Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1957, Qupperneq 27

27
eins hefja höfuð sitt með nokkrum metnaði fyrir hönd
búnaðarmálanna, myndu þeir og störf þeirra stækka í reip-
unum, og þá myndi reynast stórum auðveldara að fá byggt
og unnið til frambúðar, að málefnum bænda og búnaðar,
heldur en þessum sömu búvísindamönnum finnst vera nú
sem stendur.
Lítil geð guma kalla á lítil úrræði, stórhugur og einurð
á heil úrræði og varanleg. Þetta er margsinnis sannað og
sýnt og gildir í ennþá ríkara mæli um tilraunir og rann-
sóknir en flest annað.
Um leið og þakka má magister Sturlu hugmyndir hans
1953, um úrræði til handa Búnaðardeildinni, verður að
harma það, að þær fengu engar undirtektir. Þó veiklega
væru þær framsettar, áttu þær skilið betra en þögnina, en
því miður herti enginn á þeim, ekki Tilraunaráð jarð-
ræktar, ekki Rannsóknaráð ríkisins og yfirleitt enginn,
því stefnir nú sem er í málinu til ófarnaðar, ef ekki verður
rönd við reist.
XIII.
Ef Framhaldsdeildinni við Bændaskólann á Hvanneyri
verður ekki forðað frá þeirri feigð að verða flutt „suður“,
og hin góða hugmynd okkar Gunnars Bjarnasonar að flytja
Búnaðardeildina að Hvanneyri, verður dæmd dauð og
ómerk, þrátt fyrir það að fullvíst er, að fjöldi mætra bænda
og annara hugsandi manna er þessu fylgjandi, verður eftir
sem áður að reyna að bjarga því, sem bjargað verður, það
verður að bjarga þessurn stofnunum d gras.
Mér kemur ekki til hugar að tala um að stöðva flóttann
frá Varmá, enda er þar lítið að yfirgefa. — Tillagan um
land á Korpúlfsstöðum er frambærileg, ef búvísindamenn-
irnir, sem í hlut eiga, herða hugmynd mag. Sturlu frá 1953
að byggja rannsóknarstofur, með meiru, á landinu, sem sé
að flytja Búnaðardeildina þangað með haus og húsum, þó