Frjáls verslun - 01.12.1954, Blaðsíða 18

En hvernig var með V. R. böllin og aðrar
skemmtanir í þá daga?
Eg man ekki eftir því að hafa nokkurn tíma
þurft að fjarlægja mann aí samkvæmum V. R.
Böllin í „Gúttó“ voru einna erfiðust. Á þess-
um tíma voru eingöngu úti-náðhús hér í bæ og
var þvi ekki hægt að loka samkomustöðunum,
því að fólk þurfti að ganga á milli skemmtistað-
anna og náðhúsanna. Dansleikimir stóðu oft til
kl. 6 að morgninum, og þegar þeim Iauk, var oft-
ast allt annað fólk þar saman komið, en var
þar í byrjun. Fólk annað hvort gaf miða sína
eða sekli þá, þegar það fór heim, og virtust allar
klær úti af ýmsum til þess að setja blett á
„Gúttó“. Svo var það nú stundum svart í Bár-
unni og má það merkilegt heita, hvernig við
hreinsuðum til á skemmtistöðunum, þótt við
værum ekki nerna tveir eða þrír. Annars höfðum
við heimild til að ryðja samkomuhúsin, þegar
við vorum kallaðir þangað’ í þriðja sinn sama
kvöldið.
Hvernig var aðbúnaðurinn hjá yklmr?
Engin vaktstöð var hér fyrir næturverðina fyrr
en Spánska veikin herjaði 1918. Þá var opnuð
slík stöð í barnaskólanum, sem þá hafði verið
gerð'ur að sjúkrahúsi. Fram að þeim tíma höfð-
um við engan samástað. Við urðum að skrifa
skýrslurnar heima og meira að segja leggja papp-
írinn til sjálfir. Skýrsluformið kom ekki fyrr en
síðar.
Hvernig höguðu þið starfi ykkar?
Við skiptum bænmn milli okkar og lögðum
upp í eftirlitsferðirnar upp úr miðnætti. Guð-
mundur Arnason liafði Miðbæinn, Runólfur Pét-
ursson og Guðmundur Stefánsson skiptu með sér
Austurbænum, en ég fór í Vesturbæinn. Upp úr
kl. 2 komurn við svo saman til skrafs og ráða-
gerða og var samkomustaður okkar undir veggj-
um Landsbankans.
Ef við höfðum svo eitthvað til frægðar unnið,
þá urðum við að mæta í réttinum daginn eftir
í okkar hvíldartíma og án endurgjalds. Sakborn-
ingarnir sögðu vanalega, að skýrslur okkar væru
ósannar, en við vorum undir það búnir. Við sem
sagt geymdum oftast verstu punktana þar til í
réttinn kom. Hafði þetta sín áhrif. Þegar bæjar-
fógetaembættinu var svo skipt og lögreglustjóra-
embættið stofnað, þá varð sú breyting á, að
skýrslurnar voru látnar nægja.
Ef skip leitaði hafnar hér að nóttu til, þá fór
lögregluþjónn alltaf um borð ásamt lækninum.
Okkar starf var að' taka farmskrár, mælibréf og
lista yfir áhöfn og láta útfvlla lögboðnar skýrsl-
ur um birgðir af tollvöru og innsigla þær, en síð-
an komu tollverðirnir og hófu leit sína. Þótt við
Þórður Geirsson.
værum á næturvakt, vorum við oft kallaðir til
þessa starfs að deginum til án sérstaks endur-
gjalds. Þetta breyttist þó til hins betra, eins og
svo margt annað, þegar Jón Hermannsson tók
við lögreglu- og tollmálum.
Finnst þér ekki hafa orðið mikil breyting á
yfirstjórn þessara mála jrá því þú vatrðst lög-
regluþjónn?
Jú, svo sannarlega, og er það nú ekki að furða,
þegar tekið er tillit til íbúafjöldans þá og nú.
Halldór Daníelsson hafði á sínum tíma með
höndum störf þau, er nú heyra undir borgar-
dómara, borgarfógeta, sakadómara, lögreglu-
stjóra og tollstjóra, auk þess sem hann fór með
fátækramál, þar sem enginn var borgarstjórinn.
Vinnutími hans var líka nokkuð langur. Halldór
var vanur að segja við okkur, að ef eitthvað
sérstakt væri á seyði og við þyrftum á honum
að halda, þá væri hægt að hitta hann á skrif-
stofunni til miðnættis og svo myndi hann verða
mættur þar kl. 6 morguninn eftir. Brást þetta
aldrei.
118
FRJÁLS VERZLUN