Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1958, Blaðsíða 45

45
hversu mikla nýtingu þetta land þolir. Fullvíst er, að mörg
gróðurhverfanna eru harðla lítilvæg til beitar, svo mjög
meira að segja, að nærri lætur að afréttarféð sneiði algerlega
hjá þeim. Má í því sambandi nefna ýmis flóasvæði. Það er
ljóst, hverjum sem fer um slík svæði, að sauðféð velur úr
gróðurlendunum eftir því hvernig gróðri þeirra og legu er
farið. Ef vér viljum vita með nokkurri vissu hversu mörgu
fé megi að skaðlausu fyrir afurðamagn þess beita á tiltekið
svæði verðum vér að kanna:
1) hvaða beitarplöntur sauðféð etur.
2) hvert sé fóðurgildi umræddra plantna og
3) hversu mikill þáttur þessara plantna sé í hverju gróð-
urlendi.
Vitanlega eru slíkar nákvæmar rannsóknir mjög tíma-
frekar og torunnar, svo að nauðsynlegt mun reynast að fara
aðra leið, sem greiðfærari væri, en það er að prófa landið
með því að beita tilteknum flokki fjár á tiltekið svæði og
kanna síðan vænleika fjárins af samanburðarsvæðum. Með
þessum hætti er unnt að kanna, hvað mikið landið gefur
af sér. En þá er eftir að vita hvort landið þolir beitina án
þess að skemmast. En það verður einungis kannað með því
að fylgjast nákvæmlega með landinu, uppblæstri eða ný-
gróðri eftir því sem um er að ræða á hverjum stað. Og þeg-
ar kortin eru komin, er létt að fylgjast með stærð gróður-
lendisins, og sjá hvort landið eyðist eða grær. Slíkt er hægt
að gera með því að fara um landið á tilteknum fresti og
bera það saman við kortin. Og þótt ekkert annað fengist út
af kortagerð þessari, er hún samt ómetanlega mikilvæg.
En þeir félagar hafa ýmislegt fleira fróðlegt fram að færa.
Þarna eru einnig sýndar efnagreiningar nokkurra algengra
beitarplantna, og er þar með gerð byrjun að því að fá metið
beitargildi gróðurhverfanna. En þær rannsóknir eru á slíku
byrjunarstigi, að ekki skal fremur rætt um þær hér.
Rannsóknir þær, sem lýst hefur verið, ná einungis yfir