Frjáls verslun - 01.12.1954, Blaðsíða 20

kipptl svo liraustlega í hana, að ég hafði ólina
eina eftir. Beljakinn ]ét kylfuna falla á gólfið, en
ég tók hana upp hið snarasta og hélt starfi mínu
áfram. Þegar þessu var lokið og við vorum
komnir út, sagði ég útlendingunum, að gatan
væri þeim frjáls, ef þeir höguðu sér eins og
menn. Eg myndi þó ekkert gera í þessu máli,
þar sem þetta væri nú þjóðhátíðardagur Norð-
manna. Þó réðist einn útlendinganna, er reynd-
ist vera Austurríkismaður, á mig. Eg kom hon-
um út í Vallarstræti, skellti honum þar og setti
á hann handjárn. A meðan á þessum látum stóð
hafði einhver farið að sækja hjálp og voru nú
þarna komnir þeir Hallgrímur Benediktsson,
Jón Halldórsson og Guðmundur Stefánsson. Ég
hélt upp í Stein með þann austurríska. Þar tók
á móti okkur Sigurður Pétursson fangavörður.
Hann ávarpaði þegar Austurríkismanninn, sem
var vel klæddur, með þessum orðum: „Do you
speak English?“ Sá útlendi svaraði þegar: „Keep
your tongue“. „Keep your tongue, yourself“,
hreytti Sigurður út úr sér og gaf þeim austur-
ríska kinnhest á hvorn vanga.
Þegar ég kom aftur niður í bæ var þar engan
mann að sjá, en ég fann nokkra.r tennur, þar
sem hópurinn hafði áður staðið og þar voru einn-
ig blóðpollar. Síðar frétti ég, að þeir félagar
hefðu rekið útlendingana á undan sér inn fyrir
Völund.
Þii segist hafa verið 13 ár á næturvakt. Hvað
tók svo við?
Þá fór ég á dagvakt og var við þau störf í 20
ár og 7 mánuðum betur.
En svo bilaði heilsan. Eg var óvinnufær í
tæp 3 ár. Heilsu eiginkonu minnar hrakaði einn-
ig og varð ég því að vera mikið heima við. Ég
tók þá að mér eftirlit með kirkjugarðinum við
Suðurgötu, enda ekki langt að fara þangað. Við
þetta starf var ég þar til fy,rír tveim árum.
Er eklri eitthvað hœgt að segja frá því starfi?
Það verður nú að teljast fremur lítið. Ung-
lingar gerðu sér það oft að leik að klifra yfir
vegginn eftir að ég lokaði, en það gerði ég kl.
10 á kvöldin. Oft er ég var að þessu starfi mínu
kíktu unglingarnir yfir veggina, og er þeir sáu
mig, gall ævinlega við í einhverjum: „Er eklci
helvítis karlinn þá þarna“.
Annars er það merkilegt, livað margir gera í
því að leggja leið sína inn í kirkjugarðinn eftir
að dimmt er orðið og almennri umferð um hann
er lokið.
Eg sé það, að ef ég held áfram að rabba við
Þórð, þá verður útkoman önnur en tilgangurinn
var í upphafi með þessari heimsókn minni, því
þarna er hægt að fá efni í a. m. k. eina stóra
bók, en ég ætlaði nú bara að birta smávegis í
tímariti. Ég þakka því Þórði fyrir góða stund
og kveð hann á hinu vinalega heimili hans að
Suðurgötu 26.
Ó. í. H.
-------------------
Jólasvipurinn d bænum.
Jólabjalla RajaJs, Vesturgötu 3.
Reykjavík hefur aldrei fyrr íklæðst jafn tilkomumiklum jóla-
búningi og í ár. Kaupmenn bæjarins hafa heldur ekki legið á
liði sínu við að leggja til sinn skerf í þeim nndirbúningi. Sýn-
ingargluggar verzlana hafa aldrei verið jafn góðir i desember-
mánuði og nú. Verzlanirnar hafa hvergi til sparað við að skreyta
húsnæði sín, enda verður heildarsvipurinn að teljast góður.
Það sem sérstaklega vekur athygli vegfarenda, er hin snilld-
arlega utanhússskreyting verzlana bæjarins. Byggingar og götur
eru fagurlega skreyttar jólatrésvafningum og marglitmn ljósum.
Allt þetta setur sérstakan hátíðarsvip á bæinn okkar, og er
]iað gleðilegt.
120
FRJÁLS VERZLUN