Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1984, Blaðsíða 70

farið — þá fyrst yrðu ráð þeirra og aðstoð sótt, og sótt fast og
líklega þeir sjálfir með.
Auðvitað er ljóst að tölur þær, sem út úr reikningum RALA
koma og skipting fjármagns á Keldnaholt og aðra staði eru
notaðir í ýmislegt annað en beina rannsóknarsterfsemi, t.d.
starfar eftirlitsdeild á Keldnaholti og tap á búrekstri til-
raunastöðvanna er sumpart sléttað með fjárveitingum sem
ætlaðar eru til rannsókna. Hins vegar gefa þessar tölur
ákveðnar vísbendingar og hlutfallslega stöðu Keldnaholts og
stöðvanna innan og milli ára og tímabila, og þá um leið
vísbendingu um þá þróun sem hér um ræðir. Væri tekið enn
lengra tímabil sæist þróunin enn betur.
Vera kann að bændum þyki umræða um þessi mál lítið
áhugaverð, og telji að hér séum við aðallega að senda starfs-
bræðrum okkar á höfuðborgarsvæðinu kaldar kveðjur. Það er
misskilningur. Þetta er ekki réttur vettvangur til slíks. Við
erum að kynna fyrir bændum mál sem þeir virðast áhugalitlir
um en sem að okkar mati skiptir miklu máli fyrir þeirra
atvinnugrein og jafnframt þá sjálfa. Við sem teljum fagleg,
fjárhagsleg og byggðaleg rök mæla með slíkri starfsemi úti á
landi, stöndum höllum fæti í þessari baráttu ef bændur,
stéttin sem unnið er fyrir, er áhugalaus eða jafnvel öndverð
því að rannsóknastarfsemin sé úti á landi. Hefur kannski
dauðastríð tilraunastöðvanna sem bændur hafa orðið vitni að
valdið því að þeir telji slíka starfsemi óþarfa og hallist að því
að enn skuli efla starfsemina á Keldnaholti?
Það sakar ekki í lokin að lýsa þeirri skoðun, hvað þessi tvö
dæmi varðar, skógrækt og landbúnaðarrannsóknir, 'að þótt
þessi starfsemi heyri undir yfirstjórn landbúnaðarmála í
landinu, til samræmingar á heildarmarkmiðum, er nauðsyn-
legt að hver stöð starfi sjálfstætt og þjóni fyrst og fremst sínu
svæði. Þær hafi hins vegar nána samvinnu og samráð sín á
milli og, ekki síður, við leiðbeiningaþjónustuna, sem hvort
tveggja myndar þann grunn þekkingar, sem bændur hafa
vonlítilli baráttu vænst svo lengi að þeir eru að hætta því. Því
væri illa farið.
72