Frjáls verslun - 01.04.1970, Blaðsíða 31

FRJÁLS VERZLUNT
31
lífeyrissjóðanna væri í sam-
ræmi við hina almennu stefnu
í efnahags- og peningamálum á
hverjum tíma. f því tilviki
mætti til dæmis hafa áhrif á út-
lánagetu sjóðanna með því að
skylda þá til að kaupa vaxta-
bréf til tiltölulega skamms
tíma og þá aðeins á miklum
þenslutímum, þegar æskilegt
þykir að draga úr fjárfestingar-
starfsemi eða beina henni í aðra
farvegi af einhverjum ástæðum.
Æskilegasta leiðin.
Ljóst er, að húsnæðismála
stjórn mun þurfa verulega auk-
ið fjármagn á næstunni, ef ætl-
unin er að láta hana starfa með
sama hætti og verið hefur. En
þá skiptir mestu máli að fjár-
öflunin til húsnæðismálakeríis-
ins byggist á nýjum sparnaði,
helzt frjálsum sparnaði, og að
því þarf að stefna. Erlendis er
ein aðalfjáröflunarleið veðlána-
stofnananna sala vaxtabréfa.
Þessi leið hefur nú um margra
ára skeið reynzt gagnslítil hér á
landi. En er ekki líklegt að það
ástand geti breytzt á næstu ár-
um? Ef ráðstöfunarfé lífeyris-
sjóðanna vex eins gífurlega og
reiknað er með, er mjög líklegt
að þeir hafi talsvert fé aflögu
umfram það sem lána þarf til
sjóðfélaganna til húsbygginga.
Er ekki líklegt að sjóðirnir
myndu af frjálsum vilja festa
slíkt fé í bankavaxtabréfum,
sem boðin væru með sæmilega
hagstæðum kjörum, einkum þó
ef kaupþing væri starfrækt og
möguleiki á að selja bréfin áð-
ur en að útdrætti þeirra kæmi,
ef sjóðurinn þarf á fjármagninu
að halda? Á því er vissulega
mikill munur hvort sjóðirnir
eru skyldaðir með einhliða
lagaboði til að verja ákveðnum
hluta ráðstöfunarfjár til vaxta-
bréfakaupa, eða hvort þeir eru
hvattir til þess með óbeinum
aðgerðum.
Önnur hlið á þessu máli er sú,
að nú verða langflestir lands-
menn aðilar að lífeyrissjóðum
og munu eiga aðgang að veru-
lega háum lánum frá þeim. Er
ekki hugsanlegt, að lífeyris-
sjóðirnir geti á næstu árum
leyst húsnæðismálastjórnar-
kerfið af hólmi að meira eða