Dagblaðið - 05.05.1979, Qupperneq 12

12
DAGBLAÐIÐ. LAUGARDAGUR 5. MAÍ 1979.
KASTUÓS Á NORSKAN ARKITEKTÚR
— Sýning í Ásmundarsal
Það var fjölmenni samankomið í
húsnaeði Arkitektafélags íslands í
Ásmundarsal við Freyjugötu á mið-
vikudag, en þá efndu samtökin til
fundar til að k ynna þá aðstöðu sem þau
hafa komið sér upp i hinu gamla vígi
myndlista í Reykjavík, svo og sýningu
sem arkitektúrsafnið í Noregi og sam-
tök arkitekta þar höfðu sent íslenskum
starfsbræðrum sínum. í framhaldi af
þeirri sýningu verður haldin ráðstefna
og samnorrænn stjórnarfundur arki-
tekta á Húsavík nú um helgina.
Síðan Arkitektafélagið flutti að
Freyjugötu 41 í fyrra hefur það unnið
markvisst að því að koma sér upp að-
stöðu fyrir daglegan rekstur félagsins
og einnig hefur félagið lagt áherslu á
það að í Ásmundarsal verði hægt að
efna til funda eða sýninga um um-
hverfismótun, húsagerðarlist og mynd-
list tengda henni.
og eru áfjáðir i að koma á samstarfi við
sem flestar greinar. „Aðalatriðið er að
hér verði líf og fjör,” sögðu þeir Björn
Kristleifsson og Þórarinn Þórarinsson,
en þeir eru báðir i stjórn Arkitekta-
félagsins. Vildu þeir hvetja almenning
og listamannasamtök til að kynna sér
þá aðstöðu sem þarna væri fyrir hendi.
Næstu mánuði munu arkitektar hafa
skipulagt sýningar í sal hússins og hefst
sú vertíð á ofangreindri sýningu frá
Noregi er nefnist „10 Ár Norsk Arki-
tektur”. Hefur henni verið komið fyrii
á 50 stórum pappaspjöldum, en þau
spjöld voru prentuð með serígrafískum
aðferðum í einum 30 eintökum þannig
að hægt var að senda sýninguna á
marga staði i einu og jafnvel úr landi.
Er þetta afar meðfærileg sýning og
ætla arkitektar hér jafnvel að koma
henni fyrir úti á landsbyggðinni, en
norska arkitektasambandið gaf sam-
tökunum hér eitt „eintak” af sýning-
unni. Vildu stjórnarmenn AÍ sérstak-
lega láta i ljós þakklæti sitt vegna þess
höfðingsskapar Norðmanna.
Bestog
hagkvæmast
Sýning Norðmanna, sem opin verður
næsta hálfa mánuðinn, er ekki hugsuð
sem yfirlit yfir það sem „best” er talið í
byggingalist þar í landi, heldur er hún
fremur hugsuð sem innlegg í umræðu
um hlutdeild arkitekta í mótun um-
hverfis, úrlausnir þeirra á viðfangsefn-
um o.fl. Spannar sýningin allar
tegundir bygginga, sumarbústaði,
íbúðarhús af öllum stærðum og gerðum,
skóla, iðnaðarmannvirki, menningar-
stofnanir o.fl. Hverju verki, sem sýnt
er, fylgir stutt skýring á viðfangsefninu
og úrlausn þess. Norska sendiráðið átti
einnig þátt í hingaðkomu þessarar sýn-
ingar og bauð það til veitinga á kynn-
ingarfundinum. Létu viðstaddir arki-
tektar íslentkir þá von í ljós að sýningu
þessari yrði veitt verðskulduð athygli
og gæti hún þannig örvað skoðana-
skipti um þessi málefni hér á landi.
A.l.
Líf og fjör
Auk þess hafa arkitektar skapað í
húsinu aðstöðu til rannsókna fyrir ein-
staklinga eða félagssamtök innan lista
AÐALSTEINN
INGÖLFSSON
Af norsku sýningunni.
Breyttwr opnunartim
OPlD
KL. 9—9
i Ailar skreytingar unnar af fag-
mönnum.
Nag blloitcsBI a.a.k. i kvöldla
IiIÓMÍAMXHIÍ
HAFNARSTRÆT! Simi 12717
", .........................^ /
Kennslugreinar: pianó, harmónika, munnharpa, gítar, melódika og
rafntagnsorgel. Hóptimar, einkatímar.
VORNÁMSKEIÐ
INIMRITUN t SÍMA16239.
EMIL ADÓLFSSON NÝLENDUGÖTU 41.
Fokhelt einbýlishús á
HÚSAVÍK
130 ferm, + tvöfaldur bílskúr, 54 ferm, til
sölu strax ef viðunandi tilboð fæst. Upplýs-
ingar gefur Stefán Helgason í síma 96-41345
til kl. 17.00 á daginn en 96-41671 á kvöldin.
Þessi glæsiíegi Benz árg. 1975 er til sölu, 5 cylindra
D, sjálfskiptur.
Upplýsingar f sfma 71937 efla 33757
FEIKNALEGT
ÓRATÓRÍ
Tónlistar-
dagarnirá
Akureyri
Eina framlag heimamanna til Tón-
listardaga á Akureyri voru Árstíðirn-
ar eftir Haydn sem Passíukórinn
söng á lokatónleikunum sl. sunnu-
dag. Til halds og trausts voru fengnir
u.þ.b. 30 hljóðfæraleikarar úr
Reykjavík og einsöngvarar frá
Reykjavik og Árósum. Roar Kvam,
sá óbugandi norski búmaður, hafði
æft þetta feiknalanga óratórí mest-
allan vetur, og árangurinn var ótrú-
lega mikill og góður. Nú ber alls ekki
að leyna að Passíukórinn hefur ýmsa
galla. Einna tilfinnanlegast er bassa-
leysið. Þarna vantar nokkra kröftuga
strigamunna sem geta hjálpað til við
að lyfta undir glæsibrag efri radd-
anna, ekki síst þegar fengist er við
svona „Hándelianisma” einsog
Haydn beitir oft í Árstíðunum. Þetta
kom þó ekki að sök, nema þegar allra
mest gekk á, og i heild var söngur
kórsins fyllilega sambærilegur við
það besta sem við höfum í Reykjavik.
Einsöngvararnir, Ólöf K. Harðar-
dóttir, Jón Þorsteinsson og Halldór
Vilhelmsson, stóðu sig eins og vænta
mátti af mikilli prýði.
Hugans leiftur
Sérstaka athygli vakti þó tenórinn
Jón Þorsteinsson, sem hefur tekið
ótrúlegum farmförum frá því hann
söng hér í Bach Kantötu og Requiemi
V
r
Mozarts í fyrra, og þótti hann þó
býsna góður þá líka. Nú á hann að
syngja i kórnum í Bayreuth í sumar,
og við skulum bara vona að Wagner
geri ekki útaf við hann. Hérna er
lýriskur tenór af stórum „kaliber” í
uppsiglingu.
Það sem helst skyggði á við þennan
flutning Árstíðanna var hljómsveitin,
sem ekki náði almennilega „sam-
bandi” við afganginn af fyrirtækinu.
Verður það að nokkru að skrifast á
reikning Kvams sem ekki virðist hafa
þá viðbragðsflýti og hugans leiftur
sem til þarf ef sameina á ólíka krafta
á naumum tíma. Og fjárhagurinn
leyfði ekki nema tvo allsherjaræf-
ingardaga. En hvað um það, þetta
var góð og vönduð skemmtun, þó
heldur i lengra lagi.
Þessir tónleikar, og sinfóníutón-
leikarnir á föstudaginn, fóru fram í
íþróttaskemmunni svonefndu, og þó
hún sé heldur hráslagaleg, enda upp-
haflega ætluð fyrir bíla og vélar
bæjarins, er þar furðugóður en nokk-
uð ójafn hljómur. Hljóðfæraleikarar
sumir segja að hvergi sé betra að spila
en þarna. Áheyrendur mega hins
vegar vara sig því á aðeins tveggja
metra svæði getur hljómurinn breyst
frá þvi versta til hins besta og öfugt.
Hljómburður er eilíft vandamál og
liggur við að best sé að láta tilviljun
eina ráða.
Endurtekning
Að endingu verður ekki komist hjá
að þakka Tónlistarfélagi Akureyrar
og Passíukórnum fyrir þetta glæsi-
lega en áhættusama uppátæki sem
Tónlistardagarnir eru. Þetta var í
þriðja skipti sem ótaldir baráttu-
glaðir áhugamenn lögðu sig alla fram
um að heiðra heilaga Sesselíu með
slíkum hátíðahöldum, og skulum við
vona að þeir gefist ekki upp þó
nokkuðblási á móti í bili.
Passíukórinn og sömu einsöngvar-
ar ásamt hljómsveit munu nú endur-
taka Árstíðirnar i Reykjavík, og
verða þeir tónleikar í Háskólabíói
sunnudaginn 6. maí kl. 2 e.h. Þessi
„endurtekning” átti upphaflega að
fara fram l. maí en veðurguðirnir
leyfðu ekki flug til eða frá Akureyri
þann daginn. Gefst Reykvíkingum
hér upplagt tækifæri að heyra góðan
söng í einu af meistaraverkum tón-
listarsögunnar.
L.Þ.
LEIFUFf
ÞÓRARINSSON
Tónlist

Ekkert venjulegt barokkhjakk
Einu kammertónleikarnir á Tón-
listardögunum voru samleikur þeirra
Manuelu Wiesler og Helgu Ingólfs-
dóttur á llautu og sembal. Þær léku
annarsvegar barokkverk og nútíma-
verk hinsvegar, enda var víst ekki
mikið samið fyrir þessi hljóðfæri á
19. öldinni.
Aðalverkið var sónata í e-moll eftir
Bach, og hana léku þær stöllurnar af
slíkri dramatískri innlifun að undir-
rituðum var um og ó á köflum. En
skemmtilegt var það. Þetta var ekkert
venjulegt „barokkhjakk” heldur
hárnákvæm túlkun á stórum hugsun-
um meistara allra tíma.
Nútímaverkin voru eftir Egil
Hovland (norskur), Atla Heimi
Sveinsson, undirritaðan og André
Jolivet, sem bar höfuð og herðar yfir
afganginn. Það er raunar ótrúlegt
hvað Jolivet nær að skrifa af miklum
sannfæringarkrafti fyrir eina litla
sólóflautu og hvað Manuela nær að
gæða þá pappirsvinnu miklu lífi í
atmosferunni.
Öllum til gleði
Verkið heitir Meinlæti, þriþætt
með metafísískum undirtitlum, sem
ég kann engin frekari skil á. En þetta
er flókin, heilsteypt og hrein músík
og öllum til gleði sem nenna að leggja
eyrun við.
Og auðvitað var gaman að heyra
Helgu brillera í sólóverki Atla, Frum-
skógum, sem er verk sem vinnur á við
frekari kynningu. Sumarmál undir-
ritaðs skána lika, en það er allt þeim
Manúelu og Helgu að þakka. Tón-
leikarnir hófust með stuttri sónötu
eftir barokkflautumeistarann Quantz
og lauk með fallegri Hándelsónötu,
og voru þær báðar i e-moll. Þetta var
því mikill e-moll konsert, og var satt
að segja fróðlegt að heyra hvað tón-
tegundaval getur haft mikla þýðingu
við uppbyggingu efnisskrár, á okkar
atónölu tímum.