Dagblaðið - 28.01.1980, Síða 3

DAGBI.AÐIÐ. MÁNUDAGUR 28. JANÚAR 1980.
3
Sparifjáreigendur og hnýsni skattayfirvalda:
Sparífjáreigendur ættu
aö hunza spuminguna
— um hve mikið viðkomandi eigi í sparisjóðsbók
Ellilífeyrisþegi skrifar:
í skattaplaggi því sem skattþegnar
eiga nú að útfylla er meðal annars sú
spurning hve mikið viðkomandi eigi í
sparisjóðsbók.
Eftir því sem almenningi hefur
verið tjáð er sparifé borgaranna
skattfrjálst. Er því þessi spurning
hreinasta hnýsni í garð sparifjáreig-
enda og skil ég satt að segja ekki til
hvers hún er prentuð á plagg þetta.
Atvinnu-ævi min hefur verið
þessi: Ég stundaði þá vinnu að hver
eyrir var gefinn upp til skatts af at-
vinnurekanda. Ég greiddi auðvitað
skatta mina og skyldur möglunar-
laust og reyndi jafnframt að leggja
smáupphæð af launum mínum i
bankabók i öryggisskyni, með það í
huga að þurfa ekki að leita til
annarra ef ævikvöldið svonefnda
yrði í lengra lagi.
Ég er þannig skapi farinn að mér
finnst að hvorki „Pétri né Páli”
komi það við hve sú upphæð er há
sem mér hefur tekizt að aura saman
um dagana. Hvers vegna létu skatta-
yfirvöldin ekki fylgja með sérstaka
spurningu til þeirra sem öllu eyða
framyfir þarfir og hafa miklar
tekjur? Margur hefði þá fengið
tækifæri til þess að svara Tóbak og
brennivín.
Þessar sífelldu njósnir yfirvalda
um inneign þeirra sem fara vel með
fé sitt er óþolandi. Þeir sem nú eru
komnir til vits og ára, og ráða ríkjum
i dag, muna ekki eignakönnunina
illræmdu sem var hið mesta óheilla-
spor fyrir þjóðina, breytti skynsömu
þjóðfélagi í eyðsluþjóðfélag. Þegar
almenningur frétti hvað til stæði
streymdi hann í bankana, tók út
sparifé sitt og gerði að eyðslufé. Þá
var margur óþarfa hluturinn keyptur.
Má segja að ráðstöfun þessi hafi
verið eins konar hefnd á vinnusemi
og sparnað. Þeir sem öllu eyddu
sluppu undan refsiákvæðum.
Almenningur hætti að treysta
bönkunum og hélt áfram á
eyðslubrautinni eða lánaði
„1 skattaplaggi því sem skattþegar eiga nú að útfylla er meðal annars sú spurning hve mikið viðkomandi eigi í sparisjóðs-
bók,” segir bréfritari.
okurkörlum afgangsfé sitt. Og síðar
gerist það að almenningur sér að það
borgar sig ekki i verðbólgubálinu að
leggja fé í banka vegna lágra vaxta,
en þetta sparifé er í raun undirstaðan
i sambandi við atvinnulíf okkar og
alla driffjöður í landinu. En það
vissu sparifjáreigendur einnig að fé
þeirra væri misnotað.
Ýmsir fengu lán til þess
að gera ýmsar hundakúnstir og
stórgræddu. Loks rumskuðu yfir-
völdin, sáu að vaxtasvikin við spari-
fjáreigendur voru ekki lengur fram-
kvæmanleg. Og nú hefur orðið mikil
breyting á til bóta.
En þessi hnýsni. skattayfirvalda
um inneign í sparisjóðsbók, kannski
eftir ævilangt strit, er óþolandi og
ættu sparifjáreigendur að hundsa
spu rninguna.
Raddir
lesenda
Einhamar
ekki einka-
fyrirtæki
Athugasemd frá Einhamri s.f.
Við ummæli Haralds Haralds-
sonar stjórnarformanns Kreditkorta
hf., sem birt eru í Dagblaðinu 23.
<þ.m., þar sem hann segir: „Hingað
til þekki ég Magnús K. Jónsson
byggingameistara eða fyrirtæki hans,
Einhamar, að engu öðru en full-
kominni greiðsluhæfni.” Þar sem
ummæli þessi gefa það í skyn og
nánast segja að Einhamar sé einka-
fyrirtæki Magnúsar K. Jónssonar,
teljum við rétt að það komi fram að
Magnús er aðeins eigandi að 1/13
hluta Einhamars s.f.
Reykjavík, 24. janúar 1980.
Stjórn Einhamars s.f.
RAUN ER
ÞURRU
Spurning
dagsins
Ert þú búinn að sjá leikritið
Ofvitann eftir Kjartan
Ragnarsson og Þórberg?
Jóhannes Jónsson frá Gillastöðum í
l.axárdal í Dalasýslu: Nei, og ég veit
ekki hvort ég hef tækifæri til þess þar
sem ég er utanbæjarmaður.
Filippus B. Agnarsson, nemi í'Vestur-
bæjarskóla við Öldugölu: Nei, og ég
veit ekki hvort ég geri það nokkuð, fer
sjaldan í leikhús.
Guðmundur Þorkelsson, innheimtu-
maður hjá Smjörliki hf.: Nei, og á ekki
von á því að fara.
Björg Ingvarsdóltir húsmóðir: Nei, ég
hef ekki farið en ætla mér það innan
skamms tima.
Asmundur Jónsson vélvirki: Nei, og
hef ekkert spáð sérstaklega í það að
sinni.
SENDUM
BÆKLINGA
Auður Eysleinsdóttir, nemi við
Myndlista- og handíðaskólann: Nei, ég
hef ekki séð það leikrit og fer varla.