Dagblaðið Vísir - DV - 20.04.2002, Qupperneq 10

10
Útgáfufélag: Útgáfufélagiö DV ehf.
Framkvæmdastjóri: Hjalti Jónsson
Aftalritstjóri: Óli Bjórn Kárason
Ritstjóri: Sigmundur Ernir Rúnarsson
Aðsto&arritstjóri: Jónas Haraldsson
Fréttastjórí: Birgir Guömundsson
Ritstjórn, skrifstofur, auglýsingar, smáauglýsingar, blaðaafgreiösla, áskrift:
Skaftahlíö 24, 105 Rvík, siml: 550 5000
Fax: Auglýsingar: 550 5727 - Ritstjórn: 550 5020 - Aörar deildir: 550 5999
Græn númer Auglýsingar: 800 5550. Áskrift: 800 5777
Ritstjóm: ritstjorn@dv.is - Auglýsingar: auglysingar@dv.is. - Dreifing: dreifing@dv.is
Akureyri: Kaupvangsstræti 1, sími: 462 5000, fax: 462 5001
Setning og umbrot: Útgáfufélagiö DV ehf.
Plötugerð og prentun: Árvakur hf.
DV áskilur sér rétt til aö birta aösent efni blaösins í stafrænu formi og I gagnabönkum án endurgjalds.
DV greiöir ekki viðmælendum fýrir viötöl við þá eöa fyrir myndbirtingar af þeim.
Ákall foreldra
Það sér hver maður sig í þeirri angist foreldra sem eru
búnir að missa bam sitt í beittar og rífandi klær eitur-
lyfja. Hlutskipti þessara foreldra er hræðilegt og verður
varla líkt við annað en verstu martröð. í þessum harða
veruleika takast á margvíslegar tilfinningar. Sjálfsásök-
un er þar á meðal og sömuleiðis heiftarleg reiði. Og
hræðsla, nagandi óvissa, og hún getur ein og sér rifið
niður sjálfsmyndina á skömmum tíma. Eftir sitja foreldr-
ar og bíða þess eins að síminn hringi.
Hjónin Páll Halldórsson og Greta Önundardóttir segja
sögu sína á síðum DV í dag. Það er harmsaga, enda er
sonur Páls af fyrra hjónabandi í hópi margra sprautu-
fíkla sem ráfa um götur landsins og eiga sér litla von um
björgun. Páll, sem á að baki fjölda leiðangra með þyrlu
Landhelgisgæslunnar, veit af reynslu sinni að vonin
skiptir miklu á vettvangi. Og hefur mörgum bjargað. Um
son sinn segir hann hins vegar í áhrifamiklu viðtali í
dag: „Ég er svolítið búinn að gefa upp alla von.“
Það þarf óbilandi kjark til að koma fram á síðum dag-
blaðs og segja sögu á borð við þá sem Páll og Greta færa
lesendum í dag. Þau eru menn að meiri. Saga sonarins
ristir djúpt og hreyfir við hverjum þeim sem henni kynn-
ist. Og til þess er lagt af stað í þennan leiðangur. Hann
er farinn til að hjálpa öðrum og bjarga lífi. Það er löngu
orðið nauðsynlegt að hreyfa hraustlega við fólki og fé-
lagslegu kerfi landsmanna og kalla eftir aðgerðum. Ákall
Páls og Gretu á brýnt erindi við alla.
Sonur Páls er 32 ára og hefur hálfa ævina barist við
flkn sína i eiturlyf. í þeirri baráttu hefur sonurinn jafn-
an verið undir. Nú er svo komið að hann á engan sama-
stað, hann er meira og minna á götunni að því er faðir
hans segir. Hann fær örorkubætur um hver mánaðamót
og þær eru, að sögn Páls, aðeins ávísun á meiri neyslu.
Þegar peningarnir eru búnir liggur leiðin gjarna í göt-
una. Þessi barátta hefur kostað sitt og lagt þungar byrð-
ar á herðar fjölskyldunni. Og þær þyngjast enn.
Sonurinn er langt leiddur sprautufíkill og sækir með-
al annars efni til neyslu sinnar til lækna. Faðir hans hef-
ur fylgst með þeim ósköpum af lyfjum sem læknar geta
útvegað langt leiddum sjúklingum, eins og syni sinum.
Og honum ofbýður. Honum misbýður stórlega. Þjóðarat-
hygli vakti bréf Páls til íslenskra lækna í Morgunblaðinu
á dögunum. Hann spyr þá lækna sem útvega manna mest
af þessu dópi hvort þeir átti sig ekki á þvi að þeir eru að
drepa fólk en ekki að lækna það.
Það er ekki nema von að spurt sé. Og það var tími til
kominn að foreldri berði hastarlega í borðið. Þögn hefur
allt of lengi umlukið þá myrku starfsemi margra lækna
á íslandi sem beinlínis dæla eiturefnum í aðframkomna
eiturlyfjasjúklinga. Sú þögn hefur engum greiða gert. Og
allra síst villuráfandi vímuþrælum. Læknasamfélagið á
að skammast sín fyrir þá starfsbræður sína sem hafa
með þessum hætti kastað rýrð á mikilvægi læknastarfs-
ins. Og það á að taka til hendi.
Ánægjulegt er að sjá þau viðbrögð sem orðið hafa við
ákalli Páls og Gretu. Heilbrigðisráðherra kvaðst á Al-
þingi í gær ætla að ganga hratt fram í þessu alvörumáli
sem snertir langtum fleiri íslendinga en svo að því verði
stungið ofan i skúffu ráðuneytisins. Og eins telur stjórn
Læknafélagsins að grípa þurfí til aðgerða til að herða eft-
irlit með því að lyfjum sé ekki ávísað til fíkla. Það þarf
að herða eftirlit og helst jafn rækilega og Páll og Greta
hafa hert upp hugann. Og hreyft við þjóð sinni.
Sigmundur Ernir
-________LAUGARDAGUR 20. APRÍL 2002
DV
Þaö sem vantaði í vorið
Björn
Þorláksson
blaðamaöur
Blaðamaðurinn lá uppi í sófa
með fjarstýringu í báðum höndum.
Fann hvernig sjónvarpsværðin
kom yflr hann og leit á klukkuna á
textavarpinu. Hana vantaði korter
í sex og hæfilegur tími fyrir kríu-
blund fram að kvöldmat ef guð lof-
aði. En guð lofaði engu þennan dag-
inn.
- Farðu út með ruslið, skipaði
konan þegar hann var hársbreidd
frá öðrum og betri heimi. Hún stóð
á miðju stofugólfinu í gúmmí-
hönskum og með garðhrifu að
vopni en maðurinn kipptist við í
sófahrúgaldinu og varð svo mikið
um að báðar fjarstýringarnar duttu
á gólfið. Skjáifhentur fálmaði hann
niður á parketið til að kanna hvort
þær væru heilar og reyndist svo
blessunarlega vera. Fjarstýringam-
ar voru húsbóndanum afar kærar.
Hann skjögraði fram í eld-
hús og tók við ruslapokanum
úr hendi húsfreyjunnar sem
horfði á hann með „djöfull er ömur-
legt að maður þurfi alltaf að segja
þér hvað þú átt að gera héma
heima“-svipnum.
- Á ég að fara út í sjoppu fyrir
okkur og kaupa kók og flögur með
sjónvarpinu í kvöld? spurði hann
vongóður og brosti fallega. Hún leit
niður á ístruna á honum og svaraði
snöggt:
- Kók og flögur fyrir þig, mein-
arðu?
Hann var óviðbúinn svona fjand-
samlegu tilsvari og var að spá í
hvort tilefnið væri nægjanlegt til
að þykjast móðgaður en þá mildað-
ist svipur konunnar eitt andartak.
Reyndar vantaði dós af gulum
baunum.
Ástín og vorið
Hann gekk út með pokann sinn
og lét detta í ruslatunnuna stóm
sem konan var nýbúin að mála.
Vorið var í andrúmsloftinu þrátt
fyrir allt. Sunnanvindurinn blés og
snjórinn í fjöllunum var á hægu en
ömggu undanhaldi. Hann hóf ferð
sína í átt að búðinni og fann hvem-
ig göturykið þyrlaöist upp þegar
bíiamir óku fram hjá. Hlandlyktin
af túnunum var líka þama. Óræk
sönnun þess að sumarið væri í
nánd.
flmur vorsins
er af hlandi á ís-
landi, hugsaði
hann spekingsleg-
ur og ákvað að
skrifa frasann niður í
litla minnisbók sem hann
bar innan klæöa.
Blaðamanninn
hafði nefni-
lega
lengi
dreymt að
verða skáld en út-
gefendur vom á öðra máli
- sérstaklega eftir uppkastið
aö leikritinu þar sem fjórar per-
sónur af fjórum létust á kvalafullan
hátt fyrir hlé.
Táningar óku fram hjá blaða-
manninum og skutu olnbogum út
um gluggann. Þeir voru á rúntin-
um og óku alltaf sama hringinn.
Hver ferð var samt fufl fyrirheita
um blíðu augun hér eða sæta bros-
ið þar. Þeir vora ástfangnir eins og
endumar sem svömluöu á Poflin-
um. Þar döðraðu steggir við koflur
og hvísluðu ástarorðum sem fengu
líkama kvenfuglanna til að titra.
Blaðamaðurinn heyrði hins vegar
aðeins garg og staldraði því ekki
lengi við þar.
Húsbóndinn labbaði fram hjá
sundlauginni og sá í gegnum rifu á
veggnum að nokkrir lágu í sólbaði.
Hitamælirinn sýndi tvær gráður og
auk þess var sólarlaust. Útlending-
ur starði furðu lostinn á ísfólkið
sem lá og reyndi aö taka lit nálægt
frostmarkinu undir alskýjuðum
himni. Úllinn hafði naumlega lifað
af ferðina úr bún-
ingsklefanum að
heita pottimun
og hafði ákveð-
ið að láta fyrir-
berast þar uns
veðrið
skánaði.
Það var ekki fyrr en glæsileg ljóska
gekk fram hjá sem hann fann fyrir
yl í tánum og ákvað að garga eins
og endumar undir fyrirsögninni:
Do you know the hottest bar
around here, babe?
Blaöamaðurinn sagði skilið við
sundlaugarfólkið og hlakkaði til frí-
daganna sem vora á næsta leiti:
sumardagurinn fyrsti, rauði maí-
dagurinn, uppstigning og hvíta-
Fyrir frægðina
Sjálfsagt hafa flestir staðið í
þeirri meiningu að súlumar í Ráð-
húsinu í Reykjavík væra tilfallandi
arkitektískt stílbragö sem þótti
smart á þessum stað á sínum tíma
og hefði ekki neina sérstaka póli-
tiska skírskotun. Annað virðist
vera að koma á daginn. Súlur af
þessu tagi eru sem kunnugt er meg-
ineinkenni í hinum rómanska
byggingarstíl. í Róm til foma vora
hallir og hús, þinghús og hof, jafnt
sem heimahús öldunganna, skreytt
súlum af þessu tagi. Þau umskipti í
Reykjavík að færa mnræöur um
borgarmál og stjóm borgarinnar
inn í þetta rómverska ráðhús virð-
ast hafa haft meiri áhrif en menn
áttu von á þvi borgarstjómarpóli-
tíkin virðist nú í vaxandi mæli far-
in að minna á rómversk stjómmál
- með tilheyrandi baktjaldamakki
annars vegar og svo innihaldslitl-
um leiksýningum sem settar era á
svið fyrir borgarbúa hins vegar.
Et tu, Björn
„Et tu, Brate“ era fræg orö úr
rómverskri pólitík. „Et tu, Bjöm“
gætu auðveldlega hafa verið
dramatísk orð í reykvískri pólitík
þegar Ingu Jónu Þórðardóttur var
stjakað úr leiðtogasætinu í aðdrag-
anda uppstiflingarinnar á D-list-
ann. Inga Jóna hafði hins vegar,
eins og allir góðir sagnfræðingar,
lært af sögunni og tókst að snúa
stöðunni úr tapstöðu í þokkalega
vinningsstöðu. Svipaðar uppákom-
ur áttu sér vissulega stað í hinni