Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1957, Síða 20

20
yfirleitt þennan hátt á við sín landbúnaðar-College, svo
sem kunnugt er.
Nóg er landrýmið á Hvanneyrartorfunni, sem nú er auk
Kvanneyrar og Ausu, líka Bárustaðir, til þess að bera uppi
bæði skóla og institut, og það er þarna nægur búskapur
til þess að þjóna hvorutveggja á fullkominn hátt. Búskapur
ríkisins á Hvanneyri getur ekki leyst betra verkefni af
höndum.“ — Og ennfremur:
„Erfiðasti hjallinn við að flytja Búnaðardeildina að
Hvanneyri yrði að byggja yfir mannskapinn, en þjóðfélags-
lega væri engu fórnað, og ekkert tapaðist, þótt þar stæðu
íbúðarhús 10—20 fjölskyldumanna og nokkurra einhleyp-
inga, en ekki í Reykjavík."
í útvarpinu lét ég svo um mælt 1952:
„í mínum augum er eðlileg lausn þessa máls afar ein-
föld, þótt hún sé um leið dálítið stór í sniðunum.
Það á að flytja búnaðardeildina og alla hennar starf-
scmi að Hvanneyri. Þar á að koma upp búnaðarrann-
sókna-, búnaðarfrœðslu- og búnaðarleiðbeiningamiðstöð,
með sauðfjárræktartilraunabú á Hesti, sem er ekki nema
húsaveg frá staðnum á Hvanneyri, en hrossarækartilraun-
irnar yrðu á Hólum í Skagafirði. Með þessu á að stefna að
stórauknum tengslum á milli rannsókna, kennslu og leið
beininga á sviði landbúnaðarins, sem nú skortir svo til-
finnanlega.“
„Ég lít á þetta raunsæjum augum og er engan veginn
blindur fyrir því, að margt þarf að laga og bæta á Hvann-
eyri, bæði í skólahaldi og búskap, til þess að stofnunin fylli
sitt núverandi hlutverk sem skóli að fullu, hvað þá, er hún
ætti að fylla hið mikla hlutverk, sem til greina kemur þegar
Búnaðardeildin er þangað komin.
Ég get ekki bent á neitt, sem sé líklegra til þess að koma
traustum fótum undir það kerfi, sem vér þurfum að koma
oss upp á sviði búnaðarrannsókna, búnaðarkennslu og bún-