Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1984, Síða 43

lega á þessum tíma um 0-2 kg. Fullorðnar ær, sem lömb fylgja,
virðast halda þunga, en aðrar ær bæta lítillega við sig. Fóðrun
ánna eftir melabeit er auðveldari en áður. Frjósemi þeirra
virðist nokkuð örugg (75-90%) án þess að nokkurt fengieldi sé
viðhaft. Kjarnfóður hefur ekki verið gefið ánum á þeim tíma
síðustu árin.
Frá því snjóa festir að ráði á haustin og fram til apríl-maí, er
girðingin friðuð fyrir beit, en á vorin lifnar gróður í melum
fyrr en á túnum. Sennilega er það bæði vegna þess að áburð-
urinn frá síðasta sumri örfar vöxtinn og að meiarnir standa
upp úr og hitna fyrr af sólarljósinu en annað gróðurlendi.
Geldfé er oft komið þangað um mánaðamót apríl-maí,
breytilegt eftir veðurfari, og vill þá ekki annað fóður, a.m.k.
ekki hey. Einlembdar ær koma svo þarna til beitar þegar
lömbin eru um 10 daga og tvílembur 10 dögum síðar. Lambfé
fær hey með beitinni og grasköggla í hörðum vorum. Form
landsins og skógurinn veita gott skjól. Um miðjan júní er
sauðfé oft farið í afrétt og mellandið þá friðað fram til 20.
september nema hvað þar ganga nokkrir hrútar og 2-4 kálfar
ár hvert. Kálfarnir verða mjög vænir, 20-22 mánaða gamlir
skila þeir 240-300 kg falli.
A rangur.
Af framansögðu sést að ræktun melanna hefur náð tilætluð-
um árangri, þeir eru vel grónir og jarðvegsmyndun í þeim
auðveldar umferð dráttarvéla. Kostnaður skilar sér með
minna álagi á tún og sparnaði í fengifóðri. Gróðurbreytingar
innan girðingarinnar eru greinilegar. Heilgrös og ýmsar
blómplöntur t.d. blágresi, fara vaxandi í mólendinu en birki
og víðitegundir sækja fast inn á ábornu melana og virðast ekki
bítast, a.m.k. ekki nema að hluta. 1 september er kominn
ágætur hagi í melana og heldur sauðfé sig fyrst og fremst í
þeim en leitar ekki verulega í skóginn. Ég hafði áhyggjur af
því hvernig skóginum reiddi af við þessar aðstæður. Hef því
fengið sérfróða menn til að meta ástandið. En þeir hafa verið
sammála um að beitarskemmdir á birkinu séu óverulegar.
45