Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1958, Qupperneq 50

50
ágætar stofnanir eða félagasamtök hafa þar hlaupið undir
bagga og ýtt mér á flot. Hefur þeim sjálfsagt fundizt með
réttu, að þess væri þörf að fríska upp hrörnandi búfræði
mína og auka kynni mín af framandi þjóðum. Hitt furðar
mig, að þeim skuli finnast þetta ómaksins vert úr því sem
komið er, en þökk sé þeim fyrir það, þó ég lofi engu um
árangurinn.
Ef ég á að vera alveg hreinskilinn, þá vænti ég mér alls
ekki mikils þekkingarauka af ferðinni, eða að margt ókunn-
uglegt beri fyrir augun. Það er sannfæring mín, að á bún-
aðarsviðinu hafi framfarirnar í nágrannalöndunum verið
smástígar síðustu 3l4 áratuginn, samanborið við framfar-
irnar hér lieima, sem óneitanlega hefur verið með risaskref-
um, og ekki vænti ég þess heldur að fyrirfinna margar nýj-
ungar eða nýmæli, sem við hér höfum ekki þegar haft eitt-
hvert veður af. Þrátt fyrir þetta efa ég ekki, að enn sem fyrr
getum við margt af nágrönnum okkar lært í búmenningu
og búhyggindum, enn fremur í fræðimennsku og vísinda-
legum starfsaðferðum og kann að vera hollt fyrir þann, sem
hrærzt hefur aldarþriðjung í því gelgjuástandi, er hér ríkir
í þessum efnum, að koma sem snöggvast í umhverfi, þar
sem þessi mál standa á fornum rótum, þroskuð og fast mót-
uð. Annars vænti ég mests gróða af því að blanda geði og
bera ráð saman við þá menn í þeim löndum, sem ég heim-
sæki, er sinna hliðstæðum hlutverkum og ég hef haft með
höndum hér heima. Kynnast nýjum mönnum, viðhorfum
þeirra og viðfangsefnum. Tengja ný sambönd í stað þeirra
gömlu, sem rofnað hafa smám saman.
Þá geri ég ráð fyrir, að jafnframt því, sem ég reyni að
heimsækja þær stofnanir, sem fjalla um þau viðfangsefni, er
mér eru hugleiknust, þá fái ég nokkura yfirsýn yfir nýjustu
fræðirit í þeim greinum, en því fer fjarri, að hér sé greiður
aðgangur að slíkum bókmenntum, þótt ein og ein bók slæð-