Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1906, Blaðsíða 3

5
við félagið af öðrum ástæðum. — Þegar í byrjun var mönn-
um gefin kostur á því að útvega þeim fræ, útsæði, áburð,
verkfæri og fl. með sem beztum kjörum og svo gott sem
kostur væri á, jafnótt og vörur þessar væru reyndar og
reynsla fengin fyrir því, hvað bezt væri oss og hentugast.
Félagsstjórnin bjóst ekki við að tilboð þetta yrði notað eins
mikið og raun varð á, allra sízt í byrjun. En pantanir drifu
þegar að úr öllum áttum, svo verðhæð þeirra nam þúsund-
um króna. Þótt brýnt væri fyrir mönnum, að félagið gæti
ekki ábyrgst gæði alls þess, sem pantað var, þar sem ekki
var unt að reyna hvað eina til hlýtar, þá pöntuðu menn
samt. Með þessu móti hefir auðvitað fjöldinn allur af góðum
og ódýrum verkfærum dreifst út meðal félagsmanna þeim til
stórhagræðis og mikið hafa þeir og fengið af öðru, svo sem
fræi, áburði, girðingaefni o. fl. með betri kjörum en kostur
var á annarstaðar. En þetta hefir kostað félagið mikið fé og
fyrirhöfn eins og við var að búast. En hitt er verra, að
sumt af því, sem pantað hefir verið, hefir reynst miður en
skyldi og svo hafa menn kastað allri skuldinni á félagið. En
það liggur í augum uppi, að félaginu eða félagsstjórninni
varð það eitt gefið að sök, að hún var of greiðvikin við fé-
lagsmenn, sinti meiru af pöntunum þeirra, en hún átti að
gera meðan hún ekki var búin að afla sér fullrar tryggingar
fyrir gæðum þeirrar vöru sem pöntuð var, og það gat hún
engan veginn með alt eða' æfinlega, hvernig sem á stóð og
á hvaða tfma sem var. Allar tilraunir taka tíma og sumar
langan tíma. Þetta verða félagsmenn að láta sér skiljast og
ekki dæma stjórnina hart fyrir það, að hún var of bráðlát á
að bæta úr þörfum þeirra og verða við óskum þeirra, því
um það eitt verður hún með réttu sökuð í þessu efni.
Nokkur dæmi þessu til skýringar. Menn hafa pantað kart-
öfluútsæði að vetrinum og beðið að senda sér það með fyrstu
skipum að vorinu í tæka tíð. Um það leyti sem kartöflurnar
þurfti að senda hefir svo stundum verið versta tíð. Þær hafa
frosið á höfnum og komið skemdar eða ónýtar til viðtakanda,
sem auðvitað hefir kunnað þessu illa og þá oft sakað félagið,
en ekki náttúruna um baga sinn. Stundum hafa menn komið