Frjáls verslun - 01.12.1954, Blaðsíða 15

gamall, hann hefur hugsað svo mikið og talað
svo lítið. Geiturnar hans eru hjá okkur, en við
Atti förum með mjólk og ost til hans, annars
borðar hann sem áður þurrar rætur. Hann er nú
bara bein og skinn og augun horfin inn í höfuðið.
Eg þarf ekki að ganga í skóla í vetur, en á
að lijálpa Sosolo við borðhaldið og að verka
skinji. Eg hlakka til jólanna, því þá byrja ferð-
irnar. Við ætlum að hafa veizlu, miklu fleira
fólk en í réttaveizlunni; við höfum gert öl, og
reykt mikið af hreindýrakjöti. I veizlunni á ég
að bera silfurdjásn hennar móður minnar sáluðu
í fyrsta sinn, en Atti verður í búningi, sem er
dæmalaust skrautlegur. Eg veit að hann verður
montinn eins og Kurorga (trana). Amul er ekki
að hugsa um búninga, en hann á nú mörg hrein-
dýr og er oftast hjá þeim uppi í fjalli. Forystu-
dýrið hans, hún Muvno, er ótrúlega viturt og
ratvíst.
Svo, áður en jólin koma, þá fer ég með pabba
og fóstru til Rovaniemi í fyrsta sinn, við förum
í stóra áætlunarferðabílnum, ef fært verður; það
er ennþá lítill snjór þar.
Ég fer nú að -hætta þessu ljóta pári. Sosolo
hefur hjálpað mér svolítið, en ekki mikið. Allir
biðja þér hjartanlega frið'ar og' ég segi eins og
Niia igamli: Þeir gleymast ei, sem geymdir eru í
góðu hjarta.
Þín Htla og einlæga
Aikia.
(E. S.) Eins og við hétum hvort öðru, þá horfi
ég oft á pólstjörnuna og drekamerkið, svo að
augu okkar mætist uppi í himninum, þegar
stjörnurnar sjást svo skærar á kvöldin.
Ivallo, Lapplandi, janúar 1954.
Kæra tröll!
Þakka þér ósköp mikið fyrir bréfið og mynd-
irnar, litlu drengirnir þínir eru alveg eins og
við í Koltunum okkar (lappakul‘1) og hún dóttir
þín er svo stór, bara 10 ára! Og þú segir, að son-
ur þinn sé miklu hærri en þú sjálfur. Eru eintóm
tröll á íslandi? Við' sjáum stundum stóra sænska
menn við ána og til Ivallo leoma stundum svona
risar. Eg er nú hér að læra að sauma á vél, sem
er stigin með fótunum. Mér þótti ekki gaman
að fara að heiman og hefði heldur farið að ferð-
ast með ættinni til Kargasniemi. Hann vinur
þinn bauð okkur heim til sólarhátíðar og svo
líka Eisklöppunum úr dalnum.
Aika oy Atti við gerðið á hólunum.
Jólin voru svo hátíðleg, að Sosolo sagðist ekki
muna annað eins, það komu svo margir gestir,
að sleðahreinarnir þeirra fylltu stóra gerðið á
hólnum. Margir voru með fallega sleða. og silfur-
slegin aktygi. Veizlan stóð í 3 daga og þá var
jafnvel pabbi orðinn sifjaður. Við höfðum kapp-
akstur á vatninu, því að ísinn var með hjarni.
Hann „Austanvindur" minn sigraði í unghreina-
keppninni og ég fékk fallegan feld fyrir sleðann
minn. Mig langar til að keppa í allsherjarkeppn-
inni, en pabbi og Atti segja að við „Austanvind-
ur“ séum of ung.
Þú segir, að jólin hafi verið góð á íslandi og
ég sé á myndinni, að margt er fallegt í stofunni
þinni, en ég held að þú og ætt þín hefði g'aman
af að halda jól í Lapplandi einu sinni, og aka
með okkur í skóginn og á vötnunum. Atti gæti
kennt drengjunum þínum að kasta snöru og
leggja gildrur, og ég skyldi kenna dóttur þinni
að sauma í skinn. Sosolo myndi framreiða það
bezta, sem til er í búrinu.
Þú manst hvað pabbi sagði við þig, þegar hann
kvaddi þig: („Kom þú aftur, mitt hús er þitt
■hús!), en ef til vill er erfitt að fara yfir hafið á
veturna?
Fyrst á nýja árinu vorum við sorgbitin, því
FIiJÁl.S VEHZLUN
115