Dagblaðið - 27.10.1981, Blaðsíða 17

DAGBLAÐIÐ. ÞRIÐJUDAGUR 27. OKTÓBER 1981.
Menning
Menning
Menning
Menning
Myndlist
No. 27. Hvít- svört tenning og no. 28. Svört-hvit tenning, 1978. Ull.
Um þessar mundir stendur yfir í
Listasafni alþýðu yfirlitssýning á
vefnaði Ásgerðar Búadóttur. Á
sýningunni eru samtals 38 verk sem
lýsa vel myndferli listakonunnar.
Sýningin er opin til 1. nóvember
1981.
Geometrísk list
Þegar litið er á elstu myndverk
sýriingarinnar kemur fljótt i ljós
nálægð þeirra við samtíma geo-
metrísk málverk. Þetta eru gjarnan
lóðréttar og láréttar breiðlinur eða
inn, sem verður eins konar bergmál
innri formeinda. Dúkurinn er nú
orðinn virkur hluti af formgerðinni.
Á sama tíma missir verkið flatar-
verkun fyrri dúka og fram er komin
þriðja víddin sem á eftir að verða
afgerandi í listsköpun Ásgerðar.
No. 22. ís og eldur, 1975—76. Ull (krapplituð) og hrosshár.
En Ásgerður vili „virða eðli
vefsins”. Og í verkinu ,,ís og eldur”
1975—76 (no. 22) er höfuðáhersla
lögð á að beisla flæðið með strang-
geomgetrískri myndbyggingu.
Þannig er komin fram sú togstreita
sem á eftir að einkenna síðustu
myndverk hennar. Þessi togstreita er
í rauninni tvíþætt. Annars vegar
gerist hún á fletinum milli flæði-
forma og geometrískra forma og hins
vegar i rýminu milli hrosshársins og
flatarins. Það er eftirtektarvert í
þessu verki (sem og í öðrum) hvernig
listakonan nær að sameina í eitt og
sama formið: víddarkennd hross-
hársins og flatarverkun þríhyrnings-
ins, með því að tefla saman formgerð
og efnisverkun.
sjálfri myndbyggingunni. Hér leggur
listakonan hrosshársferhyrning á
flötinn, þar sem flæðiformin hafa
misst sína hægu löngu hreyfingu.
Listakonan hefur klippt flæðið og
síðan endurraðað renningunum upp
á óreglulegan hátt. Þannig hefur hún
bútað niður hreyfinguna, sem fær í
sömu mund svipmót sundurgreinds
kúbisma og algera flatarverkun.
Þessum fleti teflir hún síðan i miklu
jafnvægi gegn þrívídd hrosshársins.
Ásgerði hefur tekist að vinna úr þeim
möguleikum sem efni hennar býður
upp á.
Náttúra = litur
í þessum nýju formrannsóknum
fer lítið fyrir beinni náttúruskirskot-
un. Verkin eru abstrakt en liturinn
hefur gjarnan táknræna sögn. Þá
getum við einnig sagt að hið innra
rauða eða bláa flæði umvafið
kunnuglegum nöfnum gefi óneitan-
lega í skyn nálægð listakonunnar við
náttúru landsins.
Skipulag
Auðvitað eru 38 verk aðeins brot
af næstum 40 ára ferli listakonunnar.
Það er því góð hugmynd að nota
slætur til að víkka yfirlit sýningar-
innar. Stjórn Listasafns alþýðu á
skilið gott klapp fyrir þessa nýjung í
safnamálum, sem sýnir glöggt að það
er að vaxa nýr skilningur á eðli
safna.
Gunnar B. Kvaran.
No.3. Vefnaður, 1962. Ull.
Liósm. DB: Bj. Bj. og Kristján Örn.
Ný tjáning
Það er 1974 sem eiga sér stað mikil
þáttaskil í formhugsun listakon-
unnar. Hún innleiðir nú bylgjuform,
sem flæða um myndflötinn, án þess
þó að brjóta upp geometríska mynd-
byggingu verksins. Myndin „Berg-
mál” (no. 18) 1974 lýsir vel þessu
umbroti. Hér eru það slönguform
með sterki línuáherslu, sem Iiðast
hægt yflr myndflötinn. Hreyfigildi
línunnar er síðan undirstrikað með
mismunandi litablæ í hinu bláa
flæði. Hreyfingin er orðin lykilhug-
tak. Og í formrannsóknum frá sama
ári gengur Ásgerður enn lengra og
brýtur upp hinn geometríska ramma í
verkinu „Náttkemba” (no. 19) 1974.
Hér leggur listakonan áherslu á efnis-
kennd vefsins og brýtur sjálfan dúk-
í verkinu „Svört-hvít tenning”
1978 (no. 28) sjáum við tilraunir með
snúna renninga sem hugmynd í enn
nýja hreyfingu í myndverkið. En
þetta eru aðeins tilraunir sem lista-
konan á eftir að þroska í síðari verk-
um, eins og „Bláin” 1981 (no. 37).
Hér er enn um að ræða fyrri tog-
streitu, sem þó nær meira jafnvægi í
No. 37. Bláin, 1981. Ull (indigólifuð)
og hrosshár.
No. 18. Bergmál, 1974. Ull (indigólituð) og hrosshár.
No. 19. Náttkemba, 1974. Ull (indigólituð) og hrosshár.
form sem skerast á fletinum. Frum-
hugsunin virðist sú að undirstrika tví-
víddargildi vefsins. Efniskennd hans
kemur lítt fram í þessum verkum sem
vega salt milli vefnaðar og málverks.
Þá er athyglisvert hve snemma
náttúruáhrifa gætir í verkum
Ásgerðar. Lauf og tré skína i gegnum
stranggeometríska myndbyggingu og
það er sem hún vilji persónugera
hinn geometríska formheim.
T \ —'W’~" v
GUNNAR KVARA L>
Ofin abstraktion