Dagblaðið - 28.04.1981, Blaðsíða 12

'MMAm
Útgefandi: Dagblaðiö hf.
Framkvaamdastjóri: Sveinn R. Eyjólfsson. Ritstjóri: Jónas Kristjánsson.
Aöstoðarritstjóri: Haukur Helgason. Fróttastjóri: Ómar Valdimarsson.
Skrifstofustjóri ritstjómar: Jóhannes Reykdal.
íþróttir: Hollur Simonarson. Menning: Aöalsteinn Ingólfsson. Aðstoöarfréttastjóri: Jónas Haraldsson.
Handrit: Asgrfmur Páissnn. Hönnun: Hilmar Kartsson.
Blaöamenn: Anna Bjamason, Atli Rúnor Halldórsson, Atli Steinarsson, Asgeir Tómosson, Brogi Sig-
urösson, Dóra Stefánsdóttir, Elín Albertsdóttir, Gtoli Svon Einarsson, Gunnlaugur A. Jónsson, Ingo
Huld Hákonardóttir, Kristján Már Unnarsson, SigurÖur Sverrisson.
Ljósmyndir: Bjarnloifur Bjarnleifsson, Einar ólason, Rognor Th. Sigurösson, Siguröur Þorri Sigurösson
og Sveinn Þormóösson.
Skrifstofustjóri: ólafur Eyjólfsson. Gjaldkerí: Þráinn Þorleifsson. Auglýsingastjóri: Már E.M. Holldórs-
son. Dreifingarstjóri: Valgeröur H. Sveinsdóttir.
Ritstjóm: Siöumúla 12. AfgreiÖsla, áskriftadeild, auglýsingar og skrifstofur: Þverholti 11.
Aðalstai blaösins er 27022 (10 línur).
Setning og umbrot: Dagblaöið hf., SíÖumúla 12. Mynda- og plötugerö: Hilmir hf., Síöumúla 12. Prentun:
Árvokur hf., Skeifunni 10.
Askríf tarverö á mánuði kr. 70,00. Verð (lausasölu kr. 4,00.
Einn mesti sigurinn
Það, sem ekki náði fram að ganga
undir heitinu „raunvaxtastefna”, hefur
nú sigrað undir merkinu , .verðtrygging
sparifjár”. Ekki er sama, hvernig hlut-
irnir eru orðaðir, svo sem stuðnings-
menn „auðlindaskatts” fengu að kenna
á, áður en þeir breyttu nafninu í ,,sölu
veiðileyfa”.
Tilfinningalega voru margir andvígir raunvöxtum,
af því að þeir vissu, að þetta var eins konar nýyrði um
háa vexti, sem þeir treystu hvorki sjálfum sér né öðrum
til að greiða. Enginn getur hins vegar haft á móti því,
að sparifé sé verðtryggt!
Ekki eru þetta þó eingöngu orðaleikir og sjónhverf-
ingar. Að baki orðsins raunvaxta lá sú hugmynd, að
vextir yrðu svo háir, að lántakendur greiddu smám
saman til baka sem svaraði upprunalegu verðgildi
höfuðstólsins.
Verðtryggingarstefnan skilur aftur á móti milli vaxta
annars vegar og verðbóta á höfuðstól hins vegar.
Þannig var hægt að koma vöxtum að nafninu til niður í
næstum ekki neitt, til dæmis 1%, og tryggja þó hag
sparifjáreigenda.
Enginn vafi er á, að í þessu formi hefur verðtrygg-
ingin sigrað í hugum almennings. í þessu formi viður-
kenna menn þá samlíkingu Gunnars J. Friðrikssonar,
að aldrei hafi þótt heiðarlegt að fá að láni pund af
smjöri og skila aftur hálfu.
Svo er nú komið, að eigendur sparifjár geta verð-
tryggt fé sitt algerlega, ef þeir setja það á sex mánaða
reikninga í bönkunum. Jafnframt eru bankarnir
byrjaðir að lána þetta fé út á verðtryggðan hátt.
Lífeyrissjóðirnir hafa flestir annað hvort tekið upp
verðtryggingu eða eru í þann veginn að gera það. Sama
stefna hefur verið tekin upp hjá Húsnæðismálastofn-
un.
Einmitt á þessu sviði þurfa verðtryggingamenn að
gæta sínbezt.svo að ekki slái í baksegl. Húsbyggjendur
þuría nefnilega bæði hærri og lengri lán til að mæta
verðtryggingunni. Annars hætta íslendingar að geta
byggt þak yfir höfuð sér.
Lofað hefur verið endurbótum á þessu sviði. Þær
eru hins vegar erfiðar í framkvæmd, því að lánastofn-
anir eru að eðlisfari tregar til að binda fé í lengri tíma
en venja hefur verið. Þennan múr þarf nauðsynlega að
rjúfa.
Einnig hefur verið lofað, að fullri verðtryggingu
verði náð í lok þessa árs. Það þýðir, að ýmsir sjóðir og
stofnanir, þar sem stjórnmálamenn sitja og skammta
gjafafé til vildarvina og forréttindahópa, verða að
breyta um vinnubrögð.
Hin fyrri aðferð, að úthluta gjafafé undir heiti lána,
leiddi auðvitað til misnotkunar og var hornsteinn
hinnar sérstæðu, pólitísku spillingar á íslandi. Þar á
ofan leiddi hún til rangrar fjárfestingar og rýrðs
þjóðarhags.
Með verðtryggingunni hefur því verið lagður grund-
völlur að betra og heiðarlegra þjóðfélagi, að virkara og
auðugra þjóðfélagi. Með verðtryggingunni eru meiri
líkur en áður á, að sparifé leiti til verkefna, sem eru
nógu arðbær til að skila til baka raunverulegu andvirði
lána.
Stjórnarsinnar og stjórnarandstæðingar virðast sam-
mála um, að fullri verðtryggingu fjárskuldbindinga
skuli náð á þessu ári. Þessi samstaða er einn merkasti
stjórnmálasigur, sem þjóðin hefur unnið.
Nú eru aðeins lokaskrefín eftir. Framkvæmdin er að
verulegu leyti í höndum ríkisstjórnarinnar, sem ekki
má hika og tvístíga. Almenningur styður nefnilega
fulla verðtryggingu, — ekki bara verðtryggingu á
þeim lánum, sem almenningur sætir.

DAGBLAÐIÐ. ÞRIÐJUDAGUR 28. APRÍL 1981.
. .................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................. '
Nýju lögin um
verkamanna-
bústaði
t grein um húsnæðismál sem ég
skrífaði 1 Dagblaðið um siðustu mán-
aöamót var á það minnst að full þörf
væri á þvi að fjalla um nýju lögin um
verkamannabústaöi í sérstökum pistli
síðar. Vil ég nú leitast við að bæta úr
þeirri þörf með þvi að tina til nokkrar
upplýsingar um lögin og framkvæmd
þeirra, sem nú er að mótast hjá hús-
næöismálastjórn.
Lögin voru sett eftir margra ára
baráttu verkalýðshreyfingarinnar
fyrir virkari þátttöku ríkisvaldsins í
íbúöabyggingum fyrír láglaunastéttir
innan verkalýöshreyfingarinnar.
Alþýðusambandið átti beinan þátt i
undirbúningi laganna og hafði
raunar fyrir nokkrum árum samið
um verulegt fjármagn til húsnæðis-
mála með þvi að fallast á greiðslu
launaskatts af öUum launagreiðslum.
Sú leið var valin að endurnýja og
styrkja gamla verkamannabústaða-
kerfið sem leiö fyrir nærri eignalaust
fólk til þess að eignast eigin íbúðir og
að láta sambærUeg lánakjör gUda
fyrir sveitarfélög sem byggja vilja
leiguíbúðir.
Markið var sett svo hátt að veita að
láni allt að 90% af byggingar-
kostnaði ibúöa 1 verkamannabú-
stöðum tU 42ja ára og aö því stefnt að
fuUnægja 1/3 af íbúðaþörf þjóðar-
innar samkvæmt þessum lögum.
Til þess að standa fyrir slikum lán-
veitingum þarf að efla verulega Bygg-
ingasjóð verkamanna. Lögin gera ráð
Kjallarinn
Olafur Jónsson
fyrir því að auk tekna af eigin fjár-
magni verði sjóðurínn byggður upp
með framlagi ríkissjóðs á fjárlögum
sem nemur tekjum hans af 1 % launa-
skatti og viðbótarframlagi ef með
þarf tU þess að framlag rikissjóðs
nemi 30% af fjármagnsþörf sjóðsins
ár hvert. Framlag sveitarfélaga skal
nema 10% af þvi fjármagni sem
sjóðurinn lánar til verkamannabú-
staða í viðkomandi sveitarfélag ár
hvert. Til viðbótar er svo sjóðnum
ætlað að afla lánsfjár tU starfsemi
sinnar.
Lánakjör sjóðsins tU einstaklinga í
verkamannabústöðum eru þau að
lánin eru verðtryggð, tU 42 ára og
með 0,5% vöxtum. Til sveitarfélaga
vegna leiguibúða eru lánin einnig
verðtryggð, tU 15 ára og með 2%
vöxtum. Þessi lánakjör hafa mjög
verið gagnrýnd í vetur, sérstaklega af
formælendum Landssambands iðn
aðarmanna, vegna þess að með
þeim sé húsbyggjendum mismunað
gróflega miðað við fyrirgreiðslu
Byggingasjóðs rfkisins við aðra hús-
byggjendur.
Það er þvi til aö svara að ef einhver
alvara er á bak við þær vUjayfirlýs-
\i
Þraskrati kveður
sér hljóðs
Fimmtudaginn 9. aprU birtist rit-
smið eftir Kjartan Ottósson í Dag-
blaðinu. í greininni er fjallað um
samningaviðræður vinstri manna og
umbótasinna um meirihlutasamstarf
í Stúdentaráði Háskóla íslands. Svo
virðist sem Kjartan sé undir miklum
áhrifum frá þingmálaþrösurum
stjómmálaflokkanna. Grein hans
fjaUar ekki um málefni heldur er inn-
antómt þref um hver eigi sök á hinu
og þessu. Ef Kjartan hefur hugsað sér
að hefja þrætubók við vinstri menn
um það hver á sök á þeirri niðurlæg-
ingu umbótasinna að hefja Vöku til
valda i Stúdentaráði mun hann verða
fyrir vonbrigðum. Slíkt raus verður
hann að eiga við sjálfan sig. Hitt er
annaö mál að þegar rangfærslur eru
bornar fyrir lesendur Dagblaösins
verður ekki við það unað athuga-
semdalaust.
Kjartan hefur með harðsnúinni
rannsóknarbiaðamennsku komist að
því að róttæklingar i Félagi vinstri
manna kalli félaga sinn Stefán
Jóhann Stefánsson, fráfarandi for-
mann Stúdentaráðs, „framsóknar-
þverhaus”. Sárt ertu leikinn, Stefán
vinur. Verra hefði þér þótt að vera
kallaður krati. En hvaða erindi á
Kjartan með svona skitmokstur i
Dagbiaöiö? Skiijaniegra hefði verið
að birta slikt i Mánudagsblaðinu.
Kjartan er einn þeirra hugumstóru
manna sem ætluöu að lyfta stúdenta-
póiitikinni upp úr lágkúrunni. Þetta
er líklega einn liðurinn í þeirri við-
leitni. Ég læt hér fylgja fleiri dæmi
um hinn nýja stæl úr kosningablaði
umbótasinna: heilagsandahopparar,
sjálfumglaður skýjaborgasósíalismi,
pólitfsk naflaskoöun, sandkassa-
sósialismi, siölaus öfgaklika. Enn er
ótalinn nýjasti þrumufleygurinn í
orðaforöa Kjartans Ottóssonar:
kreddumarxistar. Kreddumarxistar
er hópur manna sem lifir í háskólum
og gerir sér til dundurs að hrella krata
og aðra miðjumenn. Um frekari
hegðunareinkenni visast til greinar
sem þingfréttaritari Þjóðviljans reit
nýverið í blað sitt. Samkvæmt kenn-
ingu Kjartans eru kreddumarxistar
þessir það óbermi sem sökina ber á
viðræðuslitunum.
ólík vinnubrögð
Við skuium staldra hér örlitið við.
Það má upplýsa Kjartan og aðra um
það að lykiistöðuna i viðbrögðum
vinstri manna eftir kosningar skip-
uðu almennir félagsfundir. Þar voru
málin rædd og oft af hörku. Kjartani
þykir ástæða til aö taka fram að einn
af félagsfundum vinstri manna hafi
veriö „átakafundur” og er greinilegt
að honum kemur þaö skringilega
fyrir sjónir. En þannig ganga mál
fyrir sig i lýðræöislegum samtökum.
Umbótasinnar þurftu ekki að hafa
áhyggjur af þessu. Þeirra frímúrara-
fundir voru hvergi auglýstir enda
stofnuðu þeir ekki félag sitt fyrr en
Kjallarinn
Guðmundur I.
Þorbergsson
gengið hafði verið frá samkomulagi
við Vöku.
Kjartan ræðir nokkuð um ábyrga
framgöngu umbótasinna i viðræðun-
um. Hann segir að umbótasinnar
^ „Varð þá fyrir þeim Stúdentablaðið. Það
sem helst bar í milli var áherslumunur
um auglýsingamagn og krafa umbótasinna um
að Stúdentablaðinu yrði skipt í tvo óháða
hluta, annars vegar frá Stúdentaráði og hins
vegar frá hinum útgefandanum, SÍNE.”