Dagblaðið - 11.04.1979, Blaðsíða 13

DAGBLAÐIÐ. MIÐVIKUDAGUR 11. APRÍL 1979.
VEGANESH TIL FRAMHDAR
— sýning Leikfélags Sandgerðis á Á yztu nöf
13
„Tjaldið lyftist. Stólar, bekkur,
borð, til beggja handa dyr en gluggi í
stafni.” Þessi einfalda lýsing skálds-
ins góða á leiksýningu gat vel átt við
það kjarkleysi sem lengi ríkti í verk-
efnavali Suðurnesjamanna sem lögðu
stund á leiklist. Með nýjum mönnum
í forustu, nýjum leikfélögum og ekki
síst áræðnum og dugmiklum leik-
stjórum, hefur kjarkleysið, sem nán-
ast var orðin hefð, verið brotið á bak
aftur. Það tókst með uppfærslum
leikfélaganna á Suðurnesjum, á
Fjalla-Eyvindi í Grindavík, Tobacco
Road í Keflavík, Sjö stelpum í Garð-
inum og Á yztu nöf í Sandgerði. Þess
má reyndar geta að uppfærslur leik-
félaganna á Suðurnesjum eru orðnar
sex, ásamt einni bókmenntakynn-
ingu.
Þjóðleikhúsið hefur á sinni stefnu-
skrá að færa leiklistina út í dreifbýlið
með leikflokkum sem ferðast um
landið og sýna frá yztu nesjum og
upp til dala, eftir því sem bezt verður
við komið. Nokkur tröppugangur
hefur verið á þeirri þjónustu við
dreifbýlið, en hinu er vert að gefa
nánari gaum, hvort það þjóni ekki
svipuðum tilgangi að senda góða
krafta til að vera áhugamönnum úti á
landsbyggðinni til leiðbeiningar við
uppfærslur á leikverkum? Stoðum
undir þá kenningu rennir sýningin í
Sandgerði á sjónleiknum Á yztu nöf
eftir Thornton Wilder, sem Gunnar
stólar eru sóttir fram í áhorfendasal-
inn og talað er um að taka millihurðir
af hjörum og kasta þeim í eldinn.
Ólafur Gunnlaugsson og Nína
Sveinsdóttir fara með hlutverk
Andróbushjónanna í þessum þætti.
Ólafur með rösklegum tilþrifum og
hún með innilegum leik venjulegrar
húsmóður, sem æðrulaus tekst á við
aðsteðjandi vanda. Smærri hlutverk-
in voru líka vel af hendi leyst, ekki
sízt sýningarstjórinn Óskar Guðjóns-
son, sem Óskar Guðjónsson lék gegn-
um alla þættina af stakri prýði.
Gunnar leikstjóri hafði nefnilega
þann háttinn á að skipta um leikend-
ur í hverjum þætti. Andróbushjónin
voru því í nýjum höndum í öðrum
þætti, sem nefnist Flóð og gerist á
Þingvallavatni eftir fimm þúsund ára
hjónaband Andróbusar og konu
hans. Yfirskrift þáttarins er Njóttu
lífsins og vellystingarnar eru farnar
að hafa áhrif á siðferðið, svo Andró-
bus, leikinn af Heimi Morthens, vill
skilja við eiginkonuna, leikna af
Sæunni Guðmundsdóttur. Hann
hefur fallið fyrir ungfrú ísland,
Sabínu, leikinni af Katrínu Árna-
dóttur. Heimir lýsir vel hvernig
Andróbus lætur narrast af ástinni og
Sæunn var eðlilega umburðarlynd
þegar hún mátti þola v’ixlspor eigin-
mannsins og beið efdr að hann lyki
sér af við seyðandi hjónadjöfulinn,
sem Katrín skilaði vel. Dóttirin Gyða
ávann sér hylli með innilegum leik.
Skipt er um leikendur t hverjum þætti verksins.
Eyjólfsson leikarí við Þjóðleikhúsið
færði upp af miklum dugnaði. Réðst
hann ótrauður i að sýna Suðurnesja-
mönnum verk sem var frábrugðið því
sem þeir áttu að venjast í sviðsetn-
ingu — erfiðara — dálítið torskilið
og vakti menn til umhugsunar um
boðskapinn sem það flutti — gerði
meiri kröfur til leikenda en áður.
Auðvitað kostaði þetta vinnu og
aftur vinnu en sá skóli sem Gunnar
veitti leikendum verður þeim gott
veganesti til framtíðarinnar, það bar
sýningin vott um.
Ekki var laust við að áhorfendur
settu upp undrunarsvip í Félagsheim-
ilinu í Sandgerði í enduðum marz-
mánuði, þegar Sabína tilkynnti
áhorfendum að nú ætti að fara að
æfa leikrit. Hún var kannski full óða-
mála til að menn áttuðu sig á hvað í
vændum væri, en í rauninni var þetta
hún Kristbjörg Ólafsdóttir sem flutti
töluna. Leikurinn var staðfærður og
gerist fyrsti þátturinn á ísöld, sem er
að ganga í garð og hrollur fór um
marga, enda kuldi og kafsnjór úti,
svo þetta gat allt eins staðizt í ver-
unni. Andróbushjónin (hann sem
hefur fundið upp hjólið og margföld-
unartöfluna) eru að taka á móti fólki
sem flúið hefur úr hinum ýmsu lands-
hlutum undan ísnum. Fólkið þarf
mat og öllu lauslegu verður að
brenna til að ylja upp húsakynnin,
Hólmfríður Björnsdóttir var mikil-
úðleg í hlutverki Emisöldru spákonu
og krakkarnir sem dönsuðu og gerðu
aðsúg að spákonunni hresstu upp á
sýninguna.
Höfundurinn var í fyrstu tveimur
þáttunum að minna menn á náttúru-
hamfarirnar sem gætu tortímt mann-
kyninu, en i þeim þriðja hefur mann-
kynið næstum því tortímt sjálfu sér í
striði. Persónurnar koma ein af ann-
arri upp á sviðið eftir sjö ára innilok-
um og þrá frið, allt eins og það var
bezt áður, meira að segja hádegis-
verðarflautið hjá Miðnesi. Unnur
Guðjónsdóttir fer með hlutverk
Sabínu i þessum þætti. Er leikur
hennar mjög sannfærandi í hlutverki
dugmikillar konu sem vill taka til
höndunum eftir sjö ára myrkur.
Framsögn til fyrirmyndar og hreyf-
ingar. Anna Petersen vinnur þarna
sigur i hlutverki frú Andróbus, með
sterkri innlifun, svo og Ómar Bjarn-
þórsson í hlutverki Henrýs, ruglaða
stríðsmannsins. Hvað er stríð annað
en rugl? Ingibjörn Jóhannsson átti
misjafna daga í hlutverki herra
Andróbusar, góður á köflum, en
ekki nógu líflegur í lokin.
Höfundurinn skilur svo við leikinn
að áhorfendum er tilkynnt að sýning-
unni sé lokið, þeir megi halda heim,
því fjórði þátturinn sé ósaminn,
Framtíð mannkynsins. Nú, en síðan
Þorskveiðibannið:
Bátar frá Horni að Gerpi
undanþegnir
Þar sem hafís hefur hindrað veiðar
báta fyrir Norður- og Norðausturlandi
nú um alllangt skeið, hefur ráðuneytið
ákveðið, að bátar skráðir í höfnum á
svæðinu frá Horni austur að Gerpi,
verði undanþegnir þorskveiðibanni nú
um páska, enda hafi þeir tafizt frá
veiðum í a.m.k. eina viku.
Undanþága þessi tekur ekki til skut-
togara og er bundin við veiðar á svæð-
inu frá Horni að Gerpi og aðeins þá
báta, sem í dag eru gerðir út frá höfn-
um á áðurgreindu svæði.
má reyndar ætla að fyrsta atriðið
hafi þegar verið samið í Harrisburg.
En það er önnur saga. Eigi mannkyn-
inu að auðnast lengra líf á jörðu
verður skynsemin en ekki vopnin að
ráða ferðinni.
Allir sem að sýningunni stóðu eiga
mikið lof skilið fyrir frammistöðuna.
Leikstjórinn, Gunnar Eyjólfsson,
hefur unnið frábært starf og getur
því glaður litið til baka. Vonandi geta
Suðurnesjamenn horft vonglaðir
fram á veginn í leiklistarmálum
sínum með aðra eins hauka í horni og
Gunnar, eða þá hans líka, ef þeir
liggja á lausu, í leikhúsum höfuð-
borgarinnar, eða fyrir austan fjall,
þar sem Eyvindur Erlendsson býr, sá
sem kom Sandgerðingum á sporið I
fyrravetur.
emm
Leiklist
Magnús Gíslason

Sá skóli sem Gunnar Eyjólfsson leik-
stjóri veitti leikendum veröur þeim
gott veganesti til ffamtiðarinnar.
DB-myndir emm
SVRPU SKRPRR
< MÖMMU SKÁPUR SR
ORÐINN SVONA STÓR-EN
BC PÉ-KK LÍKA SKÁP NÚPA
ÍEM VÁR SETTUfí LPP MEÐ
SKRÚFJÁRS/Í • M/NN EK
MJ ÓR - OU VIÐ MÁluoun
hannRAUÐAN!
ALVEU EINS oc MéR F/NNir
FALL£C,T. SYSTlfí MÍN KBNN-
\Din\ér að raðaískáp/nJ
HÚN RAÚAR EKkfRr NjÓC, VEL í SINNÁ
SKAP. Bc RABA STUNDUM VEL FVRIR
okkur báe>ar. það kemst auxí
SKÁPANA, AF ÞYÍAö ÞAf) £R H£ST
AB SETJA ALLAR HlLLURfíAR OC SLAfí-
AIAR OC skUffurnar ÞAR S£M pasíak\
FYRÍR FÓT/N OC, DÓTÍB PABBI seCiR
[ AC SVRPM SKkPARfíifí FARI VE.LME-8
FÖTHN OKMR OS vid förum lIka
O/EL MEP Fdrifí OC DÓTIp OKFAR.j/
Hvaða stœrð hentar þér?
I W<L- •

L j
llPÍGIl
Wtw,
in
Ki s., w g' j
■
SYRPU SKÁPÁR eru einingar í ýmsum stœrðum.
Takið eftir því hvað færanleiki skápanna og
allra innréttinga þeirra gerir þá hagkvœma fyrir
hvern sem er. Við sendum um land allt.
Vinsamlegast sendiö mér upplýsingar um SYRPU SKÁPANA.
□ □ □ \JJ m
Skrifið greinilega.
□
SYRPU SKÁPAR eru íslensk framleiösla.
AXEL EYJ ÓLFSSON
HÚSGAGNAVERSLUN SMIÐJUVEGI 9 KÓPAVOGI SÍMI 43577