Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1939, Qupperneq 42

46
áburður er notaður. Síðustu 4 árin dregur heldur úr yfir-
burðum sáðsléttunnar yfirleitt, en þó langmest þar sem
tilbúni áburðurinn er borinn á og þá einkum í fornrækt-
inni með tilbúna áburðinum, en þar verður sáðsléttan,
þetta tímabil, lakari heldur en þaksléttan. Ástæðan virð-
ist þó ekki sú, að sáðsléttunni hafi hrakað óeðlilega á
þessum hlutum tilraunarinnar, samanborið við aðra hluta
hennar, heldur hefur þaksléttan farið batnandi. Það er
örðugt að gera sér fulla grein fyrir því, hvernig á þessari
þróun stendur, en þó má benda á tvær ástæður. Einmitt
þar, sem tilbúni áburðurinn er notaður, eru yfirburðir
sáðsléttunnar mestir fyrstu árin, en við það tæmist nátt-
úrlegur forði landsins fyr á sáðreitunum, en á þeim reit-
um, sem gefa miklu minni uppskeru. Sáðsléttan verður
því mjög fljótlega að lækka seglin, svo jafnvægi náist
milli tekna og útgjalda. Hin ástæðan er sú, að langvar-
andi notkun tilbúins áburðar hefur það í för með sér, að
grasrótin gisnar. Nú eru, ef til vill, yfirburðir sáðslétt-
unnar, að einhverju leyti fólgnir í því, að vaxtarrými
sáðgresisins er hentugra, heldur en innlenda gróðursins
á þaksléttunni og græðisléttunni. Lítill vafi er á því, að
það dregur úr sprettu gömlu túnanna, hve þétt grasrótin
er. Nú er líklegt, að langvarandi notkun tilbúins áburðar
dragi úr of miklum þéttleika grasrótarinnar á þakslétt-
unni, en geri sáðsléttuna of gisna. Á þetta sama bendir
það, að þegar breytt er til frá tilbúnum áburði til búfjár-
áburðar, (sjá töflu IV), helst mismunurinn betur milli
sáðsléttunnar og þaksléttunnar. Það breytir engu í þessu
sambandi, þótt alveg sama komi í ljós, þegar breytt er frá
búfjáráburði til tilbúins áburðar. Við þá breytingu vex
aðgengileg jurtanæring í jarðveginum stórlega og kemur
þá í ljós það sama, sem átti sér stað fyrstu árin, að sáð-
sléttan getur notað og breytt í uppskeru, miklu meiri
jurtanæringu, heldur en hinar ræktunaraðferðirnar.
Eg hefi ekki minst mikið á græðisléttuna við þennan