Dagblaðið Vísir - DV - 10.10.2003, Blaðsíða 24

24 SKOfíUN FÖSTUDAGUR 10. OKTÓBER2003
Lesendur
Innsendar grelnar ■ Lesendabréf
Lesendur geta hringt allan sólarhringinn í sfma: 550 5035, sent
tölvupóst á netfangið: gra@dv.is eða sent bréf til: Lesendasfða DV,
Skaftahlíð 24,105 Reykjavfk. Lesendur eru hvattir til að senda mynd af
sértil birtingar.
Næsti forseti
Þorkell skrifar Á næsta ári verð-
ur kosið í forsetaembættið á Is-
landi. Nema auðvitað að núver-
andi forseti gefi kost á sér eitt
kjörtímabil enn. Á vefsíðunum
sem mikið eru lesnar er látið að
því liggja að núverandi forseti
muni gefa kost á sér áfram. Ekk-
ert nema gott um það að segja.
Svo eru aðrir sem vilja meina að
forsetinn hafi einsett sér að fara
ekki úr embætti nema til að taka
við stöðu innan Sameinuðu
þjóðanna, t.d. starfi aðalritara
eða öðru svipuðu. Ræða forseta
fslands við þingsetningu, þar
sem hann leggur áherslu á frek-
ari framlög íslendinga til þróun-
arstarfs, styður þann orðróm að
forsetinn okkar hyggi á veiga-
mikið starf sértil handa, hætti
hann í embætti á næsta ári.
Og annar forseti...
Guðlaug Jónsdóttir skrifan Nú er
búið að ráða fyrrverandi forseta
AS( sem ríkissáttasemjara. Kurr
hafði komið upp í röðum ein-
hverra starfsstétta, t.d. kennara,
sem töldu að Ásmundur Stefáns-
son, sem fyrrv. forseti ASl, næði
ekki því trausti meðal launa-
manna að hann gæti axlað starf
sáttasemjara. Ásmundur sagði
sjálfur, eftir að fréttin barst um
skipun hans í starf sáttasemjara,
að hann nyti trausts á vinnumark-
aðinum, að hann þyrfti engu að
kvíða. Maður spyr sig hins vegar
hvort það sé alveg sama úr hvaða
röðum eða starfsstétt ríkissátta-
semjari kemur. Eða nægir að for-
ystusveit ASl og Samtaka at-
vinnulífsins tilkynni: Við höfum á
takteinum mann sem við ætlum
að sameinast um?
Fullnægðir og fullorðnir
SKOÐUN
Geir R. Andersen
gra@dv.is
Það voru horskar konur, og
karlar í bland, í þætti Sirrýjar, sl.
miðvikudag á Skjá einum sem
ræddu mál sem sífellt sækja
meira á í vitundarstreymi ís-
lensku þjóðarinnar. Nefnilega
kynferðismál, kynlífsstíl og
samfarir eins og þær gerast
bestar (eða verstar?) í sam-
böndum hinna sístritandi
vinnufíkla samfélagsins.
Þekkt leikona skýrði - og stýrði -
umræðunni lengi vel en svo birtist
sérstakur kynfræðingur sem gestur
þáttarins og þá tók fyrst steininn úr
- því að hann beitti þekkingu sinni á
smyrslum og kremtegundum fyrir
kynlífsneytendur og varaði þá við
oftrú og ofnotkun á þessum vinsælu
hjálparseglum ástarlífsins.
En hvað er það sem knýr þessa
eyþjóð norður í ballarhafi til að ger-
ast svo kynóð sem raun ber vitni?
Ekki er það lengur einangrun frá
öðrum löndum, svo tíðar sem sam-
göngur eru orðnar í allar áttir frá
landinu. Kynin þurfa því ekki lengur
að kvarta lengur eða neyðast til að
umgangast sömu persónurnar í
sinni sveit þar til yfir lýkur. Enda
SÍSTRITANDI VINNUFlKLAR: Kynlífið sækir sífellt meira á í vitundarstreyminu?
fremur orðið til vansa hve makar
geysast á svig við sinn eina og sanna
og ná tökum á þeim sem næst
stendur, á vinnustað eða skemmti-
stað þar sem virðist nægja að ská-
skjóta augum á líklegt fórnarlamb
eða ganga hreint til verks með bein-
um hætti - „manualt" eins og það
myndi orðað tæknilega.
í áðurnefndum sjónvarpsþætti
var heldur ekki skafið utan af hlut-
unum og rætt af fullkomnu hispurs-
leysi um hvernig sambúðarfólk geti
borið sig að í kynlífshugleiðingum.
Orð eins og „shortari" í hádeginu
var hér áður einungis notað af kræf-
um togaraköllum sem voru að koma
úr sölutúr frá Grimsby eða Hull og
vildu slá um sig við yngri strákana
sem bættust í áhöfnina þegar farið
var á veiðar á ný. f þætti Sirrýjar fór
leikkonan góða á kostum og mátti
ekki á milli sjá hvort hún eða þátt-
takendur í salnum nutu sín betur í
lýsingum og nýjum hugmyndum
um nýmæli í samförum, skamm-
vinnum eða langvinnum.
Nú er ég ekki að amast við þess-
um lýsingum, og allra síst á sjón-
varpsstöð sem ekki þvingar fólks til
skylduáskriftar. Þarna gat fólk þó
lokað á og þurfti ekki að sjá eftir að
fá ekki eitthvað fyrir sinn snúð.
Þetta á allt rétt á sér og meira en
það. í næsta þætti mætti vel bjóða
upp á verklega sýnikennslu á kynlffi
óðra Islendinga og apótekin gætu
leiðbeint með því að sýna vöruúrval
sem þau hafa upp á að bjóða með
niðurgreiðslu í heilbrigðiskerfinu. -
Það er bara þetta með brautina eða
sporið sem við Islendingar erum
komnir á sem ég er að velta fyrir
mér.
Erum við sem þjóð eitthvað af-
brigðilegneðan naflans, eða er þetta
það sem koma skal á öllum skjám
landsmanna á allra næstu vikum og
mánuðum? Hvað segir t.d. „A1 Bis-
hop“ kirkjunnar, eða er ekki neitt til
sem heitir siðgæðisvitund í huga
þjóðarinnar? Hvernig er hægt að
ætlast til að unglingar-já, allt niður
f börnin 6-14 ára taki því þegar heilu
hóparnir birtast í sjónvarpsþáttum
og ræða samfarir sínar ekki sléttar?
Blaðið Æskan byrjaði vel á „G-
/ þætti Sirrýjar fór leik-
konan góða á kostum
og mátti ekki á milli sjá
hvort hún eða þátttak-
endur í salnum nutu sín
betur í lýsingum og nýj-
um hugmyndum um
nýmæli í samförum,
skammvinnum eða
langvinnum.
strengnum" og síðan einn hring enn
og annan; greið leið í gegnum fárán-
legar auglýsingar sem beint er í sí-
fellt auknum mæli til unglinga en
ekki fullorðinna. Það er nú ekki öll
nótt úti enn. - Við skulum sjá hvað
setur hjá okkur, skattpíndri þjóð-
inni, þar sem allt er gert til að auka
ánægjuna með skapandi kynlífi en
skertu samlífi.
KAUPFÉLAGSRISI FELLUR: Viðskipta-
kort með KEA-merki í sárabætur.
Söluhagnaður
Kaldbaks
KEA-félagsmaður skrifar:
Nú er hún Snorrabúð stekkur.
Það er búið að afskrifa KEA sem
eyfirskir bændur stóðu stoltir að
er þeir komu saman á Grund í
júní árið 1886 og lögðu þar
grundvöllinn að því sem síðar
varð; langstærsta verslunar- og
þjónustufyrirtæki á Norðurlandi,
og stærst utan Reykjavíkur. Já,
KEA hefur breytt um stíl og
stefnu og Kaldbakur hefur selt
• rúmlega 50% hlut sinn til Kaup-
félags Suðurnesja og hlotið 1,1
milljarð í hagnað fyrir. Verður nú
bændum og félagsmönnum KEA
umbunað fyrir áratugalangan
stuðning og viðskipti við félagið?
Það er lítið talað um það. Það er
hins vegar sagt frá eina starfs-
manni félagsins, framkvæmda-
stjóra KEA, sem er nýtekinn við
starfi og myndaður fyrir neðan
þá Vilhjálm Þór og Jakob Frí-
mannsson, þann mikla mannvin
og vinsælasta kaupfélagsstjóra
sem KEA hefur átt. Nýr fram-
* kvæmdastjóri segir aðspurður,
að framtíð KEA sé svipuð og
starfsemi þess hingað til, og tínir
til nýtt „viðskiptakort" með KEA-
merkinu á! Veit maðurinn ekki að
KEA er dautt, a.m.k. í augum allra
velunnara þess f raun og sann? -
Mikil er skömm þeirra dragbíta
„ sem lögðu að velli hinn dáðríka
kaupfélagsrisa.
Bagaleg lokun apóteka
LYFJAVERSLUNIÞÁGU NEYTENDA: Jafnvel þótt um hánótt sé ...
Andrea Ævars skrifar:
Ég hlýt að hafa misst af því þeg-
ar greint var frá því í fjölmiðlum
að allri næturafgreiðslu apó-
teka væri hætt. - Að minnsta
kosti finnst mér ólíklegt að það
hafi ekki talist fréttnæmt.
En hvers eigum við að gjalda? -
Eigum við að kalla til vaktlækni á
óguðlega háum taxta vegna þess
eins að við erum með tannpínu,
höfuðverk sem við getum ekki sofið
íyrir, eyrnaveikt barn, eða okkur
vantar einfaldlega hóstasaft?
Mér persónulega finnst að það
ætti að halda áfram að hafa
næturafgreiðslu í að minnsta kosti
einu apóteki í borginni. Eða
kannski leyfa, eins og mörg ná-
grannalönd okkar, að lyf sem eru
ekki ávanabindandi eða lyfseðils-
skyld séu seld í stórmörkuðum. Það
væri auðvitað einfaldasta ráðið.
Væri ekki ágætt að geta gengið
inn í 10-11 í Lágmúlanum eftir að
Lyfju (sem í upphafi rekstrar var
opin langt fram eftir kvöldi eða allan
sólarhringinn, ef rétt er munað) hef-
ur verið lokað og fengið parkódín
eða hitalækkandi stfl fyrir litla barn-
ið okkar sem getur ekki sofið fyrir
eyrnaverk? Ég hef sjálf lent í því að
vera andvaka hálfa nótt vegna hósta
og átti hvorki verkjatöflur né hósta-
saft. Þá hefði nú verið gott að geta
sent manninn minn í apótek til að
kaupa það sem þurfti til að við
fengjum góðan nætursvefn.
Mér persónulega finnst að
það ætti að halda áfram
að hafa næturafgreiðslu í
að minnsta kosti einu
apóteki / borginni.
Ég mælist til þess við eigendur
apótekanna að vera í samkeppni og
bjóða upp á þessa þjónustu. Það
eru margir sem hugsa eins og ég; að
fá góða þjónustu þegar ég þarf á
henni að halda, þá held ég tryggð
við það fyrirtæki.
í leiðinni vil ég hvetja samborg-
ara mína til að láta nú aðeins í sér
heyra og krefjast að fá þessu breytt
í fyrra horf. - Við þurfum jú stund-
um á apóteki að halda, jafnvel þótt
það sé hánótt.
Analeq ófrjósemi
Einar Ingvi Magnússon skrifar:
Mörg trúarbrögð kenna að líf sé
eftir dauðann. I þeirra kenning-
um er lögð rækt við það að búa
fólk undir næsta tilverustig.
Þar er þess getið að kærleikurinn
sem við náum að iðka hér í heimi sé
þau einu verðmæti sem við getum
tekið með okkur yfir landamæri lífs
og dauða. Þegar nú trúrældð fólk á
fullt í fangi með að læra hin and-
legu lögmál hvernig skyldi þá guð-
leysingjum og efasemdafólki ganga
að búa sig undir umskiptin sem
fram undan eru?
Þjóðfélag okkar hefur undan-
farna áratugi alið upp vinnuþræla
fyrir hin árlegu vellystingafyllirí.
Gegndarlaus vinnuþrælkun
neyslusamfélagsins hefur gert fólk
andlega ófrjótt og skynlaust gagn-
vart heilbrigðu lífi og tilgangi tilver-
unnar. Það er gjörsneytt veganesti
inn í eilífðina og endar því sem
andlegir öreigar við komuna yfir
móðuna miklu.
Samfélagið hefur vanhirt börnin
sín og skilur þau eftir arflaus í ör-
birgð andans. Það hefur verið iðið
við að kenna þeim með fordæmi
sínu: sjálfselsku, féfíkn, óhófi,
óheiðarleika og miskunnarleysi.
Það hefur búið þau undir ferð til
myrkraveraldar, í staðinn íyrir að
tryggja þeim himnavist á meðal
hinna heilögu anda. Þegnum sam-
félagsins veitti ekki af ærlegum
heilaþvotti til að hreinsa burt skað-
ræðishugsunarhátt sjálfselskunnar
og fara að huga að elskunni til ná-
ungans og að fórnarlundinni sem
geta opnað dyr himinsins. Það
myndi ekki eingöngu gera fram-
haldslífið bærilegra heldur um-
breyta núverandi ástandi á jarðríki
í sæluríki friðar og kærleika.