Frjáls verslun - 01.05.1939, Blaðsíða 22

máli heimfærð undir þetta hugtak; sbr. 1. nr. 10, 1928,
4. gr. 1. fl,, þar sem talað er um gjaldeyri og verðbréf,
og 1. nr. 48, 1924, 3. gr., þar sem talið er nauðsynlegt
að heimfæra verðbréf sérstaklega undir sama ákvæði
og gjaldeyri.
7) Ef ákv. rg. nr. 115, 1937, 3. gr., 1. mgr. á að fela
í sér slíkt bann, þá er það markleysa, þar sem engin stoð
er fyrir því í lögunum, sbr. annars nmgr. 6.
8) Skilyrðum 1. nr. 63, 1919, um eignarrétt og af-
notarétt fasteigna, yrði þá að sjálfsögðu að vera full-
nægt. Þótt þetta dæmi og önnur fleiri séu valin þannig,
að útlendingar láti erlenda gjaldeyrinn af hendi, má
ekki af því ráða, að innlendum manni sé það óheimilt.
Síðar verður sýnt fram á hið gagnstæða.
9) Sbr. t. d. 1. nr. 58, 1913, 2. gr.
10) Þá gengu 1. nr. 11, 1935 í gildi.
11) Hér að framan í II, B, 1, d.
12) í rg. nr. 7, 1935, 1. gr. 1. mgr. er sama orðatil-
tækið notað og merkir þar auðsjáanlega sölu á erlend-
um gjaldeyri. Og í 1. mgr. 2. gr. sömu rg. er sagt, að
því aðeins sé heimilt að selja erlendan gjaldeyri, að
leyfi nefndarinnar fáist.
13) Sbr. hinsvegar estlenzku gjaldeyrislögin frá 29.
des. 1931, 1. gr., og austurrísku gjaldeyrislögin frá 9.
jan. 1932, 2. gr. Skýring þessara laga á orðinu verzlun
(Handel) er mjög svipuð. Það nær yfir kaup, sölu, skipti,
veðsetningu, lántökur og lánveitingar í erlendum gjald-
eyri, svo og til meðalgöngu í slíkum löggerningum. Til-
vitnað samkv. Das Devisenrecht der Welt, I. Band, Ber-
lín 1936.
14) Að láta verðmætin ná einungis til vara, sbr. ís-
leifur Árnason: Islenzkur verzlunarréttur, bls. 25, og
Jón Kristjánsson. íslenzkur kröfuréttur, bls. 10, virð-
ist óheimil takmörkun á hugtakinu. Að lögum getur
fleira en vörur verið andlag verzlunar.
15) Ákvæði 1. nr. 73, 1937, 1. gr., 3. mgr., sbr. rg.
nr. 66, 1935, 1. gr., virðist því hafa heldur litla þýðingu.
FRJÁLS VERZLUN
MAÍ 1939