Dagblaðið - 10.06.1980, Blaðsíða 2

2 DAGBLAÐIÐ. ÞRIÐJUDAGUR 10. JÚNÍ 1980.
/ "" ......................... ' ......................
EKKIFLEIRIMILUARÐA TIL BÆNDA
Jóhann Þórólfsson skrifar:
Ég undirritaöur vil taka það fram
aö fyrst við búum í landi þar sem við
höfum skoðanafrelsi, ritfrelsi og
málfrelsi hlýt ég að mega láta ljós
Raddir
lesenda
V
mitt skína um þjóðmál. Því þar er af
nógu að taka þótt ég geri mér ljósa
grein fyrir því að skrif mín og
skoðanir bera engan árangur á sviði
stjórnmála.
Eins og allir vita eigum við nú á
Alþingi 60 kjörna fulltrúa þjóðar
vorrar, sem að sjálfsögðu eru mis-
vitrir og misjafnir i vinnubrögðum.
Það sem alla vega er að i okkar
þjóðfélagi er að okkur vantar ménn
sem geta stjórnað þessum hólma svo
að vel fari. Ef við ættum þá myndi
margt vera öðruvísi í dag heldur en
raun ber vitni þó ekki væri annað en
það að við myndum þá kannski ekki
búa við neina verðbólgu og allur at-
vinnurekstur væri blómlegri í landinu
heldur en nú er. f þvi sambandi
dettur mér í hug að spyrja ráðherra
og fulltrúa þjóðarinnar. Hvað lengi
getur það gengið að á fjárlögum á
hverju einasta ári skuli vera ausið úr
ríkiskassanum fleiri milljörðum bæði
til bænda og einnig til annarra stétta.
Auðvitað er þetta tekið af okkur,
skattgreiöendum með síauknum
sköttum frá ári til árs sem eru
algerlega að sliga þegnanna, ekki sízt
okkur hina lægst launuðu. Hvenær
megum við vænta þess að fá þá ríkis-
stjórn, sem getur dregið úr verðbólgu
og lagfært hina ranglátu skatta er
við búum við og dregið úr
búvöruverðinu, sem er oröið
ískyggilega hátt eins og reyndar allt
vöruverð i landinu? Geta ekki
ráðamenn þessarar þjóðar gert
einhverjar lagfæringar, sem að gagni
koma eða eru þeir allir að horfa í at-
kvæðasmalamennsku og þora ekkert
að gera vegna þess að þeir halda að
ef þeir gerðu einhverjar róttækar
aðgerðir, sem kannski yrðu
óvinsælar, myndu þeir missa stólinn.
Nú er í ráðherrastól Ragnar
Arnalds, sem var einn harðasti í
kaupkröfunum, þegar hann var í
andstöðu við ríkisvaldið. Nú þegar
hann er orðinn fjármálaráðherra þá
tilkynnii hann að enginn grundvöllur
sé fyrir kauphækkun.
Ég held að ríkisstjórnin ætti að
rannsnka það í sambandi við bænda-
stéttina hvort ekki væri skynsam-
legast fyrir þá að minnka búin heldur
en að vera alltaf að stækka þau. Þeir
fjárfesta miklu meira heldur en geta
þeirra leyfir, og síðan eys ríkið, ár
eftir ár, milljörðum í styrki til
bænda. Sem auðvitað eru teknir af
okkur í hækkandi sköttum. Svo eru
búvörurnar svo dýrar hér á landi að
V/6RZLUNRRBRNKINN
BANKASTRÆTI 5, LAUGAVEGI 172, ARNARBAKKA 2, UMFERÐARMIÐSTÖÐ,
GRENSÁSVEC.I 13 og VATNSNESVEGI 14, KEFL.

Í.:?AÍ
Ferðalög eru nauðsynleg tilbreyting hjá þorra manna.
Þá er oft meiru til kostað en fjárhagur leyfir.
Safnlánakerfi Verzlunarbankans gerir þér m. a. kleift að skipuleggja
sumar- eða vetrarfrí þitt fram í tímann með tilliti til þeirra
aukafjármuna sem upp á vantar svo að þú fáir notið þess
áhyggjulaust.
venjulegur verkamaður getur ekki
veitt sér þennan munað nema að tak-
mörkuðu leyti. Væri ekki hagstæðara
að veita þessum milljörðum, sem fara
á hverju ári frá því opinbera til
bænda, til uppbyggingar orkuvera og
einnig til að byggja iðjuver , t.d. í
bændahéruðunum. Við það myndi
skapast atvinna hjá bændum og þeir
ekki hafa búin stærri heldur en nú er.
„Mun honum ekki hafa verið það sárs-
aukalaust að bregða af leið sinna sam-
flokksmanna,” segir bréfritari um
Albert.
DB-mynd Hörður.
Albert á
gildan sjóð
íatkvæð-
um íþrótta-
fólks
Aðalbjörn Arngrímsson frá Hvammi
skrifar,-
Nú þegar ákveðið er að aðeins
fjórir verði i kjöri viðihönd farandi
forsetakosningar, fara kjósendur
óðum að ákveða hvern þeir ætla að
styðja. Þó munu allmargir vilja bíða
eftir sameiginlegum framboðsfundi
til að taka ákvörðun og er það
eðlilegt.
Á endurteknum skoðana-
könnunum tek ég lítið mark og tel
að á þeim sé ekkert hægt að byggja.
Munu þær reynast haldlitlar þegar til
alvörunnar kemur og að úrslitum
dregur. íþróttafólk tel ég að muni
setja metnað sinn i að hinn glæsilegi
fulltrúi þess innan lands sem utan
verði kjörinn. Þá má ekki gleyma
öryrkjum og öldruðum, sem
samhuga munu styðja að kjöri þessa
sanna fulltrúa síns, svo mun einnig
um einstæða foreldra og aðra, sem til
hliðar standa í erfiðri lífsbaráttu.
Og enn má geta þess, hvernig Albert
brást við þegar allt var komið í strand
eftir uppgjöf allra stjórnmála-
flokkanna við að mynda starfhæfa
ríkisstjórn. Mun honum ekki hafa
verið það sársaukalaust að bregða af
leið sinna samflokksmanna. En hann
mat meira að tryggja þjóðinni
lýðræðislegt stjórnskipulag þegar öll
venjuleg samstaða virtist þrotin og
sýndi þar með þá djörfung og
hetjulund sem hæfa mundi búanda á
Bessastöðum.
Ég held að Albert eigi gildan sjóð i
atkvæðum iþróttafólks. í því
sambandi langar mig til að leiða fram
einn mesta sjáanda og gáfumann sem
ísland hefur alið. Á ég þar við Jónas
frá Hriflu. En hann segir: ,,Eg vona
að þjóðinni verði það ljóst, að það er
óvænt happ fyrir hana að hafa
eignazt úrvais knattspyrnumann, sem
hefur í margendurteknum
prófraunum í stærstu menningar-
löndum heims sannað, að hann
hefur á þeim vettvangi hliðstæða
yfirburði þeim skáldum og rit-
höfundum, sem þiggja þá viður-
kenningu að vera fremstir í hópi
sinna leikbræðra.”
Kosning forseta fer fram 29. júní.
Sama dag lýkur mikilli hátíð íþrótta-
fólks. Væri þar ekki glæsilegur endir
hennar að geta næsta dag hyllt nýjan
þjóðhöfðingja úr röðum iþrótta-
fólks?