Dagblaðið - 12.10.1976, Blaðsíða 10

10
DAGBLAÐIÐ. ÞRIÐJUDAGUR 12. OKTÖBER 1976.
MMBUÐIÐ
fijálst, úháð dagblað
Útgef’andi Dagblaðiðhi.
Framkvæmdastjóri: Sveinn R. Eyjólfsson. Ritstjóri: Jónas Kristjánsson.
Fréttastjóri: Jón Birgir Pétursson. Ritstjórnarfulltrúi: Haukur Helgason. Aðstoðarfrétta-
stjóri: Mli Steinarsson. Iþróttir: Hallur Slraonarson. Hönnun: Jóhannes Reykdal. Handrít
Asgrímur Pálsson.
Blaðamenn: Anna Bjarnason, Asgeir Tómasson, Berglind Ásgeirsdóttir, Bragi Sigurðsson,
Erna V. Ingólfsdóttir, Gissur Sigurðsson, Hallur Hallsson, Helgi Pétursson, Jóhanna Birgis-
dóttir, Katrin Pálsdóttir, Kristín Lýðsdóttir, Ólafur Jónsson, Ómar Valdimarsson. Ljósmyndir:
Árni Páll Jóhannsson, Bjarnleifur Biarnleifssðh, Sveinn Þormóðsson.
Gjaldkerí: bráinn Þorleifsson. Dreifingarstjóri: Már E.M. Halldórsson.
Áskriftargjald 1100 kr. á mánuði innanlands. I lausasölu 60 kr. eintakið.
Ritstj'órn Síðumúla 12, simi 83322, auglýsingar, áskriftir og afgreiðsla Þverhoíti 2, sími 27022.
Setning og umbrot: Dagblaðið hf. og Steindórsprent hf., Armúla 5.
Mynda-ogplötugerð: Hilmirhf., Síðumúla 12. Prentun: Árvakurhf., Skeifunni 19.
Gfý/a í augum
Ráðamenn Tímans sjá nú
óvígan óvinaher sækja að
Framsóknarflokknum úr öllum
áttum. Fremst telja þeir fara Dag-
blaðið og í fátinu telja þeir það
steðja að frá hægri og vinstri í
senn.
Annan daginn segir Tíminn, að Dagbiaðið sé
málgagn ,,afturhaldssömustu“ afla Sjálfstæðis-
flokksins, svonefndra ,,Glistrupista“, sem séu
svo hægrisinnaðir, að þeir haldist varla við í
Sjálfstæðisflokknum.
Hinn daginn segir Tíminn, að Dagblaðið sé
málgagn vinstri flokkanna í stjórnarandstöðu,
fullt af ,,kommadekri“ og „hrifið af ýmsu aust-
an járntjalds.“
Þeir, sem verjast með þessum hætti, vita
greinilega ekki sitt rjúkandi ráð. Enda er þaó
orðið eina haldreipi Tímans, að fleiri séu
vondir en framsóknarmenn. Leita ráðamenn
Tímans langt til fanga því til stuðnings.
Reiði Tímans í garð Þjóðviljans er að sumu
leyti réttlætanleg. Þjóðviljinn þagði á sínum
tíma um húsakaup Halldórs E. Sigurðssonar
ráðherra, þegar málið komst upp á dögum
vinstri stjórnarinnar. Það er því kyndugt, er
Þjóðviljinn gerir nú svo miklu meiri kröfur til
hægri stjórnar, að hann heimtar daglega af-
sögn Halldórs vegna húsakaupanna. Þjóðvilj-
inn ætti raunar forsögunnar vegna að þegja
þunnu hljóði um það mál.
í hefndarskyni hefur Tíminn blásið út
skattamál Lúðvíks Jósepssonar og reynt að
gera hann tortryggilegan. Nánari upplýsingar
virðast þó leiða í ljós, að Lúðvík beri eðlilega
skatta miðað við lög og reglur.
Gagnvart Dagblaðinu reynir Tíminn að
hefna sín með því að tala um afskipti fram-
kvæmdastjóra þess af Ármannsfellsmálinu sem
saknæm. Gerði hann þó ekki annað en að reyna
að afla gjafa til hins nýja sjálfstæðishúss eins
og margir fleiri og eins og menn í öðrum
flokkum reyna að útvega gjafir til húsbygginga
sinna flokka.
Sakadómsrannsókn leiddi ekki í ljós neina
milligöngu hans, er Ármannsfelli var úthlutuð
lóð í Reykjav:k, enda liggur það í augum uppi
af þeirri staðreynd einni, að hann var um
þessar mundir að selja þau 4%, sem hann átti í
fyrirtækinu, og hafði því ekki hagsmuna að
gæta.
Ennfremur virðist Tíminn telja það saknæmt
athæfi að kaupa og selja sumarbústaði.
Þá reynir Tíminn líka að hefna sín á Alþýðu-
blaðinu, m.a. með því að fjalla um gjaldþrot
blaðsins sem saknæman hlut. Flestir munu þó
fremur hafa samúð með þeim Alþýðuflokks-
mönnum, sem bundust samtökum til að dreifa
tapi blaðsins persónulega á sínar herðar. Þarf
enginn að veröa hissa, þótt þeir reyni að fá
skattafrádrátt vegna þeirra kárína.
Þau skrif, sem ráðamenn Tímans hafa reiðzt,
hafa yfirleitt veriö hófsamlega ritaðar ábend-
ingar um, að skjalfest gögn bendi til óhæfilegs
fjármálalegs frjálslyndis ýmissa manna í
tengslum vió Framsóknarflokkinn. Hins vegar
er ákaflega þunnur þrettándinn í hefndar-
skrifum Tímans.
Ráðamenn blaðsins þurfa raunar ekki að
leita óvina sinna á öörum blöðum eða í öðrum
flokkum. Þeir eiga aö líta sér nær. Hinir raun-
verulegu óvinir Framsóknarflokksins eru þeir
menn, sem hafa haft flokkinn að skálkaskjóli í
braski með lán og peninga, völd og verðbólgu.
„Þeir taka við
peningunum
Arabar kynna sér dá-
semdir SelfridgevÖru-
hússins og vínbúðar:
Völd olíudollarans.
Þjórfé
t allri ytri gerð virðist hér
vera um að ræða misjafna
mannasiði en þó> er undirrótin
talin vera peningar. í landi, þar
sem efnahagsörðugleikar eru
ógurlegir, fer það að vonum í
finustu taugar heimamanna að
sjá arabíska ferðamenn eyða
meira fé í einni stuttri heim-
sókn en sem nemur tvennum
mánaðarlaunum hjá almenn-
ingi þar í landi. Lundúnabúar
segja sögur af Aröbum, sem
okkar"
Enskir herramenn, sem eiga
sveitasetur úti á landi, fara oft
á fuglaveiðar og enginn þeirra
hafði neitt á móti því er Zaid
Ben Sultan, konungur Abu
Dhabi, ákvað að reyna hvað
hann veiddi við sveitasetur sitt.
Það eina sem menn höfðu
áhyggjur af var að hann notaði
vélbyssur.
Og einn ríkur Arabi kom inn
í eina af dýrustu verzlunum á
Oxford-stræti og valdi þar stóra
hrúgu af dýrustu kvenkjóiun-
um. „En herra minn,“ sagði af-
greiðslustúlkan, „þeir eru allir
í misjöfnum stærðum." „Það
gerir ekkert til,“ sagði Arabinn,
„konurnar eru það líka.“
Fýrir nokkrum árum vakti
útlit og tiltektir ríkra Araba i
London aðeins kátinu meðal
heimamanna og sagðar voru
margar sögur af framferði
þeirra. En nú á síðustu árum
hefur London orðið „aðal-
staðurinn" fyrfr stóraukinn
fjölda ríkra arabískra ferða-
rpanna sem elta uppi fagra
gripi og taka þátt í dýrustu
skemmtununum, eins og þeir
gátu gert áður fyrr í Beirút,
áður ■ en borgarastyrjöldin
brauzt út. Á þessu ári gerðu
ferðamannayfirvöld í Bretlandi
ráð fyrir um 370 þúsund ferða-
mönnum frá Miðausturlöndum,
meira en 100 þúsund fleiri en í
fyrra og þessi aukning er að
verða tilefni mikilla menn-
ingarlegra árekstra.
P" -Ml.l. II - ...
Arabar í Bretlandi: