Dagblaðið Vísir - DV - 13.04.2002, Blaðsíða 18

18
LAUGARDAGUR 13. APRÍL 2002
DV
Helgarblað
Kvennaferð Fjallasports og 4x4 í Landmannalaugar:
Hvað gerir kona sem dags daglega
skottast á litlum Yaris um bæinn og
hefur varla farið lengra út á land en á
tjaldsvæðin í Húsafelli þegar henni er
boðið að fara í jeppaferð upp í Land-
mannalaugar á þessum tíma árs, ak-
andi sjálf á lánsjeppa? Hún segir auð-
vitað já, þrátt fyrir litla reynslu af ferð-
um í óbyggðum og enga af akstri jeppa.
Til öryggis var hringt í vinkonuna,
sem er gamall skáti, i þeirri von að
hún myndi bjarga því sem úrskeiðis
færi. Og ef í hart færi gæti hún dund-
að sér við að kenna mér að hnýta
skátahnúta á meðan beðið væri eftir
björgunarsveitunum. Hinn bráðnauð-
synlegi aftursætisbílstjóri var síðan
fenginn að láni hjá Ijósmyndasafni DV.
Tilefni ferðarinnar var að Fjalla-
sport og ferðaklúbburinn 4x4 höfðu
skipulagt kvennaferð í óbyggðimar
helgina 6.-7. apríl og þótti bUablaði DV
tUvalið að senda ftdltrúa sinn í þessa
ferð. BUahúsið-Ingvar Helgason lagði
tU Nissan Terrano II jeppa á 38“ dekkj-
um sem var lágmarkið í þessari ferð
því á þessum tíma árs getur færið ver-
ið erfitt. Hvemig þeim datt í hug að
lána næstum flmm mUljón króna
breyttan bU tU slíks viðvanings er og
verður leyndardómur sem aldrei fæst
svar við. Eða kannski vom þeir bara
vel tryggðir!
Hvaða græjur?
Ferðin hófst við höfúðstöðvar FjaUa-
sports við Malarhöfða þar sem 56 kon-
ur á 22 bUum komu saman og nutu frá-
bærs morgunverðar í boði Jóa Fel. við
harmonikuundirleik. í hópnum vora
þrælreyndar jeppakonur, sem og aörar
minna reyndar. Yflr morgunverðinum
var rætt um færð, leiðir og ekki sist
græjur. Hvaða græjur ert þú með?
spurði einhver mig. Ég er með blásar-
ann minn, er ekki öragglega innstunga
fyrir hann uppi i Laugum? svaraði ég
kotroskin en komst síðar að þvi að
með græjum er átt við hluti eins og
GPS-tæki, talstöðvar, dráttartaugar,
kontaktsprey, jámkarla, tjakka, tölv-
ur, dráttarspil, loftmæla og annað sem
nauðsynlegt þykir að hafa með í for
þegar lagt er á fjöU. Ekkert af þessu
vorum við þó með, enda vissum við
ekki tU að við þyrftum á því að halda.
Um tiuleytið var lagt af stað frá
FÍaUasporti og í hálendismiðstöðinni
Hrauneyjum var stoppað og „tankað",
svo maður hljómi eins og alvön jeppa-
kerling. Ferðin sóttist vel framan af
þrátt fyrir að upp brattar brekkur
væri að fara og að stundum væri mað-
ur ekki viss um að bUlinn, eða öUu
heldur bUstjórinn, myndi hafa þær af.
En aUt gekk nú vel enda bUlinn þokka-
lega kraftmikUl og lét vel að stjóm.
Frá hálendismiðstöðinni var ekið
inn að Sigölduhálsi, þar sem hleypt
var úr dekkjum í fyrsta sinn. Síðan
var línrnmi inn að BjaUavaði fylgt, eða
þar tU við komum að girðingunni, en
þá fylgdum við Tungnaá í gegnum
hraunið þar tU við vorum komnar
fram hjá Gönguskörðunum. Þar var
tekinn sveigur fram hjá krapa í átt að
Dómadal og inn að skUtinu Land-
mannalaugar/Dómadalur. Því næst
var ekið að Frostastaðavatni og þaðan
hraunið inn að Landmannalaugum.
Nú festi ég mig
Leiðin var nokkuð greið framan af
en þegar komið var að hraunjaðrinum
hófst gamanið. Við vissum að nokkur
krapi væri á leiðinni en ég held að eng-
inn hafi gert sér grein fyrir hversu
mikill hann var. Reyndar var rætt um
að hætta við ferðina og snúa við fljót-
lega eftir að við komum inn á hraunið
en tekin var ákvörðun um að halda
áfram enda úrræðagóðar konur á ferð-
inni. Ekki var laust við aö örlítið
um sínum og hóf þegar að grafa, moka,
festa spotta og gera aUt sem tU þurfti
tU að losa bUinn. Ég veit svo sem ekki
hvemig þetta er hjá öðra jeppafólki á
fjöllum en samstaðan og samvinnan
var ótrúleg. Ég trúði ekki eigin augum
DV-MYNDIR: AUÐUR GUNNARSDÓTTIR, EYGLÓ STEFÁNSDÓTTIR, ÓSB
Vaskar konur
Áöur en lagt var af staö frá Landmannalaugum gáfu feröalangarnir sér tíma
til aö stilla sér upp fyrir myndatöku. Þótt stoppiö heföi veriö styttra en ætlaö
var var almenn ánægja meö dvölina.
Lítib mál
Eftir ævintýri næturinnar þóttu
svona krapaelgir lítiö mál á heim-
leiöinni, meira aö segja fyrir alger-
lega óreynda jeppakonu eins og
greinarhöfund.
þegar svo tU ókunnugar konur óðu
krapaelginn upp á mið læri tU að
koma spotta í bUinn, mokuðu snjó, lán-
uðu tólin sín og gáfú góð ráð og klapp
á bakið þegar það átti við. Ætli þær
séu hetjur í bænum lika? hugsaði ég,
eða er þetta fjaUaloftið hreina og tæra
sem hefur þessi áhrU?
Bara loka augunum
En þó kom að því að okkar beið, að
því er virtist, óyfirstíganleg hindrun.
Myrkur var skoUið á og fram undan
var stór og breiður krapaelgur sem
enginn komst yfir nema fúglinn fljúg-
andi og, sem betur fer, tveir eða þrír
fyrstu jeppamir. Eftir að þeir höfðu
böðlast yfir þetta stórfljót sátum við
aUar á bakkanum hinum megin og
engin vissi hvað tU bragðs skyldi taka.
Að lokum var tekin sú ákvörðun að
draga alla jeppana yfir. Þegar röðin
kom að okkur varð okkur ekki um sel.
Bakkinn þar sem fariö var ofan í var
því sem næst lóðréttur þannig að bU-
amir stóðu nær upp á endann, ljósin
fóra í kaf og vatnið flæddi upp á húdd-
ið. Maður var ekki viss hvort maður
ætti að horfa ofan í ískalt vatnið eða
bara loka augunum og láta sig gossa.
Þegar ofan I var komið var ekið ofur-
varlega yfir að bakkanum hinum meg-
in og þar biðu vaskar konur i klofstíg-
vélum sem snárlega festu spotta í bU-
inn og kraftmikftl Land Rover mjakaði
sér upp snarbratta fjallshlið tíl að
koma bflnum upp úr. Við hvem bfl
sem kominn var yfir var fagnað ákaft,
æpt og klappað, enda um þrekvirki að
ræða. Eftir þessa raun var aUt annað
bamaleikur. Við tók akstur í snjó, sem
ekki var eins blautur en blautur þó, en
ferðin sóttist seint þar sem ekið var í
niðamyrkri. Og aUtaf hélt maður að
Landmannalaugar væra handan við
næstu hæð. Þetta getur ekki verið
svona langt var hugsun sem oft kom
upp, enda var komið fram yfir mið-
nætti. En það var ekki fyrr en klukkan
var að verða tvö sem langþráð ljós
skálans sáust í fjarska og í fyrsta sinn
Samvinna
Þegar einhver okkar sat föst þusti
hóþur kvenna út úr þílum sínum og
hóf þegar aö grafa, moka, festa
Sþotta oggera allt sem til þurfti til
aö losa bílinn.
stress gerði vart við sig hjá undirrit-
aðri þegar fara þurfti yfir fýrsta krapa-
elginn. Nú festi ég mig, hugsaði ég en
lét vaða. En viti menn, ég og jeppinn
komumst auðveldlega upp úr og var
því ákaft fagnað. Þetta er svo sem ekk-
ert mál, hugsaði ég og var farin að trúa
Söguleg stund
Hún Kristín er búin aö festa sig, þiö
veröiö aö ná mynd afþessu! Kristín Sig-
uröardóttir, einn afeigendum Fjalla-
sports og þauireynd jeppakona, varö,
eins og aörir, stundum aö láta kippa í
bílinn hjá sér en þaö kemur víst afar
sjaldan fyrir hjá henni.
að ég væri þrátt fyrir aUt ágætis bU-
stjóri. Lítið vissi ég þá hvað beið okk-
ar. Því lengra sem við fórum inn í
hraunið því stærri urðu krapapollam-
ir og æ erfiðara varð að komast upp úr
þeim. Stóri Terranóinn stóð sig eins og
hetja en þó varð að draga hann
nokkrum sinnum upp úr verstu pytt-
unum. Ökumaðurinn óreyndi gat
huggað sig við að þetta kom fyrir nær
aUa jeppana, jafiivel þá með vönustu
ökumönnunum.
Ótrúleg samstaða
Eftir nokkra stund var aUur kvíði
farinn úr manni því ef einhver okkar
sat föst þusti hópur kvenna út úr bU-
Fagurt á fjöllum
Nissan Terrano II lánsbíllinn frá Bílahúsinu-lngvari Helgasyni reyndist vel, þó
um erfiöan veg væri aö fara. Eftir skamman akstur haföi ökumaöurinn
óreyndi fengiö fulla trú á getu bílsins og lagöi ótrauöur í hverja
torfæruna á fætur annarri.
Kerlingar
í krapinu