Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1958, Síða 60

60
vilja fyrst og fremst lýðræðið feigt og að sjálfsögðu hafa
þann einn tilgang með samstarfi að skara eld að sinni köku
og grafa undan lýðræði, og stórþjóðir halda dauðahaldi í
réttindi, sem þær hafa sölsað undir sig með valdi og yfir-
gangi, þótt öll tákn tímanna sýni ótvírætt, að þetta aflar
þeim einungis haturs og óvirðingar og felur í sér andlega
og efnalega upplausn þeirra sjálfra, siðferðilega og áhrifa-
lega hrörnun.
Annars er óþarft að fara inn á hinn pólitíska vettvang
veraldarsögunnar til þess að finna dæmi um gleymskuna á
staðreyndir reynslunnar. Við rekum okkur hvarvetna á
þessi fyrirbæri. Ekki er þetta óalgengt í sambandi við rann-
sóknir og fræðileg störf í landbúnaði. Nýir menn fylgja oft
meira skoðunum, en fenginni reynslu og sömu rannsókn-
irnar eru framkvæmdar aftur og aftur, þótt eldri niður-
stöður liggi fyrir. Stundum kann þetta að vera nauðsynlegt
vegna breyttra aðstæðna eða til þess að styrkja hina eldri
reynslu, en oft er þetta sóun á tíma og fé. Endrum og eins
verðum við gripnir af umbótaáhuga, stofnum félagasamtök
og aðhöfumst mikið og náum talsverðum árangri, t. d. í
búfjárrækt, en svo gleymum við þeirri staðreynd, að unn-
inn árangur verður aðeins varðveittur með framhaldandi
starfi. Við tökum að slá slöku við, hlýða á raddir félagsskýt-
anna, er telja allt þetta brauk þýðingarlausan kostnað og
áreynslu, af því þeir geta, sér að kostnaðarlausu, notið starfa
annarra, og áður en varir er hinn góði árangur runninn út
í sandinn. Að sjálfsögðu eru takmörk fyrir því hve langt er
hægt að ná á skömmum tíma í umbótastörfum, og því kann
að miða hægt eftir að góðum árangri er náð, en því má ekki
gleyma, að góður árangur í búfjárræktinni verður svo að-
eins varðveittur að sífellt sé vakað yfir honum.
Alþekkt er hið almenna andvaraleysi, bæði hér og er-
lendis, gagnvart hættum af skriðuföllum og snjóflóðum.
Stórslys af þessum orsökum valda að vísu ótta og nokkurri