Dagblaðið - 16.12.1978, Blaðsíða 37

DAGBLAÐIÐ. LAUGARDAGUR 16. DESEMBER 1978.
37
Þá líður að stundinni stóru. Úrslita-
leikurinn milli Dagblaðsins og Vísis er
í kvöld og fiðringur í mönnum. Mann-
vitsbrekkur morgunblaðanna horfnar
til Valhallar, en stóuspekingar síð-
degisblaðanna eftir á vígvellinum og
lítt teknir að mæðast. Visismenn eru
raunar ósárir en DB menn eru lítillega
haltir eftir fyrri viðureignina við bláa
síðdegisblaðið. En heltan varð ekki al-
varlegri en svo að Dagblaðið komst í
úrslitin. Og við höfum tröllatrú á
rauða litnum. Töpuð orrusta er aðeins
til þess að herða keppnisandann.
Keppendurnir knáu, Ómi Vald. og
Jói Reykdal voru þó teknir á beinið
hjá Jónasi liðsstjóra og þjálfaranum
Braga. Samhliða andlegri uppbygg-
ingu gaf sá löglærði í liðinu þrúgu-
sykur með appelsinubragði. Töflurnar
smökkuðust vel og sykurinn fór beint
út í blóðið. Með sterku sjónvarpskaffi
komst hugurinn síðan í samband á ný
og keppnisskapið í réttan farveg. Ómi
ogJói höfðu þóekki lystá mötuneytis-
bakkelsi. Þeir reyktu og liðið talaði í
málsháttum.
Þeir bláu hafa ellefu stig í forskot
fyrir úrslitaslaginn. Það er gott að
hafa það í bakhöndinni. En við hinir
rauðu huggum okkur við að slagurinn
verður langur og treystum á úthaldið.
Þrekið er orðið gott eftir markvissar
æfingar og gufuböð. Það var engin
miskunn hjá þjálfaranum, enda er
hann sjálfur þrekmenni og margreynd-
ur i lífsins ólgusjó.
Fleira kemur líka upp í hugann rétt
fyrir úrslitaleik. Þrælapískarar okkar á
ritstjórninni hafa lofað okkur því að
Úr dagbók DB-liðsins:
FRETTASKRIFTIR EÐA
Dl AA
MThri mr
BURDUR
—allt eftir útkomu úrslitaslagsins
„Ber er hver á baki nema sér bróður eigi.” Dagblaðsliðið á þrekæfingu. Jónas liðstjóri með Ómar a bakinu og þjálfarínn
Bragi með Jóhannes á öxlunum.
verði útkoman ekki viðunandi verði
framtíðarstarfið ekki fréttaskriftir
heldur blaðburður. Og þrátt fyrir að
énginn efist um hollustu siðarnefnda
starfsins umfram reykmettaðar rit-
stjórnarskrifstofur, þá freistar þaðeng-
an veginn að byggja afkomu sina á
aukablöðum og rukkunum á síðkvöld-
um.
„Ber er hver á baki nema sér
bróiður eigi,” sagði málsháttaglaður
liðsstjórinn og vildi á þann hátt minna
á styrk liðsheildarinnar. „Enginn er
annars bróðir í leik,” bætti þjálfarinn
við og undarlegt kurr heyrðist í kepp-
endunum Ómari og Jóhannesi. Það
var ekki nóg með að þeir væru með of-
næmi fyrir mötuneytisbakkelsi, heldur
voru málshættir farnir að hafa undar-
leg áhrif á þá. „Þögn er betri en þarf-
laus ræða,” speglaðist í augum þeirra
og líklega verða málshættir ekki not-
aðir í Dagblaðinu næsta misserið.
En málsháttastundinni lauk og síð-
asta kaffibollanum var skolað niður. Á
leiðinni niður I lyftunni var lögð síð-
asta hönd á útsmogna hernaðaráætl-
un. Þjálfarinn gaf siðustu þrúgusyk-
urstöfluna með appelsinubragði.
„Bragð er að þá barnið finnur,” hrökk
upp úr einhverjum og keppendurnir
afmynduðust.
Ómar og Jóhannes fóru inn í stúd-
ióið en Bragi og Jónas í lokaða
skonsu með myndskerm fyrir framan
sig. Þar var komið að þjálfaranum og
Banastuð á keppendum og þeir til alls Uklegir, enda eru þeir dyggilega studdir af
liðsstjóra og þjálfara. Það er vissara að mæta þessum mðnnum ekki i myrkrí.
blessar lið sitt fyrir lokasprettinn og þjálfarínn telur sig ekki geta
náð betri árangrí.
DB-myndir Hörður Vilhjálmsson
liðsstjóranum að naga neglurnar er
þeir þóttust vita svörin á undan félög-
um sinum. Þeir gengu um gólf, sveittir
í lófum og titrandi i hnjám. Og þrúgu-
sykurinnvarbúinn.
•Græni sólargeislinn.