Búnaðarsamband Austurlands - 01.01.1915, Qupperneq 33

35
Ríkustu þjóðirnar eru þessvegna ekki í hitabeltinu,
þótt framleiðsltmáttur náttúrunnar sé þar mestur, held-
ur i tempraða beltinu eða í fempruðu loftslagi.
Frjósamur jarðvegur, verðmætir málmar og
skilyrðin. aðrar námur, hagstæð lega fyrir samgöng-
ur og verzlun, temprað loftslag og vissan
fyrir því, að náttúrufar eða stjórnarfar eyðileggi ekki
ávexti vinnunnar, eru beztu skilyrðin fyrir iðjusemi, and-
legum og bkamlegum þroska og framförum og efna-
hagslegri vellíðan hvers einstaklings og hverrar þjóðar.
Maðurinn á ekki að vera þræll náttúrunn-
þræH
herra. ar’ heldur herra — og gera sér hana und-
irgefna, og að nokkru leyti geta menn líka
ráðið við og bætt úr þeim erfiðleikum, sem jarðræktin
alstaðar á við að stríða.
Ur vatnsskorti má bæta með áveitu, enda er það
viða gert í stórum stíl, einkum í N. Italíu, A.-Indlandi,
Egyptalandi og nú i seinni tíð einnig í Ástralíu. Auk
þess, sem bæta má úr vatnsskortinum með áveitunni,
þá má einnig með henni bæta úr frjóefnaskorti — frjóvga
jarðveginn. Nálega í öllum löndum Evrópu er hið rækt-
aða land aukið, ýmist með uppfyllingu af framburði
vatna, með stýflugörðum úti fyrir ósum þeirra, eða með
því að þurka upp stöðuvötn og rista fram mýrar. Hið
fyrra hefir einkum verið gert sunnantil við strendur
Norðursjávar, i Ditmarsken, Hollandi og á Englandi
austanverðu. Að framræslu mýranna er mjög mikið
unnið um alla N.-Évrópu, og einnig þurkun vatna. Mold-
arsnauð héruð, eins og t. d. Flæmingjaland, eru fyrir
langvarandi ræktun og áburð orðin mjög frjósöm. Stein-
efnaforða jarðarinnar er ekki unt að breyta til muna á