið tindinn, þarna fór ég
Tindar Monserrat eru þeir hæstu í Katalóníu og frá ktaustrinu er auöveit að komast alla leiö á
tindinn og þar blasa viö sléttur þessa frjósama héraös allt til Pýreneafjalla.
Með hvíta hnúana
Það verður að segjast eins og er að
síðan Jökuldælir hættu að ferðast yfir
ófærar ár á kláffeijum hefur þessi
ferðamáti lítt verið iðkaður á íslandi.
Þetta er mörlandanum þvi harla fram-
andi og þetta er sannarlega ekki ferða-
máti fyrir lofthrædda. Það sáum við
skýrt dæmi um á leiðinni þar sem einn
farþeganna var augljóslega afar skelfd-
ur við svifið en beitti sig hörðu. Eigin-
kona hans eða ferðafélagi leiddi hann
eða togaði kríthvítan í andliti um borð
í kláfinn og spymti hann við fótum í
hveiju skrefi. Á leiðinni stóð hann við
súlu í miðjum kláfnum, kreppti um
hana hnefana svo hnúamir hvítnuðu,
lokaði augunum og gerði taktfastar
öndunaræfmgar. Ekki stappaði þetta
beint stálinu í aðra farþega sem vom
að reyna að hemja eðlislæga loft-
hræðslu sína.
Ferðalagið með kláfnum liggur fyrst
yfir dalbotni og verður geysifógur út-
sýn. Síðan svífúr kláfur hratt og nú
mjög bratt og er einungis fáa tugi
metra frá klettaveggjum fjallsins en
hrikaleg gljúfur á hinn veginn. Hér
liggur vírinn mjög bratt og þegar kláf-
urinn svífúr yfir möstur kemur
hnykkur á svifið og sljákka þá nokkuð
aðdáunarstunur farþega yfir útsýninu.
eins vom útskýrðar á
spænsku þótt lestin væri fúll af ferða-
mönnum af ýmsu þjóðemi. Þessi ferða-
máti er handhægur að því leyti að
kaupa má saman i pakka á barutar-
stöðinni miða í lestina og miöa í kláf-
feijuna.
Kláffeija er auðvitað í rauninni ekk-
ert annað er lítill kofi sem hangir á vír
og er dreginn með lausum vír upp eða
niður eftir atvikum. Umrædd kláffeija
eða loftlest reyndist vera hönnuð og
smíðuð af þýskum verkfræðingum í
upphafi tuttugustu aldar og reyndist
þessi fróðleiksmoli vekja talsvert
traust í bijóstum lofthræddra ferða-
langa.
Klefinn tekur um 30 manns í hverri
bunu og er nokkuð þéttsetinn Svarfað-
ardalur en reiknað er með að allir
standi upp á endann þessa stund sem
ferðalagið tekur. Stórir gluggar em all-
an hringinn um klefann því réttilega
er reiknað með því að ferðamenn vilji
fylgjast grannt meö framgangi ferðar-
innar.
Kiaustrió á syllunni
Þaö er ekki mikiö þláss á klettasyllunni þar sem klaustriö í Monserrat
stendur. Þaö rúmar aöeins örfáar byggingar.
Svíföu, kláfur
Þaö er ekki fyrir lofthrædda
að feröast í kláf en þessi
var hannaöur 1918 af
þýskum verkfræöingum.
Þessi dalur liggur viö rætur Monserrat og þetta
er útsýniö úr kiáfnum.
Kominn á tindinn
Þegar upp er komið liggja tröppur
frá kláfhúsinu upp á klettasylluna sem
hýsir þær byggingar sem em á fjall-
inu. Þar er hægt að ganga um, biðjast
fyrir í kirkju hinnar svörtu Madonnu,
skoða safn um sögu fjallsins eða fá sér
kaffi og kökur á veitingastöðum..
Þaðan liggja síðan gönguleiðir út á
snasir og upp á brúnir fjallsins og mun
vera hægt að taka riflega tveggja tíma
hring frá klaustrinu. Víða á leiðinni
em litlar kapellur og ýmislegt sem
bænheitir og trúaðir geta unað sér við
en þeir sem vilja njóta náttúrunnar fá
óviðjafnanlega fagurt útsýni yfir fjal-
lendi Katalóníu þar sem á góðum degi
sést allt til hins bláa Miöjarðarhafs í
suðri og til snævi þakinna Pýrenea-
fjallanna í norðri.
Þeir sem ekki em nátt-
úraðir fyrir miklar göngur
og brattar geta aukið sér leti
og tekið frá klaustrinu sér-
staka jámbraut sem gengur
að nafninu til á teinum eða
tannhjólum og prilar nær 65 gráða
bratta upp á brún. Þetta er skemmti-
legt og gefandi ferðalag með góðu út-
sýni sem kostar samt ótrúlega mikið
miðað við vegalengd. Sennilega skortir
samkeppni þar efra.
Ferðin niður aftur í kláfnum var
ekki síðri, ekki síst vegna þess að kláf-
ur fer hraðar niður en upp. Það er því
æsilegt svif niður vírinn og tæpir 1000
metrar hverfa eins og dögg fyrir sólu á
fáum mínútum.
Veður var allgott þegar feröin var
farin, þokuslæðingur í hlíðum en kalt
og bjart uppi á fjaflinu. Það vora því
glaðir og ánægðir feröalangar sem
tóku lestina aftur inn til Barcelona um
kvöldið eftir vel heppnað og upplífg-
andi ferðalag til fjalla. -PÁÁ
Margt býr í þokunni
Daginn sem greinarhöfundur heimsótti Monserrat var þoka í miöjum
hlíöum en sólskin efra. Þaö skilar sér í mjög dulúöugu útsýni.